Overlijden is een prachtig woord en geeft aan dat er kennelijk vroeger ook al werd nagedacht hoe voorbij lijden te kunnen kijken, verder te kijken dan lijden en verder te kijken dan wat lijden gedacht werd te zijn.
Gezondheid
Ruim 20.000 dak- en thuisloze mensen in regio Amsterdam-Amstelland en Den Haag
Dak- en thuisloosheid komt overal in Nederland voor, maar het aantal dak- en thuisloze mensen in de grote steden ligt aanzienlijk hoger dan in middelgrote en kleine gemeenten. Meer dan 1% van de bevolking in Amsterdam en Den Haag heeft geen volwaardige huisvesting. Ook werden in deze steden kinderen op straat geteld.
Heftige undercoverbeelden en rapport Spaanse octopuskwekerij
Nieuwe undercoverbeelden van de dierenwelzijnsorganisatie Compassion in World Farming (CIWF) laten zien hoe octopussen sterven in een ijsbad, de methode die zal worden gebruikt in een geplande Spaanse octopuskwekerij. Tegelijk publiceert CIWF een nieuw rapport over de wereldwijde schade door de kweek van octopussen en andere carnivore soorten. De organisatie roept politici en beleidsmakers op om een verklaring te tekenen om hier een einde aan te maken.
‘Iets in mij wilde de stilte in’
Zondag 7 september was het tien jaar geleden dat Bieke Vandekerckhove is overleden of overgegaan. Ze was 46 jaar. Bieke was 19 toen ze hoorde dat ze ALS had. Ze kreeg te horen dat ze hooguit nog vijf jaar zou leven, maar tegen alle verwachtingen in leefde ze nog 25 jaar in toenemende afhankelijkheid van de zorg van anderen. Na de diagnose belandde ze in een ernstige depressie; periodes van wanhoop en woede wisselden elkaar af met periodes van diep verdriet. Alles had zijn glans verloren, niets was meer wat het was. Bieke ging lezen, las alles wat los en vast zat, waaronder ‘Het verstoorde leven’ van Etty Hillesum. Een vriend vroeg haar mee naar de abdij van Westvleteren. Ze ontdekte de psalmen en de stilte van de zenmeditatie. “Eigenlijk was ik dood nog voor ik zou sterven. Toen gebeurde er iets dat ik nog altijd niet kan vatten. Iets in mij, wat kan ik niet benoemen, wilde de stilte in, ik begreep niet waarom.”
Geen dood, geen vrees (66) – Het gaat hard
Loslaten van mijn lijden en angsten is in de fase waar ik me nu in bevind een pittige klus, zeker nu sinds een paar weken de pijn regelmatig doorbreekt en alleen met steeds zwaardere opiaten onderdrukt kan worden. Iedere nacht en ochtend is er de angst om weer met nog meer pijn wakker te worden. Hoe goed ik ook probeer me te concentreren op mijn ademen, welke (begeleide) meditatie ik ook doe, ik loop net aldoor achter de pijn aan.
Geen dood geen vrees (65) – Na een moedige strijd …
Niets geen moedige strijd of een moedig gedragen lijden. Dat is niet de bedoeling met deze laatste tocht die ik ga. Het liefst maak ik hem zo draaglijk mogelijk en liefst zo pijnvrij mogelijk. Op een gegeven ogenblik als de pijnmedicatie niet meer werkt, of als ik erg versuft ben, gewoon kunnen zeggen dat het genoeg is. Ik heb een prachtig leven geleefd en nu mag dat eindigen. Wat een rijkdom dat dat hier in Nederland mogelijk is!
B’eter: hartige taart met kikkererwtenbodem
Onlangs had ik een teamuitje met collega’s. In de bus terug zat ik naast een nieuwe collega die ik nog niet kende. Ik weet niet meer hoe het gesprek liep, maar, gek he, gesprekken die ik voer monden vaak vroeg of laat uit in het uitwisselen van recepten. Van haar kreeg ik toen het volgende recept, dat ik noteerde achterop de plattegrond van Zutphen – de locatie van ons teamuitje.
Geen dood, geen vrees (64) – Lijden en doodgaan
Het is bijzonder om te zien hoe mijn leven in vier weken helemaal veranderd is. Van nog volop in het leven staan en nog veel willen doen (denken nog te kunnen doen), tot bezig zijn met de laatste aspecten van deze menselijke tijdelijkheid.
Nieuwe Vredesbeweging – Actie: Word geen kanonnenvoer!
Deze maand ontvingen alle 17-jarige een tweede dienstplichtbrief, met een enquête over werken bij Defensie. Het leger wil zo nieuwe soldaten werven en een bestand met informatie over jongeren en hun interesses en talenten aanleggen. De Nieuwe Vredesbeweging roept op: stuur die brief terug!
Geen dood, geen vrees (63) – De grootst mogelijke bevrijding
De grootst mogelijke bevrijding beleven we als we in contact komen met het uiteindelijke, het ultieme, of, in de woorden van Tillich, met ‘de grond van het bestaan’.
Jongeren zoeken houvast – en lopen in dezelfde val
Een groep jongeren schildert leuzen op het partijkantoor van D66. Elders blokkeren leeftijdsgenoten de snelweg om aandacht te vragen voor het klimaat. Twee totaal verschillende werelden – en toch gedreven door hetzelfde verlangen: ergens bij horen.
Geen dood, geen vrees (62) – Meditatie op pijn
Alles wat nog belangrijk leek is steeds meer naar de achtergrond aan het gaan. Meer en meer ontspannen vallen mijn ogen steeds vaker dicht.
Geen dood geen vrees (61) – Als de dood
Kijken wat nog kan.
Geen dood geen vrees (60) – Vriend
Eergisteren liep ik heerlijk buiten in de zon en besefte me opeens dat dit dus waarschijnlijk mijn laatste lente in deze manifestatie is. Ik genoot van de warme zon, het opkomende gewas, voelde een immense dankbaarheid en had weer een – steeds vaker voorkomende – heelheidservaring. Dankbaarheid dat ik ruim zeventig jaar op deze aarde heb mogen zijn zonder oorlog, zonder ernstige ziekte, hier in Nederland.
Amsterdam stadsdebat – eet mij niet
Klimaatdestructie, dierenliefde, onze gezondheid én culinair enthousiasme: volop redenen om van dierlijk naar plantaardig eten over te gaan. Hoe maken we als Amsterdammers gezamenlijk die cultuuromslag?
Geen dood geen vrees (59) – Uitslag scans zijn erg slecht
Verdrietig en ontdaan.
Geen dood, geen vrees (57) – De grootst mogelijke bevrijding
Onze levensduur niet langer gelijk stellen aan het bestaan van ons lichaam en geen zelf dat kan verdwijnen zijn steeds weer zulke bevrijdende gedachten!
Geen dood geen vrees (56) – Hoe kunnen we diep in onze doodsangst kijken?
Niets kan sterven. Je kunt zijn niet reduceren tot niet-zijn. Leven is een proces van verandering. Zonder verandering is leven onmogelijk. Als je dit eenmaal met vreugde aanvaardt is er geen angst. Dat is de oefening van diep kijken
Geen dood geen vrees (55) – Een grafplek uitzoeken
Ook na zijn detentie heb ik contact met Peter gehouden, kom bij hem thuis, wandel met hem en we hebben prachtige gesprekken. Vandaag over doodgaan.
Geen dood geen vrees (54) – Knopen doorhakken
Helaas is het niet in orde. Veel te grote en snelle stijging van de bloedwaarde. Dat betekent dat de medicatie die de uitzaaiingen zou moeten remmen niet meer werkt. Waar het bij sommige mannen twee jaar werkt, is dat bij mij maar een jaar. Weer een bevestiging dat ik met een agressieve kanker te maken heb. Verdrietig. De situatie goed doorgesproken met de behandelend specialist. De laatste fase is ingegaan.
Burgerflotilla Gaza met onder meer Nederlanders aangevallen in internationale wateren
In de nacht van 23 op 24 september is de Global Sumud Flotilla, een vreedzame burgervloot bestaande uit circa veertig schepen met hulpgoederen voor Gaza, aangevallen in internationale wateren. Minstens twaalf granaten zijn tot ontploffing gebracht op en rondom de schepen. Op een van de boten kwam een onbekende substantie terecht. Ook is de communicatie met de vloot ernstig verstoord.
Geen dood geen vrees (53) – Diep kijken vereist moed
De weg naar wat we doodgaan noemen boezemt me soms angst in. Die angst brengt me soms van mijn stuk, en daar zit ik nu midden in door de halfjaarlijkse controle. Naar die angst, diep, echt diep, te kijken vind ik op dit moment lastig. Wat is mijn aarzeling mijn dossier nu te openen en te zien wat de uitslag van de bloedafname van gisteren is?
Geen dood geen vrees (50) – Vroegtijdige dood
‘Dus lach met mij, houd mijn hand vast, laten we elkaar gedag zeggen, gedag zeggen om elkaar weer te ontmoeten. We ontmoeten elkaar vandaag, we zullen elkaar morgen ontmoeten, we ontmoeten elkaar ieder moment aan de bron, we ontmoeten elkaar in alle vormen van het leven.’
B’eter: Koreaanse rijstschotel met gierst en paddenstoelen
Toen ik van de week een artikel aan het lezen was in het online boeddhistische tijdschrift Lion’s Roar (When We Look at Our Food, We Should Feel Joy) vond ik zowaar een recept aan het eind van het artikel. Het gerecht heet ‘Modum beoseot gijang jobap’ wat wordt vertaald als rijst met gierst en paddenstoelen. Het recept sprak me niet direct aan, maar omdat het zich op een onverwachte plek aan mij openbaarde, in een boeddhistisch tijdschrift, besloot ik het toch te maken.
