Idappaccayata betekent ‘de geconditioneerde aard’. Datgene wat voor zijn ontstaan, zijn bestaan en zijn vergaan afhankelijk is van welbepaalde voorwaarden en oorzaken.
Columns
B’eter: kerstpompoen versimpeld tot doordeweekse maaltijd
In het Engels kwam ik de volgende uitdrukking tegen: “dress up, dress down”, wat zoiets betekent als chiquer maken of juist het tegenovergestelde. Zo kun je een eenvoudig jurkje opwaarderen met een mooi sieraad of een net jasje, met gympen of een oud fleecevest wordt datzelfde jurkje meer doordeweeks. Dit kwam ik tegen omdat ik me interesseer in minimalisme: met weinig kleding toekunnen en er toch elke dag leuk uitzien. Met andere woorden, je hoeft niet voor een bijzondere gelegenheid nieuwe kleding te kopen, je kunt ook ‘winkelen in eigen kledingkast’ en kiezen voor een bijzondere kledingcombinatie. Dat is natuurlijk veel beter voor het milieu, want de kledingindustrie is een bron van groot lijden en destructie van klimaat, Moeder Aarde en levende wezens. Ik bedacht dat je zoiets ook met recepten kunt doen. Je kunt kiezen voor meer of minder bijzondere ingrediënten, zoals bruine bonen vervangen door chique bonen, of andersom, en je kunt een gerecht afmaken met vers citroensap, een toefje verse kruiden, of een paar druppels truffelolie. Of deze juist weglaten.
Het jaar 2025 – dag 164 – kijkangst
Het lijden dat men vreest…
Somewhere over the rainbow, skies are blue.
Take care out-there.
Vrijdag Zindag – Recept voor Den Haag
Een kibbel-regering valt over migratie. Prompt begint een kibbel-verkiezingscampagne. Hoe ga je in een interculturele samenleving verstandig om met verschillen tussen partijen en tussen culturen?
Politiek zonder hart III – Macht zonder heling is macht zonder wijsheid
Wij verlangen naar een politiek met hart. Misschien begint die niet in Den Haag, maar in hoe wij zelf leren luisteren. In hoe we ruimte geven aan stilte. In hoe we durven hopen dat het anders kan – en daar ook voor durven kiezen. Niet alleen op het Binnenhof, maar ook in onze eigen ‘talkshows’ met vrienden en buren, waar we soms net zo snel oordelen of overtuigen. Juist daar begint het oefenen: in het samen mens zijn, voorbij het debat.
Het jaar 2025 – dag 163 – dertiende vrijdag
Kiki was levensgevaarlijk, miauw, littekens…
Somewhere over the rainbow, skies are blue.
Take care out-there.
Druppels aan mijn ogen
de stilte van de nacht, brengt ze steeds onverwacht.
Het jaar 2025 – dag 162 – zien en gezien worden
De gescheidenheid van het beton.
Somewhere over the rainbow, skies are blue.
Take care out-there.
Guy – dhammazaadjes – Kijk. Zie. Observeer.
De Boeddha waarschuwt om je niet te laten meevoeren op de golven van de waan van de dag. Om te ervaren wat essentieel is. Om datgene te ontwaren wat er echt toe doet: wijsheid en mededogen. Panna en karuna. Om je op deze manier van dukkha te bevrijden.
Peter – The Texas Chainsaw Massacre
Op de middelbare school was ik bevriend met een inmiddels uitgetreden Jehova’s Getuige. In Venray onderzoek ik sinds 10 jaar de banden tussen (ex-)Jehova’s, de politie en de zorg.
Het jaar 2025 – dag 161 -groet
De groet en de klappen…
Somewhere over the rainbow, skies are blue.
Take care out-there.
Leven in Thailand – Mijmeren over het hek
Zo tegen de avond loop ik altijd even naar het hek, om te kijken of dat op slot zit. Niet dat we bang zijn voor inbrekers, maar we willen wel zeker weten dat onze honden binnen, en vreemde honden buiten blijven. Onze honden laten onze kippen met rust, maar als ze erin slagen de poort uit te glippen, doen ze zich graag tegoed aan een kippetje of eend van de mensen in het dorp. Die worden daar niet blij van, en wij daardoor ook niet. Voorbij trekkende zwerfhonden zijn dan juist weer heel erg in onze kippen geïnteresseerd, vandaar dat we die buiten willen houden.
Gedenkzuil voor drie generaties Nooren
Aan de gietijzeren armen van de lamp hangen in plaats van gloeilampen nu allerlei mooie ‘dingetjes’, kunstwerkjes, sieraden of bijvoorbeeld kerstballen, die ik af en toe verwissel. Zo werd het geheel als vanzelf een gedenkzuil voor drie generaties Nooren en drie stijlen: het sjieke art deco van mijn grootouders, het modern pragmatische van mijn ouders en de vrije kunstzinnige expressie van mijzelf!
Goff – fabels voor fabeldieren (6) – berggeit
In elk verhaaltje spreekt een bepaald dier (das, orka, vlo etc.) zijn soortgenoten toe. Daarbij blijft het in het midden wat precies de rol van de spreker is ten opzichte van zijn gehoor.
De Boeddha die bereid is te delen
Een boek dat mij als jonge psychiater heel veel geleerd heeft was ‘The Tree of Knowledge’ van de biologen, Francisco Varela en Humberto Maturana. Het was in de periode waarin ik was beginnen mediteren. Vele jaren later ontdekte ik dat Francisco Varela ook intens met meditatie bezig was. Er was blijkbaar meer dat ons verbond.
Politiek zonder hart (II) – arrogantie
Het is een bekend fenomeen dat mensen zich dom kunnen leren. Ze worden opgeleid binnen een systeem dat eenzijdig een beroep doet op abstractie, categorisering en controle – het domein van de linkerhersenhelft, zoals de Britse psychiater en neurowetenschapper Iain McGilchrist uitlegt. Daardoor verliezen zij het contact met ervaring, intuïtie en context – het terrein van de rechterhersenhelft. Anders opgeleiden, die dichter bij hun praktische ervaring blijven, zijn soms juist beter in staat om vanuit een breder, menselijker perspectief te denken en te voelen. Niet ondanks, maar dankzij hun zogenoemde lagere opleiding.
Menno – groentje
“Ben jij homo of zo?” vraagt een vroegere klasgenoot aan Menno wanneer hij hem een keer samen met een paar anderen op straat in Utrecht tegenkomt. “De verpleging? Dat is toch geen werk voor jongens? Billen wassen… ha, ha, ha… Getverderrie. Volgens mij ben jij echt van de kletsklets.” Na deze woorden slaat hij met zijn rechterhand op de rug van zijn linkerhand. Menno reageert niet en loopt door.
Guy – dhammazaadjes – Laat de gekte aan je voorbijgaan
Beschouw de dingen zoals ze zijn. Wérkelijk zijn. Niet zoals je wilt dat ze zijn. Of net niet wilt dat ze zijn. Of hoopt dat ze zijn.
Sodis – de virtuele denkster 531
never hides
B’eter: Limabonen met paddenstoelen en courgette
Afgelopen week wilde ik gaan experimenteren met muesli- en/of notenrepen. Ik neem graag één of meer van dit soort repen mee als ik op stap ga, om iets relatief gezonds en lekkers bij me te hebben als ik trek krijg zodat ik niet in de verleiding kom om ongezonde snacks te kopen. Wat mij tegenstaat aan gekochte repen, is dat ze allemaal individueel verpakt zijn in plastic, of nog erger, iets met plastic en metaal – wat niet te recyclen is. De repen zijn vervolgens nog eens per drie of vier verpakt in plastic of papier. Veel afval dus. Omdat ik niet bij wil dragen aan de plastic afvalberg, wil ik leren om zelf dit soort repen te maken.
Het jaar 2025 – dag 157 – hardloper
Een aarzelende geest in een rennend lichaam.
Somewhere over the rainbow, skies are blue.
Take care out-there.
Het jaar 2025 – dag 156 – klok
Gisteren is voorbij, morgen komt vanzelf. Leef in het nu.
Somewhere over the rainbow, skies are blue.
Take care out-there.
Boeddhistische doeners en denkers 79 – de serie
Moest even nadenken, ben ik wel deze ervaringsdeskundige?
Kleurdoos te koop. Enkel zwart en grijs ontbreken…
Er is een enorm grote groep mensen die zorgt voor een ander of zelfs voor anderen!
Onbezoldigd, onverzekerd, zonder voordeel te zoeken, gewoon vanuit een reflex onder de huid van de samenleving. Zij zijn de bloedsomloop die zuurstof brengen in onze wereld, zowel zij die helpen als zij die ze met open armen ontvangen. Hulp die verder kijkt dan een tekort, ziekte, handicap. Je ziet dan zoveel tinten kleur! Een stralenkrans van een regenboog, spetterende stukjes van liefde, als de kleuren die geslepen diamanten weerspiegelen of een prisma weergeeft.
