Frans Langenkamp: ‘De oplossing van het aloude en tragische misverstand over Boeddha’s Anatta-leer. Deze wordt vaak foutief geïnterpreteerd als zou zij betekenen: ‘De mens heeft geen zelf’ of: ‘De mens heeft geen ziel. Laten we eens gaan kijken wat Boeddha’s Anatta leer precies inhoudt. Dan zullen we kijken naar de misinterpretaties die ervan in omloop zijn.’
Hoe moeten we echter de koploze ervaring begrijpen? Douglas Harding beschrijft hem accuraat: hij stopte even met denken en daarna ontdekte hij dat hij geen hoofd had.
Alles beweegt.
Gevoelens, gedachten, dit lichaam veranderen constant.
Er is geen vast, onveranderlijk, identificeerbaar, eeuwig zelf.
Er is geen ik.
– daarom dienen we een irrationeel geloof te omarmen.
Spreuken die aan de Boeddha worden toegeschreven vind je overal, op wenskaarten, op mokken, op T-shirts en wat al niet meer. De meeste daarvan heeft de Boeddha niet gezegd, kan hij nooit hebben gezegd.
Volgens Manzotti zit bewustzijn, dat we ervaren dat we op de wereld zijn, niet in het brein, maar in de wereld om ons heen. Onze zintuigen inclusief onze hersenen maken kontakt met de wereld mogelijk en onze ervaring is de wereld die we waarnemen. Deze ervaring zit niet in het brein, er zit dus niet een soort plaatje in je hersenen waar je naar kijkt zoals het standaard internalistische gezichtspunt zegt, maar is een waarneming van de werkelijkheid zelf.
‘Het lijkt wel of je gaat sterven’.
Somewhere over the rainbow, skies are blue.
Take care out-there.
Zelfbeeld, imago en persoon zijn de aspecten van ons zelf die we direct ervaren. Ze ontstaan zonder dat we erbij hoeven na te denken.
