is psychiater, zenbeoefenaar en auteur. Leven in de maalstroom
De vragen van de Boeddha gaan over hoe mensen samenleven. Het verbaast mij altijd dat oude teksten uit een ander cultuur zo actueel kunnen klinken. Doorheen alle cultuurverschillen zijn er blijkbaar algemeen menselijke elementen in samenlevingen.
Wat ze me geleerd hebben is dat ik aanvaard was zoals ik was. Ze hebben mij dat geleerd, niet door allerlei bijzondere praktijken, maar door mij te aanvaarden zoals ik was, vol wanhoop, verdriet, angst, wroeging, veroordeling, zelfverwijt, vervreemd van mezelf.
‘Willen wij het etiket boeddhist op onszelf plakken?’ Er was een gedeeld aanvoelen dat de identiteit boeddhist ons niet lekker zat.
Ik heb nooit iemand ontmoet die is beginnen mediteren met de intentie om in de wereld van de goden herboren te worden.
Ik maak er voor mezelf een punt van om in iedere mindfulnessgroep die ik start, bij het openingsrondje iedereen expliciet en gemeend welkom te heten. Daarmee is, van in de eerste minuten, alles al gezegd.
Ik droom van een wereld waarin religie de meest natuurlijke zaak is (en niet bovennatuurlijk). Waar we instinctief aanvoelen dat religie nooit mag worden vermengd met geloof, met identiteit, met macht.
Deze training is voor mensen die zelf wat willen doen. Of het ook aan de ziekte zelf iets doet? We hebben geen reden om dat aan te nemen. Daar gaat het ook niet over. Het gaat over hoe omgaan met al die onrust, die gedachten en gevoelens die onvermijdelijk bij een ziekte als kanker horen. Lijden aan kanker is voor een groot deel lijden aan het weten dat je kanker hebt.
Ik maak er voor mezelf een punt van om in iedere mindfulnessgroep die ik start, bij het openingsrondje iedereen expliciet en gemeend welkom te heten. Daarmee is, van in de eerste minuten, alles al gezegd.
Ik heb mijn hart verloren aan de dharma. Maar het blijft onvervreemdbaar mijn weg, die ik zelf te gaan heb en die mij op onbekende paden brengt.
Waar zit onze kwetsbaarheid als leerling tegenover een boeddhistische leraar?
