• Door naar de hoofd inhoud
  • Skip to secondary menu
  • Spring naar de eerste sidebar
  • Spring naar de voettekst

Boeddhistisch Dagblad

Ontwart en ontwikkelt

Header Rechts

Elfde jaargang

Zoek op deze site

  • Home
  • Agenda
    • Geef je activiteit door
  • Columns
    • Andre Baets
    • Dharmapelgrim
    • Bertjan Oosterbeek
    • Dick Verstegen
    • Edel Maex
    • Eelco van der Meulen
    • Emmaho
    • Goff Smeets
    • Hans van Dam
    • Joop Hoek
    • Jules Prast
    • Paul de Blot
    • Ramo de Boer
    • Rob van Boven en Luuk Mur
    • Ronald Hermsen
    • Theo Niessen
    • Xavier Vandeputte
    • Zeshin van der Plas
  • Nieuws
  • Contact
    • Steun het BD
    • Mailinglijst
  • Series
    • Boeddha in de Linie
    • De werkplaats
    • Recepten
    • De Linji Lu
    • De Poortloze Poort
    • Denkers en doeners
    • De Oude Cheng
    • Meester Tja en de Tao van Niet-Weten
    • Fabels door Goff
    • Cartoons van Ardan
    • Tekeningen Sodis Vita
    • De derwisj en de dwaas
  • Over ons
  • Privacy

Home » Boeddhisme » Dharma en filosofie » Het zijperron

Het zijperron

16 augustus 2014 door Emmaho

Daar sta je dan, helemaal alleen, achtergelaten, gepakt en gezakt… maar de wereld draait verder en tijd is iets waar wij naar leven, en héél stipt.

Wij gebruiken tijd zo rigide. In het Westen gebruiken ze tijd, in het oosten hebben ze tijd.

Wij gaan op een bijna autistische manier om met tijd.

In het verkeer is het het induwen van het gaspedaal om tijdig ergens te zijn dat zorgt voor de files. In het leven zorgt dat gedrag dat we enkel oog hebben voor hen die meekunnen met de race. We zien enkel diegene voor ons en die net achter ons. Met de illusie dat we beter en meer moeten kunnen en hard moeten opletten niets te verliezen, (of te laten stelen door onachtzaamheid). Bang om te verliezen wat we niet eens écht hebben.

Zij die moeten afhaken of letterlijk en figuurlijk op een zijspoor worden gezet worden onzichtbaar.

Voor hen hebben we geen tijd.

Ze kosten ons alleen maar.

De bagage die de uitgerangeerden hebben is zo kostbaar, misschien wel precies waar de racende wereld nood aan heeft.

Maar die rennen liever achter de wortel van geld, macht, aanzien, ambitie … en de illusie dat ze waardevol zijn en zinvol werken.

Er is zoveel waardevols te vinden aan het zijspoor. Daar kan je soms perron-geluk zien. Mensen die wél in elkaars ogen kijken, die weten wat leed is en zó genieten van dat wat ze nog hebben. Mensen die verder kijken dan de etiketten.

Maar dan moeten ze elkaar vinden of stevig op zoek gaan want er zijn enorm veel zijspoortjes waar mensen uitgerangeerd worden.

Je moet dan toch over je angst heen om snelwegen en snelsporen over te lopen. Enorme inspanningen leveren om lotgenoten te zoeken.

Op mijn eenzame zijspoortje richt ik met alle macht mijn hoofd op om wat zon te vangen, tussen het onkruid en de shit.

Geen mens die je begrijpt, niemand die je ziet zoals je bent, zelfs het etiket is voor hen onleesbaar. Een etiket wordt zelfs niet gelezen, het is voldoende dat het op je voorhoofd plakt.

Een streepjescode die eigenlijk de tralies van je gevangenis wordt.

Sommigen trainen zich in het niet weten en proberen de vooroordelen en projecties uit hun ogen te wrijven. Maar het blijft soms bij goede bedoelingen. Men luistert soms enkel naar iemand om een weerwoord te kunnen geven.

Er was ooit iemand die wat gras afsneed en er op ging zitten, die zo rustig en onbevreesd naar binnen keek, vol openheid en liefde, vol onvoorwaardelijkheid.

Wat is helend? De formule die je weer een mens maakt?

 

Geen theoretische boeken of lezingen maar iemand die gewoon stil naast je zit, die bereid is om zelf naar binnen te kijken, die je stilte beluistert en geen enkele zucht gaat interpreteren.

Zichzelf graag ziet en daardoor ook jou. Die los van de snelweg van het leven blijft, met een vriendelijke focus.

Geen vragen, geen nood aan invullen, geen oog, oor, neus die interpreteert. Geen stollen van jezelf tot een beeld, geen bevriezen; maar een stille aanwezige warmte, rustig, menselijk.

Voor jezelf, voor de andere!

Luisteren met het hart, zonder reactie van “ah dat ken ik”, of raad geven, zonder vastbreien van concepten.

Je mag gerust steken laten vallen, een ander patroon volgen, de rode draad is het “mogen zijn”.

Elke stap, elke ademteug, elke slok thee, elke hap, … bewust maken. In dat vormeloze. De draden van lijden lossend en de ballonnen zien oplossen ver weg. Wolkeloze lucht. Open hemel, universum, en je lichaam als een berg, liefdevol de aarde aanrakend.

Bron Zen Peacemakers Lage Landen

Delen is rijkdom:

  • Twitter
  • LinkedIn
  • E-mail

Categorie: Columns, Dharma en filosofie, Emmaho Tags: Emmaho, Manu Grisar, perron, tijd

Lees ook:

  1. Kleermaker blijf bij je …?
  2. Ik ben een lucifer!
  3. Ik ben een lucifer!
  4. Ik ben een lucifer!

Elke dag het BD in je mailbox?

Elke dag sturen we je een overzicht van de nieuwste berichten op het Boeddhistisch Dagblad. Gratis.

Wanneer wil je het overzicht ontvangen?

Primaire Sidebar

Door:

Emmaho

Emmaho is boeddhist in de Tibetaanse traditie. 
Alle artikelen »

Ochtend- of avondeditie

Ochtend- of avondeditie ontvangen

Abonneer je

Elke dag gratis een overzicht van de berichten op het Boeddhistisch Dagblad in je mailbox.
Inschrijven »

Agenda

  • 27 juni 2022 - 3 juli 2022
    Zomer Retraite met Losang Gendun
  • 2 juli 2022
    Zazenkai Zengroep Oshida met Helma Jifu Vulink
  • 3 juli 2022
    Kum Nye Yoga op zondag | Online
  • 4 juli 2022
    Open Les Kum Nye Yoga en Meditatie | Live op ma-di-wo
  • 4 juli 2022
    Online course The Twelve Links of Interdependent Origination
  • bekijk de agenda

De werkplaats

De werkplaats.

Boeddhistische kunstenaars

Artikelen en beschrijvingen van en over het werk van boeddhistische kunstenaars. Lezers/kunstenaars kunnen zich ook aanmelden met hun eigen werk.
lees meer »

Pakhuis van Verlangen

In het Boeddhistisch pakhuis van verlangen blijven sommige teksten nog een tijdje op de leestafel liggen.

Boekbespreking – Michael Bakoenin, God, de Staat en andere vormen van dictatuur

Erik Hoogcarspel - 30 juni 2022

Nog steeds, ook op de klimaatdemonstratie van 19 juni jl., ziet men groepen in het zwart geklede jongeren mee demonstreren die zich presenteren als vertegenwoordigers van het anarchisme. Deze groepen kunnen in het buitenland erg agressief optreden en zelfs banden onderhouden met extreemrechts. Vele oppassende burgers zien het anarchisme aan voor een uiting van jeugdige overmoed, die vanzelf wel zal overgaan. Hoe kun je immers een staat besturen zonder regering? Was het anarchisme niet een soort extreem communisme en hebben we niet gezien dat het communisme gewoon een slecht systeem is?

Boekbespreking – Renée Girard, de romantische leugen en de romaneske waarheid

Erik Hoogcarspel - 14 juni 2022

Volgens de literatuurwetenschapper René Girard (1923 – 2015) worden we juist niet als een uniek zelf geboren. Dit is volgens hem een romantische leugen waarmee we onszelf voor de gek houden. We ontwikkelen ons niet eens tot een uniek zelf, want in de regel worden onze keuzes niet gemotiveerd door een eigen unieke behoefte. We willen meestal graag hebben wat anderen al hebben, juist omdat die anderen dit willen hebben.

Hein Thijssen – ‘God was gewoon een implantaat’

Joop Ha Hoek - 9 juni 2022

‘Wanneer precies weet ik niet meer, maar op een bepaald punt in mijn leven brak mijn kritische geest open. Ik kan me ook niet meer herinneren hoe en op grond waarvan, maar er brak een periode aan waarbij ik me serieus begon af te vragen: hoe kom ik aan het begrip god’? God zat in mijn hoofd als een vage, vormloze massa. Ik moest toen heel nuchter vaststellen dat het begrip ´god´ geen weten was, geen ervaring, maar mij door mensen in  mijn omgeving was aangepraat, in mijn geest was geplant. God was gewoon een implantaat.´

Hein Thijssen – ´Het leven is een schijtende merel´

Joop Ha Hoek - 9 juni 2022

‘Alleen voor een ontwaakte is het achtvoudige pad een natuurlijke zaak’

Boekbespreking – Bernard Mandeville, een ondeugende denker?

Erik Hoogcarspel - 9 juni 2022

Bernard Mandeville (1670 – 1733) werd geboren in een gegoede remonstrantse familie te Rotterdam. Hij studeerde in Leiden en vertrok tegen het einde van de 17e eeuw naar Londen om er een medische praktijk op te zetten. Daar schreef hij eerst luchtige stukjes proza in tijdschriften, maar later publiceerde hij ook over geneeskunde en economie. Zijn bekendste boek is “De fabel van de bijen”.

Meer onder 'pakhuis van verlangen'

Footer

Boeddhistisch Dagblad

over ons

Recente berichten

  • Het jaar 2022 – dag 180 – debat
  • Boeddhistische doeners en denkers – de serie (58)
  • Dôgen over meditatie en verlichting
  • Wakker Dier – Nederland telt 999 megastallen
  • Boekbespreking – Michael Bakoenin, God, de Staat en andere vormen van dictatuur

Reageren

We vinden het geweldig om reacties op berichten te krijgen en op die manier in contact te komen met lezers, maar wat staan we wel en niet toe op de site?

Over het BD

Het Boeddhistisch Dagblad is een onafhankelijk journalistiek webmagazine over boeddhistische thema’s en inzichten.
Lees ons colofon.

Zie ook

  • Contact
  • Over ons
  • Columns
  • Reageren op de krantensite

Het Boeddhistisch Dagblad is een onafhankelijk journalistiek webmagazine over boeddhistische thema’s en inzichten. Lees ons colofon.

 

Op deze website gebruiken we cookies voor het bijhouden van bezoekersstatistieken.  Via de instellingen kun je bepalen wat je wel of niet toestaat: bekijk je instellingen.

 

Privacy en cookies

Op deze website gebruiken we cookies voor het bijhouden van bezoekersstatistieken en als je reageert: je naam en mailadres.

Zo houden we bij hoe de site gebruikt wordt en hoe vaak.

Hier kun je instellen welke cookies je wel of niet toestaat.

Noodzakelijke cookies

Met deze cookies slaan we je voorkeuren in het gebruik van deze website op.

If you disable this cookie, we will not be able to save your preferences. This means that every time you visit this website you will need to enable or disable cookies again.

Privacy

Bekijk wat we wel of niet doen met je gegevens