Een heftige botsing tussen je drang naar stabiliteit en een sluimerende existentiële crisis die alles telkens op scherp zet.
Jules Prast
Berusten, ervaren, geloven
Als ik zwijmel, als ik wegzak, dan roep ik intuïtief Shinran als mijn beschermengel aan en samen lispelen we de Boeddha toe in ik weet niet welke incarnatie.
Moreel vacuüm: een risico van oorspronkelijke verlichting
Oorspronkelijke verlichting loopt als een rode draad door het mahayanaboeddhisme. Kan dit idee goed en kwaad legitimeren als ieder een gelijkwaardige uitdrukking van de dharma?
Breuklijn door de menselijke conditie
In een boze droom zit ik in de put, om precies te zijn: in een boeddhistische echoput. Het is hierbinnen leeg, er is op de bodem nauwelijks ruimte om te zitten.
Wie is hij die ziek is?
De ‘andere kant’ van het leven kennen, het is zo verinnerlijkt dat het het leven zelf is geworden.
Onrust in domineesland (vervolg)
Ieder mag zeggen wat hij of zij wil, en dus mag ik zeggen dat ik vind dat de discussie naar aanleiding van een aantal recent opgekomen thema’s een punt heeft bereikt waar we misschien de balans eens moeten opmaken. ‘Back to basics’: ieder zijn eigen rol.
De dharma die door ons heen vloeit
Ik ben in de windtunnel van het boeddhisme terechtgekomen via zen en word in vele richtingen rond geblazen, al is het misschien beter te zeggen: de dharma blaast op vele manieren door de skandha’s heen waar ik mijn continu-veranderlijke ‘zelf’ mee associeer.
Leve de leegte? Of juist niet?
De Boeddha zei: “Onze ervaring is niet zelf.” Maar naarmate je meer de leegte van alle verschijnselen gaat benadrukken, effen je ook de weg om de reikwijdte van het zelf steeds verder op te rekken. “De ander is even leeg als ik, dus ik ben daarin verbonden met de ander, wat zeg ik, met al het andere!”
Solidair met de vragende underdog
Op het internet was ik er pas getuige van hoe de onschuld weer eens het onderspit dolf tegen het gelijk van degenen die het allemaal zeker menen te weten. In een Engelstalige discussiegroep over zenboeddhisme op Facebook vertelde iemand dat hij wat in de Pali Canon had zitten neuzen. Hij stelde de vraag welke rol er binnen zen eigenlijk is weggelegd voor het woord van de Boeddha.
Een zelfgenoegzaam, vrijblijvend iets-isme
Voor nu is er een extra inspanning nodig om te laten zien hoe je met boeddhisme de ‘eendimensionale mens’ uit de kluisters van zijn onwetendheid kunt losmaken.
De opvolger van Buddhaghosa XII
In niet helemaal vlekkeloos Engels hief hij de Hartsutra aan, gevolgd door het lied van Kwan Yin. “Beste mensen,” begon hij daarna, “welke taal je ook spreekt, alle woorden betekenen hetzelfde. Onze taak is alles te verstaan. Dat is het.”
Reclame voor geluk is trivialisering van de boeddhaweg
“Advertenties die ons verlangen naar bezittingen, seks en voedsel stimuleren, kunnen giftig zijn,” citeer ik Thich Nhat Hanh.
Beroepsgelovigen en amateurzitters
In het hedendaagse Japan zijn er maar weinig leken die zich interesseren voor Zen. Slechts een enkeling mediteert.
De herberg van geborgenheid: kanttekeningen bij de Avatamsaka-commentaren van Edel Maex
De Avatamsaka Sutra is dikker dan de Bijbel en vol wollige mythologische passages die mijzelf wel eens huiverig maken de rest voor vol aan te zien.
De Boeddha aan het woord tijdens meditatie
In mindfulnesstraining actief mediteren op de woorden van de Boeddha? De tijd is rijp om de grenzen wat op te rekken. Laat de ervaring leidend zijn en neem de proef op de som. Tijdens het zitten knauwen op de condities van het lijden: wie durft?
‘In het nu verwijlen is een dwaalleer, het brengt niet de bevrijding die de Boeddha voor ogen had’
Wat is er toch met het boeddhisme dat je zo’n beetje op eigen kracht expert moet worden in de exegese van een berg van 2500 jaar teksten en tradities?
Boeddhistisch televangelisme: van Dalai Lama naar Digital Lama
Hoe talloos de levende wezens ook zijn, met het internet kun je ze allemaal bereiken. Het is wachten op een nieuwe generatie boeddhistische leraren die inhaakt op de jongste technologische mogelijkheden.
Het lied van het niet weten
Een gedicht voor een wereld die geen weet heeft van niet weten
Shikantaza
Ga zitten en kijk. Doe niets. Wacht tot je het ziet.
Veertig boeken over zen en boeddhisme
Dertig jaar geleden, in 1982, kocht ik in Londen het boekje van Alan Watts, The Way of Zen. Een paar jaar terug herlas ik het. Toen ik mijn onderstrepingen en in de kantlijn gekrabbelde aantekeningen zag, realiseerde ik me dat ik er indertijd niets van begrepen had.
Dood aan de Boeddha
Dood aan de Boeddha, maar niet in letterlijke zin. Je voorstelling kan in de weg staan van de ervaring waar het om gaat – dat wordt bedoeld.
