Artikelen door: Taigu
In mahayana liggen onboeddhistische valkuilen op de loer. Beoefenaars weten te weinig van de alternatieven en laten zich dus te makkelijk indoctrineren.
De cultus van Dogen is bespottelijk en nodigt uit tot een nieuwe beeldenstorm. Zo je wilt in de geest van Hakuin, die niets van het zitten-zitten-zitten-quiëtisme van Soto Zen moest hebben.
Vijfentwintig eeuwen boeddhisme hebben geen gedragsverandering teweeggebracht. Of je nu verlossing zoekt in wereldverzaking of in een gedachteloze realisatie van bevrijdende wijsheid, het lijkt geen bal uit te maken.
Erik Hoogcarspel en Taigu hebben een verschillende beoordeling van én Schopenhauer en én het westerse boeddhisme. Schopenhauer koesterde hoop op een convergentie van Oost en West een eeuw voordat Japanse studenten in Europa en Amerika neerstreken om zich te verdiepen in de kunst van wetenschap en filosofie. Zij droegen, eenmaal terug in eigen land, bij aan het imperialisme dat Japan in 1945 van een koude kermis deed thuiskomen.
Een spook recht in het gezicht kijken, is een vergeefse oefening.
Het is onze dure plicht te blijven vernieuwen terwijl wij zoeken naar een passende adaptatie van de dharma voor ons nieuwe boeddhisme. Wat betekent dit voor zen?
De vrijheid wordt pas compleet wanneer de vrijheid om het vlot te dumpen vanzelfsprekend is.
Ik voel behoefte aan stilte, veel stilte, en tijd voor meditatie, zitten, zitten en nog eens zitten, om de vrijheid en blijdschap zich te laten verdiepen, en ruimte te creëren waarbinnen het antwoord op de vraag ‘Wat nu?’ verder kan groeien en uiteindelijk spontaan geboren kan worden.
Een korte verhandeling over het spel van hoofd en hart, en de kracht van geloof.
.
Ochtend- of avondeditie
Abonneer je
Elke dag gratis een overzicht van de berichten op het Boeddhistisch Dagblad in je mailbox.
Inschrijven »De werkplaats
Boeddhistische kunstenaars
Artikelen en beschrijvingen van en over het werk van boeddhistische kunstenaars. Lezers/kunstenaars kunnen zich ook aanmelden met hun eigen werk.
lees meer »
