Spirituele goeroes kennen de groeimarkt van het geluk. Daarom bedelven ze ons onder zelfhulpboekjes. Denk aan Eckhart Tolle, of een heel leger aan Aziatische swami’s die meedogenloos de leegte van het rijke westerse bestaan blootleggen.
pijn
Huilen om wat je vreugde schenkt
Natuurlijk is ons ego met de rationele, wetenschappelijke benadering van het menselijk verstand mee geëvolueerd. Het heeft van de psychologie geleerd dat het verstandig is emoties aandacht te geven, maar heeft daarbij een slimme truc bedacht: ‘ik moet er op zo’n wijze aandacht aan besteden dat ik het óf uit mijn systeem krijg, óf op zijn minst diep in mijn systeem opberg en verborgen houd’.
Over de Lotus-soetra (slot)
Tot slot nog dit: De Lotus-soetra en eigenlijk alle soetra’s die we kennen, zijn gedateerd. Ze zijn geschreven in een andere culturele omgeving, in een andere taal, voor andere mensen dan de Nederlandse. Tegelijkertijd is de boodschap bestemd voor alle tijden, alle culturen, alle mensen. De vertaling, uitleg, aansporing en realisatie is gelegen in het hart.
Wereldse Winden 1: hoe omgaan met tegenwind
We maken allen geregeld kleine vlaagjes tegenwind mee. Een stoplicht dat nét op rood springt als wij naderen. Of een kassa-rij die de kortste was maar toch het langste duurt omdat bij een klant voor jou één artikel niet gescand kan worden, of de klant gezellig gaat keuvelen met de kassière(e). Of een kleine fout die je gemaakt hebt op school of werk, en die uitvergroot wordt door anderen of – nog erger – de media haalt; terwijl fouten van anderen, of misschien wel de achterliggende oorzaak, totaal niet genoemd worden.
B’eter – Troosteten en romige pompoenrisotto
Het patroon van troosten en getroost worden met eten herken ik maar al te goed. Misschien gaat het terug tot de trauma’s van mijn Russische opa (geboren in 1898 in Kirovohrad in het huidige Oekraïne) en oma (geboren in 1899 in Kaunas in het huidige Litouwen) die ternauwernood aan de hongerdood konden ontsnappen.
Ibn Arabi zocht religieuze verbinding
Orthodoxe gelovigen staan elkaar naar het leven; mystici van alle gezindten kunnen elkaar goed vinden. In hun zoektocht naar God komen ze blijkbaar dikwijls op dezelfde paden terecht.
Geen dood, geen vrees (72) – pijn
Bravoure is weg. Hoe dealen met de pijn nu. Toch iemand laten komen?
Loslaten- deel twee en slot
Ons geloof in het hebben van controle bepaalt hoe we omgaan met onze kleine en grote tegenslagen, hoe gemakkelijk we opgeven of hoe hard we ons voor iets inzetten. Meestal doen we alles wat we kunnen om de gebeurtenissen van ons leven naar onze hand te zetten en ze te laten verlopen volgens onze eigen behoeften en verlangens.
Geen dood, geen vrees (66) – Het gaat hard
Loslaten van mijn lijden en angsten is in de fase waar ik me nu in bevind een pittige klus, zeker nu sinds een paar weken de pijn regelmatig doorbreekt en alleen met steeds zwaardere opiaten onderdrukt kan worden. Iedere nacht en ochtend is er de angst om weer met nog meer pijn wakker te worden. Hoe goed ik ook probeer me te concentreren op mijn ademen, welke (begeleide) meditatie ik ook doe, ik loop net aldoor achter de pijn aan.
Geen dood, geen vrees (62) – Meditatie op pijn
Alles wat nog belangrijk leek is steeds meer naar de achtergrond aan het gaan. Meer en meer ontspannen vallen mijn ogen steeds vaker dicht.
Over de Lotus-soetra (8): De vier edele waarheden
De eerste edele waarheid is die van het lijden. Het hele leven is een aaneenschakeling van lijden. Op allerlei manieren. Voor de meeste mensen begint het met bijvoorbeeld een klein lijden zoals het hebben van darmkrampjes, het doorkomen van tandjes en schrijnende billetjes, maar bij het opgroeien en ouder worden, komt daar van alles bij en achteraan, variërend van liefdesverdriet, echtscheiding en baanverlies tot chronisch ziekzijn, gezichtsverlies en verschrompeling.
Paul Boersma – Meditatie en pijn
We vermijden in het dagelijks leven het lijden door er instinctief omheen te gaan, of anders door het te negeren, er geen aandacht aan te schenken, het te onderdrukken. In het eerste geval gaat het om mogelijke toekomstige pijn, in het tweede om aanwezige pijn, waarbij het makkelijker is psychische dan lichamelijke pijn te negeren, en makkelijker om de pijn van anderen dan de eigen pijn te negeren. Vermijden en negeren: dit is de dierlijke kant van ons mens-zijn.