Een christelijke datingsite schrijft in 2016 over boeddhabeelden. ‘Veel mensen hebben een boeddhabeeld in huis, maar weten niet dat zo’n beeld gemaakt is opdat er een demon in kan wonen. Er zijn ook veel christenen die zo’n beeldje thuis hebben staan.’
Het artikel Boeddhisme en wetenschap in het Boeddhistisch Dagblad verdient een vervolg dat ingaat op de vraag in de titel, die in recente artikelen naar voren is gebracht.
In de laatste twee decennia, voordat mindfulness modieus werd, was het boeddhisme dat in dialoog was met wetenschap vooral het Tibetaans boeddhisme. Aanvankelijk werd het boeddhisme nog gezien als afgoderij en was het zo gedegenereerd dat het de naam boeddhisme niet verdiende. Nu houdt de Dalai Lama jaarlijks seminars met vooraanstaande wetenschappers.
De identificatie van boeddhisten met het boeddhisme als religie draagt bij aan de religieuze verschillen, aan het geweld en de onwetendheid in onze wereld. Zonder alles voor waar aan te nemen kan iemand echter de leer van de Boeddha omarmen en tóch een echte monnik of non zijn, zelfs een boeddha worden.
De Japanners legden al eeuwen pasgeborenen te vondeling, pleegden kindermoorden en abortussen als gevolg van natuurrampen, hongernoden, armoede en schande.
Er zijn twee fundamenteel verschillende manieren om gelukkig te worden, schrijft Andrew Olendzki in The non-pursuit of happiness van zijn boek Unlimiting mind. De eerste manier om gelukkig te worden is zo diep geworteld in onze beschaving dat bijna alles in onze cultuur het ondersteunt. De tweede is de manier die de Boeddha ons schonk, 2.500 jaar geleden. De auteur vermoedt dat deze manier ons de meeste kans biedt op succes.
Het zal best wat de Boeddha beweerde over die zelfloosheid, toch voelt het anders voor Olendzki. Als advocaat van de boeddhistische ‘duivel’ Mara noemt hij vijf redenen waarom. Een literaire stijlfiguur natuurlijk, maar niet minder serieus. Wat beweert hij vrij vertaald en samengevat?
Dr. Bhimrao Ramji ‘Babasaheb’ (geliefde vader) Ambedkar (1891-1956) is een van de stichters van het moderne India en architect van de Indiase grondwet. Hij wordt in zijn vaderland vooral ook vereerd als voorvechter van gelijke rechten voor onaanraakbaren (dalits). Zelf onaanraakbaar, bekeerde hij zich tot het boeddhisme op 14 oktober 1956 in Nagpur, India.
Hoofdredacteur Kees Moerbeek van het Magazine VvB wordt zonder opgaaf van redenen door het VvB-bestuur aan de kant gezet. Een ingewijde en nestor binnen de stichting meent dat Kalden niet ‘met Moerbeek door één deur kan’. Voorzitter André Kalden ziet hem mogelijk als te activistisch, ook in zijn keuze van sommige onderwerpen in het magazine.
‘Er is geen god en hij is altijd bij je’, klinkt als het een of andere zinloze zen-raadsel, schrijft Warner. Los van de gedachte of er werkelijk iets bestaat als een god, is er wel degelijk iets spiritueels in deze wereld, meent hij.
