Frans Langenkamp: ‘Boeddha wist uit eigen ervaring dat het universele, eeuwige en abstract zijn volledig verschillend is van ons persoonlijke zelf. En omgekeerd, wist hij dat ons persoonlijke zelf volledig verschillend is van het Boeddha principe, van het ontwaakte bewustzijn. Volgens Boeddha is de uiteindelijke werkelijkheid ‘shunya’: absoluut niets, absoluut leeg. De essentie van de werkelijkheid is geen materie en zelfs geen energie, het is het alomtegenwoordige niets.’
zelf
Jouw lijf (2 en slot)
Het is voor de meeste mensen tegenwoordig makkelijker gezegd dan gedaan, en dat geldt wellicht ook voor jou: je lijf door en door kennen en de taal van je lichaam verstaan. Wel, je hoeft niet in paniek te geraken wanneer je hart voelt kloppen. Dat hoort zo. Je hoeft ook niet meteen angstig te reageren wanneer je geborrel in je buik voelt. Dat is normaal. En als je ouder wordt, krijg je vanzelf PHPD, dat staat voor: pijntje hier pijntje daar. Niks om je zorgen over te maken.
Guy – Gedachten (2)
Elke gedachte over een ‘zelf’ of een ’ik’ is een illusie. Een manifeste begoocheling.
Ardan
…
Edel – Het wegvallen van het zelf
Er rest mij niets anders dan mijn eigen integriteit. Misschien is er iets wat zij hebben wat ik nog niet heb, maar als ik naar hen kijk stel ik mij de vraag: ‘Wil ik zo worden, wil ik zelf op deze manier met mensen omgaan?’ En dan roept alles in mij: ‘Zo wil ik nooit zijn. Als dat verlichting is, laat mij dan voor altijd een onverlichte dwaas blijven.’
Geschiedkundige Romila Thapar – de stem van afwijkende meningen
Romila Thapar is een van India’s meest vooraanstaande geschiedkundigen. In haar boek Voices of Dissent (2020) beschrijft ze de rol van het ‘meningsverschil’ in de verschillende periodes van de Indiase geschiedenis. De Boeddha was een van degenen die vraagtekens zette en met een alternatief kwam. Dit artikel gaat met grote stappen door haar boek.
Edel – Het wegvallen van het zelf
Er rest mij niets anders dan mijn eigen integriteit. Misschien is er iets wat zij hebben wat ik nog niet heb, maar als ik naar hen kijk stel ik mij de vraag: ‘Wil ik zo worden, wil ik zelf op deze manier met mensen omgaan?’ En dan roept alles in mij: ‘Zo wil ik nooit zijn. Als dat verlichting is, laat mij dan voor altijd een onverlichte dwaas blijven.’
De oplossing van het aloude en tragische misverstand over Boeddha’s Anatta-leer
In Boeddha’s eigen – beroemde – woorden, zouden we bij alles wat we ervaren moeten bedenken: ‘N’etam mama, n’eso’ham asmi, na me so atta’ – ‘Dit is niet van mij, dit ben ik niet, dit is niet mijn zelf.’ Hiermee wilde hij eens en voor goed duidelijk maken, dat verschijnselen in het relatieve bestaan – inclusief onze gedachten, gevoelens en ziele roerselen – vergankelijk zijn en dus geen vaste, blijvende kern hebben en dat we ons dus er beter niet aan kunnen hechten.
Sleutel tot inzicht – De wortel-belemmering
Het vernederende kastenstelsel dat in India wordt toegepast, een systeem waar mensen vanwege hun geboorte worden ingedeeld, versterkt het idee van ‘ik’ tot in grote extremen. Het is het toonbeeld van hoe ideeën van ‘ik’ tot verdeeldheid in de maatschappij teweeg brengen en groot lijden veroorzaken vooral voor de mensen die tot de laagste kasten (‘de onaanraakbare’) behoren. Deze mensen zijn volgens de hindoeïstische zienswijze helemaal niets waard.
Hoe kun je vervreemd zijn van een ander en van jezelf?
Hoe kun je vervreemd zijn van een ander en van jezelf? Psychoanalyticus Paul Verhaeghe stelt dat iedereen vervreemd is, omdat we van oorsprong geen eigen identiteit bezitten. Elke identiteit die je aanneemt komt van buiten en is je per definitie vreemd.
Geen dood, geen vrees (20) – Leve de vergankelijkheid!
Zo bewust te kunnen zijn is iedere keer weer een openbaring. In de dieren, de bomen, de planten, de lucht, mezelf, zie ik de niet-dier, – boom, – planten, – lucht en niet-mens elementen. Water, aarde, lucht, vuur zijn de vier basiselementen waaruit alles is opgebouwd.
Ad van Dun – De Weg is niet collectief, de Weg is niet functioneel
De Weg heeft geen doel, beoogt niets anders dan ieder van ons in de gelegenheid te stellen toe te komen aan échte kwaliteit van leven, die ieders individualiteit overstijgt vanwege de onpersoonlijke aard ervan.