Mijn geest beweegt, niet de vlag, niet de wind. Mijn geest is soepel als een kind.
Bon, Frank Zappa zei al eens tussen snor en sik door “the mind is like a parachute, it doesn’t work if it’s not open”.
Er is geen menukaart en je kan er niet betalen. Toch is het een win-win situatie.
Hoeft het altijd iets spectaculairs te zijn, zoals een grote reis en in schamele tenten wonen andere kant van de wereld; stervende mensen begeleiden? Continenten bereizen? Nee!
Zit daar toch wel een grappige meneer met baard en rond brilletje wat rond te turen, en piept die met zijn oogjes terug!
Niet meer roeren in mijn kom water met zand, steentjes , blaadjes en mijn ingrediënten. Gewoon de kom neerzetten, alles tot rust laten komen, en gewoon accepteren wat er in het helderder wordend water zichtbaar wordt.
Mensen zien open bloeien gewoon omdat je luistert, anderen zien rustig worden omdat je zelf je adem volgt, met je lichaam als berg en je geest als een oneindig grote open hemel.
Er waren mirakeltjes, een verhuis bracht warme dekentjes, een strenge politieagent vroeg in de morgen ontdooide, een kerkje toverde met kleuren en verhalen, een brug vol tekenen van liefde, een mevrouw met een prachtig daklozenproject kreeg een ferm steuntje in de rug, ik zag vele prachtige mensen, precies zoals ze zijn, herfstkleuren, zomaar gratis voor je neus.
Boeddha woont in de Ardennen, in het kasteel van het Tibetaans instituut Yeunten Ling in Huy. Kijk mee door de ogen van Emmaho.
