Vergankelijkheid is een veelvoorkomend onderwerp in de gedichten van Ryokan. Alles in deze vormenwereld komt tot stand, is voortdurend aan verandering onderhevig en vindt zijn einde.
tijd
Guy – dhammazaadjes – je tijd is kostbaar
Je tijd is beperkt. Verbeuzel hem niet aan bijkomstigheden. Zoek je heil niet in de zintuiglijke wereld. Daar is geen bevrijding te vinden.
Ksaf – Iets over tijd (1) – Gestolen tijd
Veel westerlingen associëren stilstaan bij zichzelf met mediteren. Helaas zitten we ook dan vaak gevangen in een vorm: stilstaan bij onszelf als een half uur stilzitten op een kussen. Terwijl stilstaan bij onszelf overal kan, niet enkel op een kussen en ook niet enkel in de rust van de natuur. Het is een levenshouding die we kunnen inbouwen in elk moment van ons leven, als niets dringends of onverwachts ons opeist. Ergens bij stilstaan is niets anders dan mediteren.
Boeken – Getallen
Van nul tot oneindig voor mensen met weinig tijd.
Ludo – Verwijlen
…
Ludo – einde
…
Dick – ‘ze lopen me straal voorbij – te oud’
‘De geest van de beginner is de geest van mededogen. Als onze geest mededogend is, is hij onbegrensd.’ Mededogend, lees: liefdevol. Elk moment opnieuw.
Over de Lotus-soetra (7): Voorbereiding op de verkondiging
Boeddha is de wet en de wet is Boeddha. Zo is het altijd geweest, zo is het nu en zo zal het altijd zijn. Niets nieuws onder de zon.
Haiku – alzheimer
…
Haiku
…
Samsara in Den Bosch
De nul komt in Miyajima’s tel-installaties niet voor omdat deze staat voor een definitief einde, de dood. ‘Samsara’ wijst immers op de eindeloze levenscycli van geboorte, dood en wedergeboorte.
Taigu – De lijn en de cirkel
Tijd is een moeilijk onderwerp voor boeddhisten. Om te beginnen bevinden wij ons in een periode en een cultuur die diep geïmpregneerd is met de idee van een lijn van gestage progressie waarlangs wij ons bewegen. Af en toe flakkert er een golf van cultuurpessimisme op, op basis van de idee dat ook regressie, een terugval in de tijd, mogelijk is.