Ook in onze tijd staat Zen met alle andere vormen van boeddhisme bovendien bloot aan de corrumperende invloed van de markt en van normoverschrijdend gedrag, met alle gevolgen vandien.
Mensen die niet geloven in wat anderen geloven dat je hoort te geloven, worden vaak nihilisten genoemd.
Ze beloven je ontspanning, minder stres, ze verleiden je tot nog meer grijpen en graaien in hun winkel van ‘wolken illusie’. Ze hebben een trukendoos vol ideeën om je over het nu en het grote niets te vertellen. Maar zelfs niets is genoeg, is te veel, loslaten voor het je afgenomen wordt is een zeldzaamheid.
Wie eenmaal de dharma doorziet, haalt de tienduizend bodhisattva’s opeengepakt in hun Drie Voertuigen links en rechts in.
Meesterproevers, de dharma is als een spreker zonder mond. Een letter zonder font. Een schijtgat in de grond.
Mijn meesterschap is als een mistbank die oplost in het eerste licht.
Wil je een boeddha worden, laat je dan niet meeslepen door de dingen.
De leerling moest een werkstuk over het vacuüm maken. Zijn beginregel was meteen de slotregel: “Het vacuüm is een niets dat we benoemen om te laten weten dat we weten dat het bestaat.”
