De Vlaming Luc Barbé schrijft al een tiental jaren haiku’s en vorige week vrijdag zag zijn eerste haikubundel het licht, “Stofjes verdriet, haiku’s en haibuns over vergankelijkheid, dood en afscheid.”
verdriet
Mildheid en meedogenloosheid
Vanavond drong het pas volledig tot me door dat ik dit leven misschien niet lang meer aankan. Ik wil waardig sterven en misschien is euthanasie dan de consequentie. Ik besefte dat ik ook mijn nabestaanden daarop moet voorbereiden.
Boeddhistische doeners en denkers – de serie (31)
Marjolein: ‘In de jaren van rouw kwam ik er achter dat alle (mentale) wijsheid uit de traditie van Advaita Vedanta mij voor geen meter hielp bij mijn rouwverwerking. Die wijsheid stond zo ver af van mijn dagelijkse geworstel in het omgaan met mijn verdriet, schuldgevoel, verlangen en eenzaamheid. Mijn gemodder kon ik niet afdoen als ‘maya’; mijn gemodder was ècht!’
Boeken – troost die ertoe doet
Kunnen dieren en robots troosten? Wat is de troostende werking van liefde, geloof, kunst, sport en genotsmiddelen?
Het jaar 2019 – dag 330 – zwitserdood
Waar is de grote hond?
Somewhere over the rainbow, skies are blue.
Take care out-there.
Het jaar 2019 – dag 267 – petroverdriet
Het verdriet van een ingenieur.
Somewhere over the rainbow skies are blue.
Take care out-there.
Luisteren naar iemands verdriet leer je in de eerste plaats op je kussen (2)
Edel Maex. Vervolg van de commentaar bij de verzen uit de Gandhavyuha zoals zoals ze gezongen worden in de Mahakaruna Chan traditie.
Het jaar 2018 – de tweehonderdeneenendertigste dag – verdriet
De huizen janken om de dode kinderen.
Somewhere over the rainbow, skies are blue.
Take care out-there.
Zeshin – Wie heeft er tijd om te huilen
Zonder training blijf je je vastklampen aan de illusie van het ‘ik’. Is het niet veel beter om jezelf te vergeten, geen barrière tussen jou en de wereld, vrij te worden van verlangens?
Het jaar 2017 – de driehonderdendrieenvijftigste dag – hondrouw
De hond is al 33 jaar dood en nog steeds voel ik zijn aanwezigheid.
Somewhere over the rainbow skies are blue.
Take care out-there.
François la Poutré – Een crematie in Nong Noi
De ingetogen sfeer die we in Nederland kennen, en die ons de term “grafstemming” heeft gebracht, is hier niet zichtbaar of voelbaar.
Het oude zenpad
Zolang mensen zich met zen bezig houden zal de vraag naar persoonlijk welzijn via zen zich blijven voordoen. Zullen er leraren zijn die hier gehoor aan geven, zich op de borst kloppen, er prat op gaan dat ze een leraar zijn die in lijn terug gaat tot Boeddha. Zij verkopen je waarom je vraagt, persoonlijk welzijn, rust, kortom uw leven weer in balans en op orde.
De sutra die je hart verwarmt (deel II) Bodai is jarig
Bodai, ik kan jouw pijn niet dragen, ik ben niet de weg, de waarheid of het leven. Jij bent de weg. Jij bent de waarheid. Jij bent het leven.
Van de dood een deugd maken
Wat betekent de dood in het boeddhisme? Hoe kunnen we de dood in ons leven een plaats geven? En hoe gaan we om met het vaak onverwachte verlies van dierbaren?
Ween niet. De dood is niets, ik ben slechts aan de andere kant.
Dagen en nachten ijlen voorbij. Het leven verdwijnt snel. Evenals het water in een poel, zo droogt het leven van sterfelijken op. De Boeddha
