De taal welke zich op verschillende momenten in ons leven aan ons openbaart, meestal in de vorm van verlies, pijn en verdriet, het diep begrijpen ervan, te leren het lijden te omarmen, er ruimte voor te creëren, zodat het uiteindelijk los kan komen. Leren één te worden met de ontvouwing van het leven en het ontdekken, blootleggen en hervinden van deze nobele waarheid. Hoewel dit vaak een erg zware taak lijkt, en voor velen van ons te moeilijk om zelfs maar over na te denken, ligt er binnen dit proces van herkennen en het omarmen van lijden, een ontvouwen van kalmte, vreugde, vrede en harmonie met onszelf en de wereld om ons heen. Elke keer dat we dichter bij deze ontvouwing komen, tillen we een klein stukje van de sluier op die ons ware wezen omhult.
Pakhuis van Verlangen
In het Boeddhistisch pakhuis van verlangen blijven sommige teksten nog een tijdje op de leestafel liggen.
Taigu – Tibetaans bijgeloof op gespannen voet met anatman
Het geloof dat Tibetaanse boeddhisten vertegenwoordigen in de zielsverhuizing van de dertiende naar de veertiende Dalai Lama, en bij diens overlijden naar de vijftiende, onderstreept nog eens de ondoorzichtige magie waarvan het Tibetaanse boeddhisme is doortrokken. Je zou het een scepticus niet kwalijk kunnen nemen, wanneer deze de conclusie trekt dat bij de overgang van de ene op de andere Dalai Lama een loopje wordt genomen met het leerstuk van anatman, een van de klassieke hoekstenen van het boeddhisme.
Ardan, van zenleraar tot brugwachter – ‘Je opent de brug en je sluit ‘m weer. Bijna zen.’
‘Ik wil mezelf niet opzadelen met titels. En bovendien zei me de titel ‘zenleraar’ niet zoveel. Was ik nu anders geworden? Kon ik nu beter mensen begeleiden dan daarvoor? Het klopte voor mij niet. Datgene wat mij het meest gebracht had, namelijk die vrije vrouw/man zonder titel liep nu met een titel rond. En dat beviel me niks.’
Pseudo-Cicero, pseudo-troost?
Cicero voert in zijn epistel aan dat we niet overmatig moeten rouwen om de dood van een geliefde, omdat er bij de dood voor de geliefde zelf weinig verloren gaat. Het leven is nu eenmaal niets dan ellende. Als je de pech hebt geboren te zijn geworden, kun je maar beter gauw dood zijn. Je hoeft ook niet oud te worden om te slagen in het leven.
Wat loert daar in de duisternis?
Eeuwenlang zwierven ze in de bergen, de bossen, de velden, in de rivieren en langs de kust en joegen de Japanners de stuipen op het lijf of belaagden ze. Ze zijn ook nu niet weg te denken, de yokai.
Hein Thijssen – ´Het leven is een schijtende merel´
De laatste weken gaan lezers van het BD in reacties nader in op methodes, wegen, om de verlichting te bereiken. De leer te duiden. Ik interviewde ooit de voormalige RK-pastor Hein Thijssen, die dat zelfde onderzoek deed en tot de conclusie kwam dat het ontwaken niet bestond. Dit artikel is al vaker geplaatst, maar het blijft een mooi relaas van een ervaringsdeskundige. Pas op voor merels, ze zingen mooi maar schijten je ook onder.
Foodwatch – Aanpak krimpflatie eerste aanzet voor herstellen koopkracht
Den Haag werkt op dit moment aan een koopkrachtpakket en kan daarbij volgens de voedselwaakhond een goed voorbeeld nemen aan Parijs. De Franse overheid is al bezig om fabrikanten en supermarkten te dwingen om de prijzen van hun producten te verlagen. Om zo het leven in Frankrijk weer wat betaalbaarder te maken, en de voedselinflatie te beteugelen.
Het volk mort (6) – Hol de democratie ongemerkt uit, zodat Jan met de pet buitenspel staat.
We weten dat mensen het liefst leven in een omgeving waar ze erbij horen, er voor elkaar kunnen zijn en iets te vertellen hebben, maar dat zal in de moderne tijd steeds minder het geval kunnen zijn. De belangrijkste manier om te voorkomen dat mensen zich niet gaan verzetten is in te spelen op hun consumptieverslaving, hun behoefte aan genot en comfort. Als mensen kunnen consumeren en bang zijn deze mogelijkheid kwijt te raken, dan zullen ze puur voor zichzelf kiezen.
‘A Sitting down to Empty out’.
Er wordt aangenomen dat de geest van het ongeboren kind vanaf de vijfde maand van de zwangerschap bij de moeder is, maar volledig neerdaalt op het moment van de geboorte, en dat waar de moeder zich op dat moment ook bevindt, dit de energetische droom en bewustwording plek zal zijn. Het kind, later volwassen, zal de bewaarder zijn van dat deel van het land waar zijn wezen en geest op resoneren, en zal voor dit land zorgen totdat hij of zij sterft. Na de dood wordt het stoffelijk lichaam teruggebracht naar deze droomplek en te rusten gelegd.
Het volk mort (5) – Wantrouwen
Als wantrouwen de norm is van hoe we met elkaar omgaan, dan zullen we elkaar relevante informatie onthouden. Hoe meer we informatie voor elkaar achterhouden, des te meer gaan we onze achterdocht gebruiken om te gaan snappen hoe iets in elkaar zit. De gecreëerde fantasieën staan dan veelal haaks op de aanname dat de ander goede intenties heeft.
Amitabha poedja voor Lea Vanrompay
Lea was een van de medeoprichters van Het Tibetaans Instituut – Karma Sönam Gyamtso Ling – in Schoten, waar ze meer dan 30 jaar heeft gewoond, en van Yeunten Ling in Hoei en Nalanda in Brussel.
De Boeddha of het vaderland, een dilemma in oorlogstijd
De auteur schreef in de Introduction dat er in boeddhistische geschriften maar weinig passages zijn die aangeven dat het boeddhisme puur pacifistisch is. De auteur bespreekt twee voorbeelden. In de Upaya-kaushalya Soetra verhaalt de Boeddha hoe hij in een van zijn vorige leven een hebzuchtige handelaar doodde, die van plan was 500 mensen te vermoorden. De Maha-paranirvana Soetra beschrijft hoe de Boeddha in een van zijn vorige levens een brahmaan doodde die een misdrijf wilde begaan tegen de Dharma.
