• Door naar de hoofd inhoud
  • Skip to secondary menu
  • Spring naar de eerste sidebar
  • Spring naar de voettekst

Boeddhistisch Dagblad

Ontwart en ontwikkelt

Header Rechts

Tiende jaargang

Zoek op deze site

  • Home
  • Agenda
    • Geef je activiteit door
  • Columns
    • André Baets
    • Dharmapelgrim
    • Bertjan Oosterbeek
    • Dick Verstegen
    • Edel Maex
    • Eelco van der Meulen
    • Emmaho
    • Goff Smeets
    • Hans van Dam
    • Joop Hoek
    • Jules Prast
    • Paul de Blot
    • Ramo de Boer
    • Rob van Boven en Luuk Mur
    • Ronald Hermsen
    • Theo Niessen
    • Xavier Vandeputte
    • Zeshin van der Plas
  • Nieuws
  • Contact
    • Steun het BD
    • Mailinglijst
  • Series
    • Boeddha in de Linie
    • De werkplaats
    • Recepten
    • De Linji Lu
    • De Poortloze Poort
    • Denkers en doeners
    • De Oude Cheng
    • Meester Tja en de Tao van Niet-Weten
    • Fabels door Goff
    • Cartoons van Ardan
    • Tekeningen Sodis Vita
    • De derwisj en de dwaas
  • Over ons
  • Privacy

De straat op…

22 juli 2014 door Emmaho

Manu Grisar © Studio Schrever-3
Manu Grisar © Studio Schrever-3

Onze vaste Vlaamse redacteur Manu Grisar is een speciaal mens. Ooit was hij een begaafd en goed opgeleide muzikant die tientallen instrumenten bespeelde. Tot een paar jaar geleden in het Verenigd Koninkrijk een oude dame met haar auto tegen de motorrijdende Manu reed. Een handeling die hem bijna het leven kostte. Door de effecten van een medische behandeling verloor Manu zijn gehoor grotendeels en is het nooit meer stil in zijn hoofd. Maar zijn optimisme, gevoed door het boeddhisme, behield hij en warmt er anderen mee. Hij is een boeddhistische duizendpoot en tegenwoordig ook op straat te ervaren als Zen Peacemaker. In drie opeenvolgende artikelen beschrijft Manu zijn aanloop naar het zenpeacemakerschap. Vandaag deel één.

‘Wat heb ik de laatste vier jaar  allemaal niet moeten lossen …Horen (en erbij horen) , werk en goede fysiek, pijnloos zijn, muziek, gesprekken in groep, radio, evenwicht, wandelingen, vrienden die mij opbellen, “de oude Manu”, mensen die eens willen afspreken, optreden met muzikanten, stilte …

Een waslijst doorgestreepte zaken.

Allemaal in postvak uit. Of beroerd door de delete toets.

Ik vind de eerste zin wel raar, ik heb ze WEL moeten lossen…En nog steeds is het een oefening in leren loslaten. Dus werd ik aangetrokken door een boeddhistische oefening in bijna alles loslaten … “de straatretraite“. Met enkel je identiteitskaart, een slaapzak en de kleren die je aanhebt “sans domicil” zijn. Je laat je uurwerk, geld, bankkaart, gsm…bezit, achter en wordt een kleine week dakloos in Brussel.

Ik kruip dus onder het vernis van deze maatschappij (in groep welteverstaan en soms alleen.).

Ik vertraag, hoef niet te rennen naar werk of bezienswaardigheid, heb geen excuus om door te lopen.

Met lege zakken en open verwelkomende ogen stap ik door de rivier van mensen. iedereen druk druk met ergens heen te gaan. En rondkijken is blijkbaar VERBODEN. Foei! als je eens oogcontact maakt of bewust stapt, kijkt naar het propere parkje waar je doorheen dendert.

Snel snel naar je baas, naar je collega’s en je toekomstige centen. De mens als sociaal wezen … maar dan niet als ie onderweg is. Ik moet nu zorgen voor mijn eten, en voor de halve euro  om naar de wc te mogen gaan. Aarzelend steek ik mijn lege hand uit … dat gebaar alleen zorgt voor bruuske koerswijzigingen in de school mensen. Een goeiedag-wens wordt weggewuifd en lost op als een mistbankje. De regenbuien zijn minder storend dan dat mannetje met de hoed op en een plastieken zak (van kippenvoer, vol slaapzak, dichtgebonden met een fietsband) over de schouder.

Hij vraagt om wat kleingeld om te kunnen eten, om wat te kunnen drinken, voor de WC …

De vervelende bedel-mug wordt ijskoud genegeerd, of met de “Metro” krant weggewuifd.

“Ik heb niets bij mij” zeggen zakken vol rinkelend kleingeld. Sorry, zeggen volle magen of monden vol verse croissants.

Ik ga verder, tegen de stroom in en blijf vriendelijk vragen, zelfs mijn oprechte glimlach brengt de forenzenzee in verwarring. “Goedemorgen, bonjour” opent geen harten…Mensen horen mijn wens niet eens. Ze zien iemand die oogcontact probeert te maken en alle alarmsystemen gaan af.

Af en toe breekt het wolkendek open en stopt een warme mens, geeft enkele hete muffins,wat geld, een broodje, enkele koeken, zelfs een croissant. In deze zonnestraal ontmoeten twee mensen elkaar, ogen kijken dieper, glimlachjes worden rondgestrooid, de ontvanger toont hoe dankbaar hij is, de gever wordt blij van het geven …

Leren vragen, leren leven in het “niet weten”, “erkennen wat is” en “mijzelf en anderen heelmaken”.

Mijn falend gehoor zorgt dat “niet weten” op een zeer hoog niveau stond!

De groep komt samen voor de maaltijd, ieder met zijn/haar inbreng en iedereen deelt en voegt het gekregene samen. Steeds was er voldoende! Een groep die elkaar draagt, de ruimte geeft om iemand uit te laten spreken (zonder vragen te stellen) maar luisterend vanuit het hart.

Als het al donker is zoeken we een slaapplaats en karton om tussen ons en de koude grond te leggen. Nu nog, weken later, denk ik als ik karton zie: “onthoud waar het ligt, om straks te gebruiken als ik ga slapen.”

Ondanks de regenweek schijnt de zon volop in onze harten en hebben we hartverwarmende contacten. Daklozen slapen naast ons of vervoegen onze eetcirkel. Ze vinden het sympathiek dat wij het ook eens aan den lijve willen voelen hoe zij leven.

De straatretraite geeft ook momenten van inkeer, naar binnen kijken, in groep en individueel.

We vertragen in het leven en worden ontroerend geraakt. In onze vijvers worden uitdijende kringen gevormd en onder ons “oppervlak” worden we beroerd. Natuurlijk voel ik de zenuwpijnen die blijven gieren voor mijn voeten en benen, het lawaai dat onverbiddelijk mijn schedelpan vult, de blaren die stilletjes de ruimte tussen tenen en schoen opvullen …

Ik erken wat er is en leer gewoon verder te gaan, met een open geest en met een boel vrolijke twinkels in ogen en woorden. Kraantjeswater wordt champagne, stokbrood een festijn, mijn slaapzak een boot in de veilige haven. De stad als living en slaapkamer. En wie er in rondloopt zie ik als vrienden en gasten. En ik probeer in mijn contacten helend te zijn, voor de andere en voor mijzelf. Glimlachend, gevend en krijgend.

“Dat ik dit maar niet moest doen” is spreken tegen dovemansoren.

Ik deed de deur van mijn hart open en wandelde vol harts-tocht het onbekende in. Ik wou de straat op!!

En nu? Nu ben ik van ‘t straat. En enorm véél rijker, ontroerder en met een oor in mijn hart.’

Delen is rijkdom:

  • Twitter
  • LinkedIn
  • E-mail

Categorie: Columns, Dharma en filosofie, Emmaho, Zen Tags: Emmaho, Manu Grisar, straat

Lees ook:

  1. Emmaho – De straat op, de stad als living en slaapkamer
  2. Sta ik daar wat stof te vergaren…
  3. Jukai…
  4. Kleermaker blijf bij je …?

Elke dag het BD in je mailbox?

Elke dag sturen we je een overzicht van de nieuwste berichten op het Boeddhistisch Dagblad. Gratis.

Wanneer wil je het overzicht ontvangen?

Lees Interacties

Reacties

  1. Sjoerd Windemuller zegt

    22 juli 2014 om 16:27

    Uw verhaal klinkt als schone muziek in mijn geest.

    • Jacob zegt

      23 juli 2014 om 07:28

      Dit lijkt op het leven zoals Jezus het bedoelde: gewoon zonder opsmuk jezelf zijn en het laten gebeuren wat op je pad komt: Zie de Mens en aanschouw wat Hem beweegt. Wijze Levenslessen.

Primaire Sidebar

Door:

Emmaho

Emmaho is boeddhist in de Tibetaanse traditie. 
Alle artikelen »

Ochtend- of avondeditie

Ochtend- of avondeditie ontvangen

Abonneer je

Elke dag gratis een overzicht van de berichten op het Boeddhistisch Dagblad in je mailbox.
Inschrijven »

Agenda

  • 15 april 2021
    Doorlopende groep Vipassana Haarlem
  • 17 april 2021
    Kum Nye Yoga Workshop – Lichaam en geest in balans online
  • 18 april 2021
    Open les Kum Nye Tibetaanse Yoga | Online
  • 19 april 2021
    Online Dhammakaya-meditatie
  • 21 april 2021
    Zen Spirit Doorgaande groep Meditatie Arnhem
  • bekijk de agenda

De werkplaats

De werkplaats.

Boeddhistische kunstenaars

Artikelen en beschrijvingen van en over het werk van boeddhistische kunstenaars. Lezers/kunstenaars kunnen zich ook aanmelden met hun eigen werk.
lees meer »

Pakhuis van Verlangen

In het Boeddhistisch pakhuis van verlangen blijven sommige teksten nog een tijdje op de leestafel liggen.

Het zelfgekozen levenseinde

Erik Hoogcarspel - 15 april 2021

Je hoort steeds meer tegenwoordig dat een leven “voltooid” kan zijn, alsof het leven een klus is die je moet klaren. Ik begrijp het gevoel, maar uit de bijna-doodervaringen blijkt dat mensen die op het randje zijn geweest opeens andere opvattingen hebben gekregen.

De brug tussen China en Japan

Kees Moerbeek - 4 april 2021

Toen het koninkrijk Silla zich in het jaar 57 losmaakte van China, ontstonden de Drie Koninkrijken van Korea. Dit waren: het koninkrijk Goguryeo, het koninkrijk Baekje en het koninkrijk Silla. Dit artikel gaat met grote stappen door de geschiedenis van Korea. Eeuwenlang was het land de brug die China met Japan verbond en ook de brug waarover de Boeddha naar Japan reisde.

Ardan

Ardan - 4 april 2021

...

Over het lijden van boeddhisten in Bangladesh

Kees Moerbeek - 28 maart 2021

Bangladesh werd in 1971 na een wrede onafhankelijkheidsoorlog onafhankelijk van Pakistan. Dit ‘land van de Bengalen’, de letterlijke betekenis van ‘Bangladesh’, is de delta van de rivieren de Ganges en de Brahmaputra en grenst zowel aan India als aan Myanmar. Zo’n 0,6% van de ruim 162 miljoen Bengalen is Theravada boeddhist en 95% is moslim. In 1988 werd de islam er staatsgodsdienst. Dit artikel gaat over de grote lijnen van de positie van de boeddhisten.

Ekayano maggo – de kern van het pad naar zelfrealisatie

gastauteur - 25 maart 2021

Guy E. Dubois is auteur van verschillende werken over de leer van de Boeddha. Verder heeft hij verschillende vroeg-boeddhistische suttas vertaald vanuit het Pali naar het Nederlands en deze teksten becommentarieerd. Als yogi is hij volledig ongebonden t.o.v. elke boeddhistische stroming. Hij interpreteert de dhamma op een vrijgevochten manier. Al zijn boeken stelt hij gratis ter beschikking aan de lezers van het Boeddhistisch Dagblad

Meer onder 'pakhuis van verlangen'

Footer

Boeddhistisch Dagblad

Meest recente berichten

  • Het jaar 2021 – dag 105 – goelag archipel
  • Alleen militairen in Birma kunnen revolutie doen slagen
  • Nederland in actie voor de bij
  • Het zelfgekozen levenseinde
  • Niet-weten als passe-partout

Reageren

We vinden het geweldig om reacties op berichten te krijgen en op die manier in contact te komen met lezers, maar wat staan we wel en niet toe op de site?

Over het BD

Het Boeddhistisch Dagblad is een onafhankelijk journalistiek webmagazine over boeddhistische thema’s en inzichten.
Lees ons colofon.

Zie ook

  • Contact
  • Over ons
  • Columns
  • Reageren op de krantensite

Het Boeddhistisch Dagblad is een onafhankelijk journalistiek webmagazine over boeddhistische thema’s en inzichten. Lees ons colofon.

 

Op deze website gebruiken we cookies voor het bijhouden van bezoekersstatistieken.  Via de instellingen kun je bepalen wat je wel of niet toestaat: bekijk je instellingen.

 

loading Annuleren
Bericht niet verstuurd - controleer je e-mailadres!
E-mail-controle mislukt, probeer het opnieuw
Helaas, je blog kan geen berichten per e-mail delen.
Boeddhistisch Dagblad
Powered by  GDPR Cookie Compliance
Privacy en cookies

Op deze website gebruiken we cookies voor het bijhouden van bezoekersstatistieken en als je reageert: je naam en mailadres.

Zo houden we bij hoe de site gebruikt wordt en hoe vaak.

Hier kun je instellen welke cookies je wel of niet toestaat.

Noodzakelijke cookies

Met deze cookies slaan we je voorkeuren in het gebruik van deze website op.

If you disable this cookie, we will not be able to save your preferences. This means that every time you visit this website you will need to enable or disable cookies again.

Bezoekersstatistieken

We gebruiken Google Analytics voor het bijhouden van bezoekerscijfers.

Dit helpt ons bij het verbeteren van de website; zo weten we wat wel en niet gebruikt of gelezen wordt.

Alle cookies staan uit in je browser. Zet cookies aan alsjeblieft, als je wil dat we je voorkeuren opslaan,

Privacy

Bekijk wat we wel of niet doen met je gegevens