• Door naar de hoofd inhoud
  • Skip to secondary menu
  • Spring naar de eerste sidebar
  • Spring naar de voettekst

Boeddhistisch Dagblad

Ontwart en ontwikkelt

Header Rechts

Elfde jaargang

Zoek op deze site

  • Home
  • Agenda
    • Geef je activiteit door
  • Columns
    • Andre Baets
    • Dharmapelgrim
    • Bertjan Oosterbeek
    • Dick Verstegen
    • Edel Maex
    • Eelco van der Meulen
    • Emmaho
    • Goff Smeets
    • Hans van Dam
    • Joop Hoek
    • Jules Prast
    • Paul de Blot
    • Ramo de Boer
    • Rob van Boven en Luuk Mur
    • Ronald Hermsen
    • Theo Niessen
    • Xavier Vandeputte
    • Zeshin van der Plas
  • Nieuws
  • Contact
    • Steun het BD
    • Mailinglijst
  • Series
    • Boeddha in de Linie
    • De werkplaats
    • Recepten
    • De Linji Lu
    • De Poortloze Poort
    • Denkers en doeners
    • De Oude Cheng
    • Meester Tja en de Tao van Niet-Weten
    • Fabels door Goff
    • Cartoons van Ardan
    • Tekeningen Sodis Vita
    • De derwisj en de dwaas
  • Over ons
  • Privacy

Home » Boeddhisme » Dharma en filosofie » Sta ik daar wat stof te vergaren…

Sta ik daar wat stof te vergaren…

23 juli 2014 door Emmaho

Onze Vlaamse redacteur Manu Grisar is een speciaal mens. Ooit was hij een begaafd en goed opgeleide muzikant die tientallen instrumenten bespeelde. Tot een paar jaar geleden in het Verenigd Koninkrijk een oude dame met haar auto tegen de motorrijdende Manu reed. Een handeling die hem bijna het leven kostte. Door de effecten van een medische behandeling verloor Manu zijn gehoor grotendeels en is het nooit meer stil in zijn hoofd. Maar zijn optimisme, gevoed door het boeddhisme, behield hij en warmt er anderen mee. Hij is een boeddhistische duizendpoot en tegenwoordig ook op straat te ervaren als Zen Peacemaker.

In deze tekst worstelt Manu op basis van een in een buitenlandse taal gesteld boekje met het maken van de rakusu, die door zenboeddhisten in de zendo wordt gedragen. Je maakt de rakusu zelf als voorbereiding op de jukai ceremonie. De voorkant symboliseert de vruchtbare rijstvelden. Op de achterkant staat een boeddhistisch vers, je dhammanaam en het stempel van de leraar.

‘Stof verzamelen’, dat heeft in onze maatschappij een negatieve bijklank, hè? Iets wat statisch blijft, ongebruikt staat wat stof te vergaren …

Maar hier gaat het over helemaal iets anders. Ik moest stof vergaren: Een stukje stof vragen aan mensen die veel voor me betekenen, of ze nu nog leven of al gestorven zijn.

En telkens mijn verhaal doen : de Zen Peacemakers, wie-wat-waar-waarom .Bernie, Frank, het hele kader schetsen en hoe ze op mijn weg kwamen. Tot samen leven op straat toe.

Stof om over na te denken. In de dubbele betekenis van de zin. Sommigen stuurden al gauw een stukje stof op, anderen waren net aan het genezen van kanker toen ze plots keihard teruggeslagen werden, met nog twee jaar te leven. Daar was mijn vraag om een stofje niet meer zo prominent op de voorgrond.

En dan mijn grote leraren uit Tibet en Bhutan. Na mijn hele verhaal volgde een stilte … het was voor hen een zeer vreemde vraag en “I don’t know” was het antwoord. Via bevriende tolken het nog eens geprobeerd, maar de ogen bleven blijkbaar zéér gevuld met onbegrip. Wat vraagt die man aan ons?

Er waren vragen die onbeantwoord bleven en antwoorden van stof die zeer moeilijk in het beoogde resultaat konden verwerkt worden. Een hele training van niet weten, getuigen van mijn loslaten en toch vol  liefdevolle vriendelijkheid.

Dan , na een hele tijd wachten en nog enkele herhaalde verzoeken besloot ik dat de periode van stof vergaren ten einde is gekomen en volgde de tweede stap. Getuige zijn van mijn “buit”, voelen aan de stofjes en de mensen er in terugvinden. Ik kreeg van iemand en volledige geklede broek. Op mijn vraag “meen je dat?” kreeg ik het antwoord: “Ja, nu heb je het aan uw broek”

Hoe krijg ik die delen in een patroon? Een begeleidend boekje verhaalde over welke delen , welke afmetingen, en welke plooitjes dienden verkregen te worden. Sommige stofjes krompen bij het persen onder een strijkijzer, of een deel van de draden werd kleiner en de rest niet.

Tijd voor liefdevolle actie. Naar mezelf toe, naar de opgave toe. Ik had een tolk nodig om duidelijk te maken wat er nu exact in de tekst stond en hoe ik dat moest doen.

O ramp o ramp. Na de stofjes in hoopjes te hebben gelegd na het knippen en vouwen persen volgde het naaien. Lapjes begonnen uit te rafelen en hadden professionele redding nodig om niet te eindigen in enkel een hoopje draadjes die niet meer geweven waren. Andere stukken leken na een tijd plots wonderbaarlijk andere lengten aan te hebben genomen. Rekken, strekken, vouwen, persen, peuteren, klooien, knoeien, afspelden, meten, hermeten, schikken, zuchten, vloeken, herbeginnen, herschikken, het kwam allemaal aan bod. Toch zag ik achter die stukjes nog de mensen die door mijn handen gleden, de verhalen, de tranen, de vriendschap, de wijsheid…

Ik wist niet of  het mij ooit zou lukken, het garen zonk mij in de schoenen. Familie die van wanten wist kon nog redden, wijzen, tonen, en temmen.

Ik merk dat tussen de naaisessies door de draden in mijn leven blijven doorlopen, de mensen die ik om stof vroeg, of ik het nu kreeg of niet, blijven verder weven in mijn geest, ze duikelen op tijdens het fietsen, terwijl ik in een boterham bijt, wandel, steeds verankeren ze zich steekje per steekje verder in mijn hoofd en hart.

En er komen nieuwe mensen bij, de steen die in het meer werd geworpen, de kringen worden breder, er is meer plaats, meer mensen die ik graag zie, zonder dat ze iets moeten doen of los van hoe ze er uit zien of in mijn leven opduikelen. Een grote virtuele omarming, liefdevolle uitdeining, maar dan zonder limiet, zonder oever waar de kring zou ophouden of terugkeren.

Onbekende mensen nestelen zich in de vormen en kleuren van mijn rakusu geest. Geen onderscheid. Geen nood om hen te veranderen. Geen dovemansoor.( ;-)

Toen de hoofdvorm plots uit het kluwen tevoorschijn dook en vast was genaaid bleek dat het geheel omgekeerd was en dan volgde de actie waar ik héél goed in ben: lostornen en losrijgen, liefdevol draadjes lus per lus ontknopen en de poreuze stof proberen te ontzien. Geduldig, en zó blij dat ik een vertaalster had die in mijn taal kon uitleggen wat er moest gebeuren of overnam om erger te voorkomen. De duiding geven waarom sommige stukken niet of moeilijk lukten en waarom het mislukte was ook nodig.

Prikken in vingers, prikkelbaar worden, en terugkeren naar de adem. Gelukkig is daar de adem. De rode draad zonder naald. Na een boel werk ligt alles even terzijde. Er is nog wat naaiwerk maar de handleiding zegt “nu heb je het moeilijkste achter de rug”. Herademen!

Het is, denk ik, een duidelijk Tibetaans georiënteerd naaiwerkje geworden , kleurig en eigenzinnig. Hopelijk vindt de Sensei het goed. Er steekt veel zweet in, wat bloed en enorm veel liefde! Ik ben dichter bij mensen gekomen! Maar ik zou er nog zoveel meer mensen in willen verwerken. Die steek ik er dan symbolisch in. Hen draag ik ook mee.

Sommigen zullen er misschien niet meer zijn, als het officieel wordt, sommigen zullen er zeker niet meer zijn, anderen wel. Ik blijf ze meedragen, ze zijn een stukje van mij. Een stukje van die man die ze met naald en draad in zijn leven naaide.

Er zitten nog enkele steekjes los en vastgespelde delen dienen nog toe genaaid, verbondenheid. Er zullen wel steeds wat steekjes loszitten aan mij, ruimte en gelegenheid om anderen op te nemen in mijn hart.

Pfffft, nog even en dan is de Rakusu af! Laat de Sensei maar alvast een datum zoeken!!!

 

Delen is rijkdom:

  • Twitter
  • LinkedIn
  • E-mail

Categorie: Columns, Dharma en filosofie, Emmaho, Zen Tags: Emmaho, Manu Grisar, rakusu

Lees ook:

  1. De straat op…
  2. Jukai…
  3. Kleermaker blijf bij je …?
  4. Ik ben een lucifer!

Elke dag het BD in je mailbox?

Elke dag sturen we je een overzicht van de nieuwste berichten op het Boeddhistisch Dagblad. Gratis.

Wanneer wil je het overzicht ontvangen?

Primaire Sidebar

Door:

Emmaho

Emmaho is boeddhist in de Tibetaanse traditie. 
Alle artikelen »

Ochtend- of avondeditie

Ochtend- of avondeditie ontvangen

Abonneer je

Elke dag gratis een overzicht van de berichten op het Boeddhistisch Dagblad in je mailbox.
Inschrijven »

Agenda

  • 19 augustus 2022 - 21 augustus 2022
    Retraite weekend | Vreugde van zijn: gelukkig zijn | Live | 19-21 aug
  • 22 augustus 2022 - 26 augustus 2022
    3-daagse boeddha vakantie
  • 26 augustus 2022 - 28 augustus 2022
    Retraite weekend | Liefde en Compassie voor jezelf en anderen | Live| 26-28 aug
  • 29 augustus 2022
    Discovering Buddhism open Class
  • 30 augustus 2022
    Inloopavond Maitreya instituut Amsterdam
  • bekijk de agenda
  • De werkplaats

    De werkplaats.

    Boeddhistische kunstenaars

    Artikelen en beschrijvingen van en over het werk van boeddhistische kunstenaars. Lezers/kunstenaars kunnen zich ook aanmelden met hun eigen werk.
    lees meer »

    Pakhuis van Verlangen

    In het Boeddhistisch pakhuis van verlangen blijven sommige teksten nog een tijdje op de leestafel liggen.

    Boekbespreking – Vrije staatkundige stellingen

    Erik Hoogcarspel - 17 augustus 2022

    De “Vrije staatkundige stellingen” ademt de sfeer van de moderniteit, de sfeer die het meest treffend werd verwoord door René Descartes, die 15 jaar daarvoor was overleden. Alles wat werkelijk is, is redelijk en alles wat redelijk is, is werkelijk.

    De rafelkant van onze democratische rechtsstaat – deel 2

    Kees Moerbeek - 14 augustus 2022

    De belangrijkste taak van de rechtvaardige, ‘wiel-draaiende vorst (de rājā cakkavattī) is het opheffen van armoede, die leidt tot diefstal en ander moreel wangedrag. De manier om criminaliteit te bestrijden is niet wreder straffen en de wet strikter toe te passen, maar mensen een gelegenheid en een perspectief bieden om op een eerlijke manier hun brood te verdienen. Hebben de mensen een acceptabele levensstandaard dan berokkenen zij anderen geen kwaad en zal het land vrede en rust kennen.

    De rafelkant van onze democratische rechtsstaat – Deel 1

    Kees Moerbeek - 7 augustus 2022

    De auteur signaleert een onontkoombare overgang naar een staatsgrenzen overstijgende vervlechting van belangrijke leefomstandigheden op economisch, cultureel, klimatologisch en technologisch gebied. Het verlies van houvast dat dit veroorzaakt valt samen met het verlies van de bescherming door de verzorgingsstaat. Dit wordt verergerd door de onverschilligheid in leidende politieke en economische kringen ten opzichte van de onzekerheid die de veranderingen oproepen. De weerstand die dit alles opwekt neemt op veel plaatsen onder invloed van populistische en autoritaire bewegingen ‘de vorm aan van een afwijzing van anderen, andersdenkenden en andersverschijnende mensen.’

    Woef hé…een signalering

    Erik Hoogcarspel - 4 augustus 2022

    Georg Luck (1926 – 2013) was hoogleraar aan de Universiteit in Baltimore, Verenigde Staten in de klassieke cultuur en talen. Aan het einde van zijn carrière heeft hij op verzoek van een collega een studie uitgevoerd naar een heel aparte groep van filosofen, de cynici. Het wordt cynicus is afgeleid van “hond”, kynos. Deze “honden” predikten voor het volk en leidden talentvolle leerlingen op.

    De kinderen hebben nu rust nodig. Over ouderverstoting.

    Rob van Boven en Luuk Mur - 2 augustus 2022

    De kinderen waren 5 en 4 jaar toen de moeder vertrok met de kinderen. Ze wilde niet langer als slaaf behandeld worden door haar man. De kinderrechter besliste dat het woonverblijf bij moeder was, er kwam een bezoekregeling met vader en er werd opgelegd dat de ouders mee zouden doen aan ouderbemiddeling. De bemiddeling werd geen succes en ook een tweede en derde poging mislukte. Toen kwam er een melding bij Veilig Thuis door de vrijwillige jeugdhulpverlening.

    Meer onder 'pakhuis van verlangen'

    Footer

    Boeddhistisch Dagblad

    over ons

    Recente berichten

    • Zonder opstaan geen vallen
    • Het jaar 2022 – dag 229 – ontwikkelen
    • Boeddha in de bajes –  De zin van het leven, Chantal
    • De hunkering naar heil en de macht van zelfbedrog
    • Boeken – Je weg vinden in het daoïsme

    Reageren

    We vinden het geweldig om reacties op berichten te krijgen en op die manier in contact te komen met lezers, maar wat staan we wel en niet toe op de site?

    Over het BD

    Het Boeddhistisch Dagblad is een onafhankelijk journalistiek webmagazine over boeddhistische thema’s en inzichten.
    Lees ons colofon.

    Zie ook

    • Contact
    • Over ons
    • Columns
    • Reageren op de krantensite

    Het Boeddhistisch Dagblad is een onafhankelijk journalistiek webmagazine over boeddhistische thema’s en inzichten. Lees ons colofon.

     

    Op deze website gebruiken we cookies voor het bijhouden van bezoekersstatistieken.  Via de instellingen kun je bepalen wat je wel of niet toestaat: bekijk je instellingen.

     

    Privacy en cookies

    Op deze website gebruiken we cookies voor het bijhouden van bezoekersstatistieken en als je reageert: je naam en mailadres.

    Zo houden we bij hoe de site gebruikt wordt en hoe vaak.

    Hier kun je instellen welke cookies je wel of niet toestaat.

    Noodzakelijke cookies

    Met deze cookies slaan we je voorkeuren in het gebruik van deze website op.

    If you disable this cookie, we will not be able to save your preferences. This means that every time you visit this website you will need to enable or disable cookies again.

    Privacy

    Bekijk wat we wel of niet doen met je gegevens