Karma. De eerste betekenis die dit woord heeft in combinatie met Karma-yoga is: al jouw doen en laten. Vooral ook dat laatste. Veel mensen veronderstellen dat alleen wat je doet telt, maar dat is slechts de helft van de realiteit. Alles wat je laat – dus niet doet – telt ook. Maar uitsluitend wanneer je je dat bewust bent.
De kern van yoga – Bhakti yoga (deel 2)
Je bereikt geen éénheid met alles en allen (dus ook niet met de geliefde, die alles en allen is) wanneer je ervan overtuigd bent dat jouw geloof en jouw wijze van beminnen de enige juiste is en dat dus alle andere geloven en wijzen van beminnen minder zijn, slecht, zondig of zelfs duivels. Bhakti yoga sluit geen enkel geloof uit.
De kern van yoga – Bhakti yoga (deel 1)
Veel van wat je over karma, bhakti, jnana én yoga hoort of leest, is napraterij. Het resultaat is soms zinvol, vaker volstrekt onzinnig. Gekopieerde dwaasheid verandert nooit in wijsheid, zelfs niet wanneer grote groepen mensen een bepaalde dwaasheid voor ‘waar’ aannemen, omdat ‘iedereen het vindt”.
De kern van de yoga – yogastijlen
Je hoeft niet hoogopgeleid te zijn om je volledig aan Yoga te wijden. Je hoeft zelfs geen levende goeroe te hebben, hoewel dat wel prettig is.
De kern van yoga – yoga definities en – vormen
(Yoga is de) aanduiding van de weg tot het heil en in het bijzonder de weg waarlangs een mens zich, via onthouding en meditatieve oefening, op de diepste kern van het bestaan leert concentreren. Leer en methode vloeien voort uit het Hindoeïsme en Boeddhisme.
De kern van de yoga – yoga is een systeem
Yogi’s zijn alles behalve robots.
De kern van yoga – echt of surrogaat?
In een commentaar op de Bhagavad Gita (hoofdstuk 3 vers 6) schrijft Bhaktivenanda: “ Iemand die zich als yogi voordoet, terwijl het hem in feite om zingenot begonnen is, moet wel de grootste bedrieger worden genoemd, ook al zegt hij wel eens filosofische dingen. Zijn yoga- en meditatie-vertoon heeft niet de geringste waarde.“
Wat is de betekenis van ‘rishi’? Antwoorden op levensvragen
Dat woorden en begrippen in de loop der tijd en door contacten tussen culturen voortdurend andere betekenissen krijgen, is één van de kenmerken van levende talen. Het is van alle tijden.
De Dood op de Weg
Deze morgen ben ik vroeg op pad gegaan. Het waait stevig. Het wegdek is nat en al snel vallen mij op het zwarte asfalt vreemde kliederige hoopjes op. Bij nader onderzoek blijken het platgereden groene kikkers te zijn.
Alles waarvan je kunt zeggen “Ik heb …”
Weet ik nu wie ik werkelijk ben? Kan ik nu zeggen wie of wat er is overgebleven of overblijft na het grote loslaten en wegdrijven van alle etiketten, alle schaamlappen, kenmerken, eigenschappen en (on)hebbelijkheden?
Consequent zijn
“Maar wát als een goede boeddhist nu eens per definitie niet consequent is?”
“Hoe bedoel je dat? Leg uit!” riep zij uit.
Ik blij! Eindelijk mocht ik weer eens wat uitleggen.
In de marge (10) – Licht, vrede, vreugde en humor.
Humor. Het is de smeerolie van het bestaan. Neem jezelf en de hele santemekraam die “wereld” heet toch niet zo bloedserieus! Het heeft even geduurd, ik geef het toe, voor ik om mijn eigen welgemeende en oprecht positief bedoelde pogingen om op het pad te komen en te blijven kon lachen.
In de marge (9) – hoop
Geloof, in levensbeschouwelijke zin, zonder hoop is naar mijn mening krachteloos en uiteindelijk tot uitdoven gedoemd. Hoop doet niet alleen leven, het geeft ook het geloof bestaansrecht. En liefde zonder hoop leidt tot wanhoop, droefenis en verlies van levenslust. Waarom nog geloven of liefhebben wanneer er geen hoop meer is?
In de marge (8) – liefde
Liefde is het vuur dat verwarmt en verteert. Het is het water dat blust en overal de scherpe kantjes afslijpt, maar waarin je ook kunt verdrinken. Het is de lucht die adem geeft en ruimte maar ook als een verwoestende storm alles op haar pad verwoest. Het is de aarde die je bij leven draagt en je na je dood weer in zich opneemt.
In de marge (7) – geloof
ik ben ervan overtuigd dat er met “geloven” niets mis is. Ongeacht wat of waarin je gelooft. Maar houdt het vloeibaar! Dat wil zeggen: laat het niet tot absolute zekerheid verworden. En voor zover ik weet is er maar één manier om dat vloeibaar houden te bereiken en dat is door te twijfelen.
In de marge (6) – geduld
Ik vrees dat “geduld” net als pelgrimeren in de marge van de samenleving terecht is gekomen. Wie ik ook spreek, men vindt het bijzonder dat ik een pelgrim ben. Menigeen zegt het eigenlijk ook wel te willen zijn. En dan komt het : even. Het moet en mag niet te lang duren.
In de marge (5) – wijsheid
Wijsheid is, vind ik, gebaseerd op het ‘weten van het hart’. Daarmee doel ik op het centrum van het gevoelsleven. Bij mij ervaar ik dat niet in mijn hoofd, maar als gesitueerd ergens in mijn borst, waar die bloedpomp zit. Ongeveer.
In de marge (4) – kracht
“Kun je het wel aan?” is een veel gestelde vraag, zowel voor vertrek als nu onderweg. Men is bezorgd over mijn fysieke gestel. Alsof ik te veel van mijn krachten zou vragen. Ik maak mij daar geen zorgen over. Mijn ervaring is dat mijn krachten juist toenemen.
In de marge (3) – toeval
Wanneer je jezelf opent voor verwondering, ga je steeds meer verschillende wonderlijke zaken en gebeurtenissen zien en ervaren. Althans, dat is mijn beleving. Ik verwonder mij over wat mij allemaal “toevallig” op het juiste moment toevalt.
In de marge (2) – Over het wegsnijden van de bodem uit mijn rugzak
Ik heb de deur van mijn huis achter mij dichtgetrokken om mij als een katholiek/boeddhistische pelgrim los te maken van het dagelijkse leven met al zijn routines en vastigheden, om in de marge van de samenleving te voet op weg te gaan naar een bestemming buiten de mij bekende wereld: een protestantse kerk in Trondheim.
In de marge van de samenleving (1)
Ik moet het doen met een enkeldaks tarptentje; een slaapzak en de harde grond, tenzij ik ergens een zachte hooiberg vind of een bedje van mos, dan wel spontaan aangeboden gastvrijheid.
Dharmapelgrim – Over woordgebruik
Dat woorden en begrippen in de loop der tijd en door contacten tussen culturen voortdurend andere betekenissen krijgen, is één van de kenmerken van levende talen. Het is van alle tijden.
Is er een hiernamaals en hoe ziet dat er dan uit?
Ik vroeg mij af: “Hoe pak je zoiets dan aan? Hoe kun je mensen leren sterven? Wat is er voor nodig om iemand te leren accepteren dat het met zijn of haar aards bestaan een keer afgelopen is?”
Het eerste zonlicht…
Stilte is leegte…
