Voor me ligt een boek dat een van de nieuwste varianten van een TOE introduceert: de OOO, oftewel de Object Orientated Ontology. Het boek is geschreven door Graham Harman, die de ontologie in 1999 heeft bedacht, en hij heeft intussen een aantal medestanders gevonden. Een ontologie is een uitleg van wat we bedoelen als we zeggen dat iets bestaat.
waarneming
Het jaar 2024 – dag 101 – regenzon
De horizontale kleuter.
Somewhere over the rainbow, skies are blue.
Take care out-there.
Nietigheid
…
Nathan – Een en Niet-Twee
Weerkaatst een spiegel niet even makkelijk een ongelovige als een gelovige? Of een boom als een steen?…
Kan een spiegel in strijd zijn met zijn inhoud?
Ksaf – Wie neemt hier eigenlijk de beslissingen?
Er is een oud resultaat van neurologisch onderzoek dat pas nu aanvaard wordt omdat het zeer verontrustend is, het stelt namelijk dat we helemaal niets beslissen op basis van onze ratio. Het haalt daarmee ook ons idee van een eigen vrije wil compleet onderuit.
Guy – Meditatie op het ‘ik’
De Boeddha leert dus dat al deze componenten zonder ‘zelf’ zijn. Anders gezegd: ze zijn veranderlijk, onbevredigend en zelfloos. Alles wat veranderlijk, onbevredigend en zelfloos is moet beschouwd worden als ‘dit is niet van mij, dit ben ik niet, dit is niet mijn zelf’.
Dick – Lente
Wat ik hier laat zien is mijn onvermogen om in de waarneming te blijven. Ik begin mijn ervaring meteen in te kleuren met breinfeiten. De Engelse filosoof Alan Watts noemt dit het rood schilderen van een rode roos.
Taigu – twee zekerheden
Leven naar boeddhistische inspiratie maakt het leven er al niet makkelijker op. Met de wet van het voorwaardelijk ontstaan komt ook de alleenheerschappij van ons cultureel voorgeprogrammeerde denken in termen van oorzaak en gevolg onder druk te staan.
