Ondoorgrondelijke stilte. Ik had me al maanden van te voren voorgenomen om over deze tekst te spreken op onze sesshin. Ik heb heb hem talloze keren herlezen en beluisterd. Het is de meest gespeelde track in mijn iTunes bibliotheek. En iedere keer werd ik stil. Er kwamen geen woorden meer, enkel stilte. Ik werd ongerust of ik er wel zou kunnen over spreken. Ik kon niet anders dan wachten tot ik bij de teisho, een beetje naakt, voor de groep zat niet wetend of er wel woorden zouden komen.
De wereld slaapt en iedereen droomt, sommigen hardop en anderen huilen in hun slaap, sommigen hebben een nachtmerrie.
Norbu vergelijkt terecht het optreden van de Boeddha in de Mahāyāna- en tantrateksten met dat van een Bollywood-acteur. In elke tantra en mahāyāna-sutra treedt de Boeddha in een andere goddelijke setting op, de ene nog fantastischer en absurder dan de andere. Het boeddhisme is door de op hol geslagen fantasieën van de Indiërs een echt Bollywood-boeddhisme geworden.
Een unieke gelegenheid om nieuw en origineel werk te zien van Beppe Mokuza Signoritti, een van Europa’s meest vooraanstaande meesters in Sumi-e en zen.
‘Kijk zie je die ster, haar licht heeft er honderd miljoen lichtjaar over gedaan om hier te komen, de ster op zich is al lichtjaren geleden geëxplodeerd. Waar kijk je naar, je ziet een ster die er niet meer is. Denk je dat het universum er wakker van zal liggen als deze planeet onleefbaar word? ‘Nothing grasp’.
Ik heb mezelf getraind in vertrouwen op intuïtief weten. Ik kan mijn denken vaak loslaten maar toch kan ik niet volledig vertrouwen op het totaal andere, de ondefinieerbare toestand van niets moeten ‘weten’ en je totaal durven overgeven aan de realiteit.
