• Door naar de hoofd inhoud
  • Skip to secondary menu
  • Spring naar de eerste sidebar
  • Spring naar de voettekst

Boeddhistisch Dagblad

Ontwart en ontwikkelt

Header Rechts

Tiende jaargang

Zoek op deze site

  • Home
  • Agenda
    • Geef je activiteit door
  • Columns
    • André Baets
    • Dharmapelgrim
    • Bertjan Oosterbeek
    • Dick Verstegen
    • Edel Maex
    • Eelco van der Meulen
    • Emmaho
    • Goff Smeets
    • Hans van Dam
    • Joop Hoek
    • Jules Prast
    • Paul de Blot
    • Ramo de Boer
    • Rob van Boven en Luuk Mur
    • Ronald Hermsen
    • Theo Niessen
    • Xavier Vandeputte
    • Zeshin van der Plas
  • Nieuws
  • Contact
    • Steun het BD
    • Mailinglijst
  • Series
    • Boeddha in de Linie
    • De werkplaats
    • Recepten
    • De Linji Lu
    • De Poortloze Poort
    • Denkers en doeners
    • De Oude Cheng
    • Meester Tja en de Tao van Niet-Weten
    • Fabels door Goff
    • Cartoons van Ardan
    • Tekeningen Sodis Vita
    • De derwisj en de dwaas
  • Over ons
  • Privacy

Jukai…

24 juli 2014 door Emmaho

Onze vaste Vlaamse redacteur Manu Grisar is een speciaal mens. Ooit was hij een begaafd en goed opgeleide muzikant die tientallen instrumenten bespeelde. Tot een paar jaar geleden in het Verenigd Koninkrijk een oude dame met haar auto tegen de motorrijdende Manu reed. Een handeling die hem bijna het leven kostte. Door de effecten van een medische behandeling verloor Manu zijn gehoor grotendeels en is het nooit meer stil in zijn hoofd. Maar zijn optimisme, gevoed door het boeddhisme, behield hij en warmt er anderen mee. Hij is een boeddhistische duizendpoot en tegenwoordig ook op straat te ervaren als Zen Peacemaker. In drie artikelen vertelt Manu over de wijding tot Zen Peacemaker. Eindelijk: Jukai.

‘De straatretraite, ‘Erkennen wat is’ (het boek), een goed gesprek met Frank Sensei, stof bedelen (zie “stof vergaren”), een Rakusu naaien en observeren welke steken ik allemaal laat vallen, mijn leven in een mandala gieten, verse versjes schrijven, retraites met Irène en een beetje corrigeren van mijn naaiopdracht, het is stevig werken. In mijn leven spitten, de dia’s van mijn geest bekijken, littekens niet uit de weg gaan.

Dan volgden enkele diepgaande gesprekken met Lama Zeupa over wat ik precies wil doen, welke geloften er genomen worden, de oorsprong van de Zen Peacemakers, de bedoeling,  en vragen of het hem een goed idee lijkt. (want ik zit nogal diep in het Tibetaans Boeddhisme en wil graag dat mijn leraars weten wat ik uitspook en hun zegen geven). Het lijkt wel een wereldreis door de tradities en in mijn hoofd.

En dan, effe de film doorspoelen…

Cadzand, 25 juni 2014. Met z’n drieën zitten we te mediteren in de tempel, de zon schijnt schuin door de ramen aan de overzijde en laat lange rechthoeken op de vloer. Annie, Ton en ik, op een kussen of een stoel.

Joan Halifax
Joan Halifax

Naar binnen kijken, niet weten, bearing witness van dit scharnierpunt en wachten in dit rustige decor. Een deugddoende retraite met een douche van liefde en mededogen voor Roshi Joan. Deugddoende meditaties, teachings, council circles. Werken in de tuin of keuken, thee in unit waar we met enkele mensen samen leven; vlakspoeltoiletten …Een fantastische organisatie. Een heerlijke tijd, met z’n honderd samen!

De stilte in de tempel dus …

Roshi Joan komt onhoorbaar binnen en staat een hele tijd naast ons.

We ademen samen.

De andere Sensei’s, leraars en enkele mederetraitanten komen in de inkomhal en we worden uitgenodigd hen te volgen naar de dojo. Het is een heuse processie, allerlei instrumenten klinken door de polderlucht. Ik ben de hekkensluiter en zie de rij mensen voor mij gaan.

Wat leeft er in mij? Sereniteit, rust, ontroering en ook een blije gekke deugniet. Ik heb zo’n nood aan de rode neus van Bernie (wie heeft er een?) Maar toch is er schroom en ernst met dat twinkeltje humor.

We stappen door de zon, bewust-zijn, het is eerder schrijden en af en toe bukken voor een tak die zijn eigen weg koos. Dan gaan we in volgorde het gebouw binnen waar onze gasten zitten en de deelnemers van de retraite. Op gepaste wijze komen we de dojo binnen en worden door de ceremoniemeester vriendelijk onze plaatsen gewezen. Slik, daar zijn de emoties, het is zo speciaal, wat is dat gevoel in mijn onderbuik?

Ik zit met twee prachtige mensen naast mij en heerlijke leraars voor mij, omringd door een enorme, warme mensenzee, waarvan elke golf stevig geëngageerd is naar de medemens toe.

Het is alsof ik even surf op een hoge golf. De golf breekt en emoties overspoelen mij.

Aan de ene kant weet ik heel goed wat ik aan het doen ben, aan de andere kant heb ik moeite met het nazeggen en antwoorden. Ik hoor mezelf prevelen en probeer de ceremonie zo goed als mogelijk te beleven.

Ik zie de mensen aan de overkant van de tafel glimlachen, ernst maar met breeduit glimlachende ogen. Ik voel mijn hart overlopen, en op celniveau verandert mijn lichaam, het bewustzijn neemt een nieuwe koers! Het graveert zich in mijn ziel!

Vele voorbereidingen en enorm veel aanleidingen en oorzaken komen hier samen. Dit is wat ik wil. Uitspreken hoezeer ik het meen, en steun vragen bij het doen. Het is een kernfusie: liefde, warmte, openheid, vriendschap, engagement. Verbondenheid, en geen verband met verbanden en zalfjes, of toch?

En zo’n mooie rituelen, een twijgje en water, zuivering, verbinding, één zijn,  korreltjes wierrook op een gloeiend kooltje nadat ze het voorhoofd hebben aangeraakt, een nieuwe naam “Angyo” (Peacemaker) wordt bij onze verschillende Dharma-namen bijgevoegd. De Rakusu wordt plechtig door de rook gedraaid, eerder gewiegd, door ernst, wijsheid, liefde.

Buigingen, bevestigen, herbevestigen. We menen het écht. Het komt van dieper dan ons hart.

Het komt enorm hard en zacht binnen, lachen en tranen. Het lijkt wel of ik een nieuw kompas krijg, de gps van mijn leven krijgt een nieuwe stem en een nieuwere be-stem-ing. En dan terug een beetje met de voeten op de grond, we vertellen iets over onze rakusu, een lach, een traan. Zo fijn die warmte van de groep om ons heen!

GPS: General Peacemakers System!

Mijn kaarten worden geüpdatet, de software wordt loveware, warmthware, youware, … not knowing where. Soft front, strong back, love&compassion, equanimity.

Lachende kijkers, liefdevol, wat waterig aan de overzijde. Emoties en ontroering, ontlading, en diep respect aan onze kant van de tafel. En de ogen van Roshi Joan …

“Are you really really sure?”

Slik.’

 

Delen is rijkdom:

  • Twitter
  • LinkedIn
  • E-mail

Categorie: Columns, Dharma en filosofie, Emmaho, Zen Tags: Emmaho, Joan Halifax Roshii, jukai, Manu Grisar

Lees ook:

  1. De straat op…
  2. Sta ik daar wat stof te vergaren…
  3. Kleermaker blijf bij je …?
  4. Het zijperron

Elke dag het BD in je mailbox?

Elke dag sturen we je een overzicht van de nieuwste berichten op het Boeddhistisch Dagblad. Gratis.

Wanneer wil je het overzicht ontvangen?

Primaire Sidebar

Door:

Emmaho

Emmaho is boeddhist in de Tibetaanse traditie. 
Alle artikelen »

Ochtend- of avondeditie

Ochtend- of avondeditie ontvangen

Abonneer je

Elke dag gratis een overzicht van de berichten op het Boeddhistisch Dagblad in je mailbox.
Inschrijven »

Agenda

  • 25 april 2021
    Open les Kum Nye Tibetaanse Yoga | Online
  • 25 april 2021
    Boeddhisme in een notendop
  • 25 april 2021
    Leren mediteren
  • 26 april 2021
    Online Dhammakaya-meditatie
  • 27 april 2021
    Volle Maan Chant
  • bekijk de agenda

De werkplaats

De werkplaats.

Boeddhistische kunstenaars

Artikelen en beschrijvingen van en over het werk van boeddhistische kunstenaars. Lezers/kunstenaars kunnen zich ook aanmelden met hun eigen werk.
lees meer »

Pakhuis van Verlangen

In het Boeddhistisch pakhuis van verlangen blijven sommige teksten nog een tijdje op de leestafel liggen.

Van de bergen naar de stad

Kees Moerbeek - 18 april 2021

De leiders van het Nieuwe Boeddhisme (shin bukkyō) beweerden dat het Japanse boeddhisme evolutionair de meest geavanceerde vorm was van Boeddha’s leer. Anderen gingen zelfs zover om te beweren dat het zuivere boeddhisme alleen in Japan bewaard is gebleven.

Het zelfgekozen levenseinde

Erik Hoogcarspel - 15 april 2021

Je hoort steeds meer tegenwoordig dat een leven “voltooid” kan zijn, alsof het leven een klus is die je moet klaren. Ik begrijp het gevoel, maar uit de bijna-doodervaringen blijkt dat mensen die op het randje zijn geweest opeens andere opvattingen hebben gekregen.

De brug tussen China en Japan

Kees Moerbeek - 4 april 2021

Toen het koninkrijk Silla zich in het jaar 57 losmaakte van China, ontstonden de Drie Koninkrijken van Korea. Dit waren: het koninkrijk Goguryeo, het koninkrijk Baekje en het koninkrijk Silla. Dit artikel gaat met grote stappen door de geschiedenis van Korea. Eeuwenlang was het land de brug die China met Japan verbond en ook de brug waarover de Boeddha naar Japan reisde.

Ardan

Ardan - 4 april 2021

...

Over het lijden van boeddhisten in Bangladesh

Kees Moerbeek - 28 maart 2021

Bangladesh werd in 1971 na een wrede onafhankelijkheidsoorlog onafhankelijk van Pakistan. Dit ‘land van de Bengalen’, de letterlijke betekenis van ‘Bangladesh’, is de delta van de rivieren de Ganges en de Brahmaputra en grenst zowel aan India als aan Myanmar. Zo’n 0,6% van de ruim 162 miljoen Bengalen is Theravada boeddhist en 95% is moslim. In 1988 werd de islam er staatsgodsdienst. Dit artikel gaat over de grote lijnen van de positie van de boeddhisten.

Meer onder 'pakhuis van verlangen'

Footer

Boeddhistisch Dagblad

Meest recente berichten

  • Niet-weten als passe-partout: eenvoud
  • Het jaar 2021 – dag 112 – overcome corona
  • Dag van de Aarde – Dalai Lama: Geen oplossing tenzij we samenwerken
  • Boeddhistische doeners en denkers – de serie (46)
  • De Bijbel – Wat je kunt doen tegen pandemiemoeheid

Reageren

We vinden het geweldig om reacties op berichten te krijgen en op die manier in contact te komen met lezers, maar wat staan we wel en niet toe op de site?

Over het BD

Het Boeddhistisch Dagblad is een onafhankelijk journalistiek webmagazine over boeddhistische thema’s en inzichten.
Lees ons colofon.

Zie ook

  • Contact
  • Over ons
  • Columns
  • Reageren op de krantensite

Het Boeddhistisch Dagblad is een onafhankelijk journalistiek webmagazine over boeddhistische thema’s en inzichten. Lees ons colofon.

 

Op deze website gebruiken we cookies voor het bijhouden van bezoekersstatistieken.  Via de instellingen kun je bepalen wat je wel of niet toestaat: bekijk je instellingen.

 

loading Annuleren
Bericht niet verstuurd - controleer je e-mailadres!
E-mail-controle mislukt, probeer het opnieuw
Helaas, je blog kan geen berichten per e-mail delen.
Boeddhistisch Dagblad
Powered by  GDPR Cookie Compliance
Privacy en cookies

Op deze website gebruiken we cookies voor het bijhouden van bezoekersstatistieken en als je reageert: je naam en mailadres.

Zo houden we bij hoe de site gebruikt wordt en hoe vaak.

Hier kun je instellen welke cookies je wel of niet toestaat.

Noodzakelijke cookies

Met deze cookies slaan we je voorkeuren in het gebruik van deze website op.

If you disable this cookie, we will not be able to save your preferences. This means that every time you visit this website you will need to enable or disable cookies again.

Bezoekersstatistieken

We gebruiken Google Analytics voor het bijhouden van bezoekerscijfers.

Dit helpt ons bij het verbeteren van de website; zo weten we wat wel en niet gebruikt of gelezen wordt.

Alle cookies staan uit in je browser. Zet cookies aan alsjeblieft, als je wil dat we je voorkeuren opslaan,

Privacy

Bekijk wat we wel of niet doen met je gegevens