De Vlaming Ksaf Vandeputte (1952) werkt als maatschappelijk werker en psychotherapeut. Hij is zeer geïnspireerd door het boeddhisme, meditatie en psychotherapie vormen volgens hem twee polen van eenzelfde gebied. Hij is lid van twee sangha’s in Vlaanderen en gewijd door Dharmavidya (David Brazier), maar even goed geïnspireerd door Thich Nhat Hanh en Ton Lathouwers. www.meditatief.be
Mediteren is fundamenteel tot rust komen, aanvaarden wat is. Dat is zelfinzicht. Er is ook een ruimer inzicht, als we aanvaarden dat anderen fundamenteel net zo zijn als wijzelf, met dezelfde behoeften.
Psychotherapie is nuttig als je merkt dat je vastloopt in je leven en zeker als je merkt dat het vastlopen te maken heeft met patronen. Patronen veranderen pas als je beseft dat je problemen niet aan anderen liggen maar aan je eigen kijk op het leven. Maar psychotherapie heeft haar grenzen. Na een tijd kan het soms navelstaren worden
Van mijn boeddhistische leraar David Brazier leerde ik dat er in het boeddhisme een Zuivere Landstroming bestaat met als kern het besef dat we kleine en beperkte wezens zijn. In plaats van ons uit te putten in sterk proberen te zijn, kunnen we beter oprecht ervaren hoe machteloos en klein we -soms- zijn.
‘Schrik er vooral niet voor terug om onzin te vertellen. Je moet je onzin alleen in de gaten houden.’
Ik droomde zo’n twintig jaar geleden eens dat de helft van mijn schedel verlicht was. Die helft was gemaakt van mat glas, zoals sommige bolvormige lantaarns. Het glas gloeide van een zacht wit licht. Ik vond dat toen een bijzonder treffend beeld voor mijn bewustzijnstoestand.
In een vorige column had ik het over mijn ervaring met het dementeren van mijn vader. Ondertussen is hij overleden. Ik heb voldoende tijd gehad om een diep doorvoeld afscheid te kunnen nemen en koester nu vooral goede, dankbare herinneringen aan hem.
