Als slot van het vierluik De natuurlijke gang van het leven, volgt hieronder een taoïstische vertelling. Deze geeft in mijn ogen goed weer wat gaandeweg leven is, wars van fixaties.
Ronald Hermsen
De natuurlijke gang van het leven (III)
Gaandeweg leven en loskomen van fixaties op zaken die de natuurlijke gang van het leven belemmeren. Hoe doe je dat in je dagelijks leven? Met vallen en opstaan, zou ik zeggen. Eerst iets over fixaties, voor de meesten van ons bekend terrein.
De natuurlijke gang van het leven (II)
Wat is de natuurlijke gang van het leven? was de vraag waar deel (I) mee eindigde. Van de geboorte naar de dood, is een antwoord vanuit vogelperspectief. Maar hoe laat je het leven zijn natuurlijke gang gaan in de ruimte en tijd tussen deze twee ijkpunten?
De natuurlijke gang van het leven
Ik fietste verder en zag de stoet langzaam dichterbij komen. Een witte kist, zes dragers en – ik schat – ruim honderd mensen die achter de kist aanlopen. Lopen. In stilte. Ik vond het aangrijpend.
De liefde volgen die in je is…
De liefde is niet alleen maar zoetsappig. De liefde kan ook snijdend zijn. Snijdend, maar niet gemeen. Zij is er nooit op uit de ander te kwetsen. Liefde is direct contact met de levende werkelijkheid die ons doordringt.
Worden wat we zijn
Ik zie mezelf dan ook als de vertegenwoordiger van de mogelijke hippies en dichters onder jullie, van het soort mensen dat op allerlei verschillende manieren op zoek is zonder enige maatschappelijke status.
Levenskunst
Oorspronkelijk, ontspannen en aandachtig aanwezig zijn, zonder dat je met behulp van zelfgemaakte denkconstructies de voortdurend veranderende werkelijkheid probeert te interpreteren en vast te pinnen: ware levenskunst.
Iemand zei ooit tegen mij…
Iemand zei ooit tegen me: ‘Je moet de liefde volgen die in je is.’ Het is inmiddels lang geleden, maar ik ben die woorden nooit vergeten.
Versleten vreugde
De schijnbaar nieuwe vreugde,
is op voorhand reeds versleten.
Kalm gemoed – een dzogchen-perspectief
Wanneer we beseffen dat geen enkele beweging van gedachten, hoe heftig ook, deze serene ruimtelijke staat zo stralend als de hemel, aantast, dan hoeven we niet langer overweldigd te worden door ongunstige of vijandige omstandigheden – en met name door onze interpretatie (= denken en voelen) ervan.
