De wereld slaapt en iedereen droomt, sommigen hardop en anderen huilen in hun slaap, sommigen hebben een nachtmerrie.
Dat kijkspel kost nogal wat, pinda’s pindakaas, vogelzaad en vetbollen- ze vreten me helemaal arm.
‘Kijk zie je die ster, haar licht heeft er honderd miljoen lichtjaar over gedaan om hier te komen, de ster op zich is al lichtjaren geleden geëxplodeerd. Waar kijk je naar, je ziet een ster die er niet meer is. Denk je dat het universum er wakker van zal liggen als deze planeet onleefbaar word? ‘Nothing grasp’.
Ik heb zeemansbloed. Mijn vader was visserman en mijn eerste boot was een oude kapokmatras die in de Oude Rijn dreef.
Toen ik in Mannheim weer een ongenadig pak slaag van de schipper had gehad bedacht ik mij: “Het leven is niet bedoeld om je te laten slaan.”
Voordat ze de trap weer aflopen vraagt meneer Orokana: ‘Als ik vragen mag, wie is die meneer op die woeste leeuw?
De huidige vrijwilligers worden emotioneel gechanteerd, want wat doe je als een hulpbehoevend familielid aan haar/zijn lot wordt overgelaten?
