Zonder erbij stil te staan, gaan we ervan uit dat onze zintuigen de wereld objectief aan ons doorgeven. De ogen functioneren in deze gedachte als een camera. We zijn echter geen passieve camera. Onze hersenen creëren onze kijk op de werkelijkheid. De wereld ontstaat in een soort dans, een co-creatie.
werkelijkheid
Met zestien in bad…
Zodra we denken iets bereikt te hebben zijn we er, enkel alleen daardoor al, mijlen ver van verwijderd. Zodra ik denk dat mijn zelf weggevallen is, zit ik daardoor alweer in een constructie van mijzelf gevangen. Er is geen bereiken en geen niet bereiken. Er is enkel dit.
Wijsheid als noodzaak
Alle maatschappelijke drukte (politiek, media, huishouding) doet ons haast vergeten hoe belangrijk innerlijkheid is in het leven van een mens. En zet je dan ook nog eens stevig in op het promoten van culturele verworvenheden (kunst, wetenschap, technologie) en op de onderbouwing van het belang daarvan (filosofie, psychologie, sociale moraal), dan is het misschien niet zo vreemd als je ongemerkt het geheel uit het oog verliest.
‘Iedereen heeft zijn eigen waarheid’
Wanneer persoonlijke gezichtspunten gelijk gesteld worden aan waarheden, dan treedt er een soort inflatie van het begrip ‘waarheid’ op. Niet langer wordt het gereserveerd voor een adequate beschrijving van de werkelijkheid, maar wordt het begrip ‘waarheid’ meer en meer gebruikt om persoonlijke, emotioneel gestuurde gezichtspunten aan te duiden.
Frans Langenkamp – De werkelijkheid kan niet met ons verstand begrepen worden
– daarom dienen we een irrationeel geloof te omarmen.
Met zestien in bad…
Zodra we denken iets bereikt te hebben zijn we er, enkel alleen daardoor al, mijlen ver van verwijderd. Zodra ik denk dat mijn zelf weggevallen is, zit ik daardoor alweer in een constructie van mijzelf gevangen. Er is geen bereiken en geen niet bereiken. Er is enkel dit.
Het jaar 2018 – de honderdendertigste dag -geloven
Een geloof is geen wetenschap, al weten gelovigen wel.
Somewhere over the rainbow, skies are blue.
Take care out-there.
André – Schaken en schakelen
In zijn roman ‘4 3 2 1’ biedt Paul Auster vier versies van één mensenleven. Hij stopt eigenlijk vier romans in één boek en speelt op een onderhoudende manier met plausibele alternatieven in een levensloop.
Tweespraak – ‘De echte wereld is iets heel anders dan de indruk die je zintuigen je voorschotelen’
Rob: In mijn werk kom ik regelmatig de vraag tegen wie ben ik. In deze vraag zit een aanname dat er een -ik- is. Ik kan meegaan met de stelling dat er geen -ik-, is in de zin dat -ik- geen entiteit is, maar een aanduiding, een benaming voor een aantal verschijnselen.’
Het jaar 2017 – de honderdenvijfennegentigste dag- werkelijke werkelijkheid
Ziende blind. Moge iedereen gelukkig zijn, vrij van lijden, haat en gehechtheid.
