Niet mediteren, maar leren jezelf toe te vertrouwen, daar komt het op neer in het Shinboeddhisme. Sommige mensen kunnen mediteren, andere niet. Dat maakt je toch niet minder mens of minder boeddhist?
Zen
Waakvlam
Shakya slaapt, Butsu gaapt.
Andrew Peers: ‘Er valt met blote ogen geen beloofd land te zien’
Het boek De Familiejuwelen van Andrew Peers geeft de zoektocht weer van de schrijver naar het eigen hart. Een levensverhaal geschreven vanuit koans.
Eend
Ik heb me dus maar voorgenomen eendenveertjes te kweken komend jaar. Eendenveertjes waarlangs kou, regen, hagel, sneeuw, pijn, verdriet en alles wat komt, wegloopt en die het zuivere eendenwezentje daarbinnen beschermen en intact houden.
Goede voornemens: alle dagen Jukai
Ik beloof gelukkig te zijn en toegewijd, met compassie voor alle wezens.
Dharma als kinderspel
De Eend van Peking kwam ter tafel. Grote Dwaas begon zich af te vragen hoe deze offerande zich verhield tot de voorschriften die hij zojuist op zich had genomen. Was dit de eerste transgressie? Hoevele zouden er nog gaan volgen?
Vijftig verzen over de aard van het bewustzijn
Wat gebeurt er in onze geest? Hoe kom je van verwarring tot verlichting? Thich Nhat Hanh legt in vijftig verzen uit op welk fundament de mindfulness berust.
Twee fragmenten over Anderkracht door Shinran
Voor ons, die bezeten zijn van blinde aandriften, is het onmogelijk onszelf te bevrijden van geboorte-en-dood door welke vorm van beoefening dan ook.
Dynamische dharma-pannenkoek (m/v) gezocht
“Onze sangha zoekt als leraar een dynamische, inspirerende dharmapannenkoek (m/v) voor een dienstverband van 32 uur per week”.
Boeddhisme en de anti-moderne reflex
Als ik de historicus in mij aan het woord laat, dan mag ik misschien opmerken dat de discussie over de anti-moderne reflex geen nieuwe is. In de geschiedenis zie je vaak een vreemde dialectiek aan het werk.
BOS-radio: Het mystieke en ontnuchterende van Janwillem van de Wetering
Janwillem van de Wetering: ‘Er is iets fundamenteel niet in orde’.
Totally Knurd
Ooit bang geweest om te gaan zitten? Ooit angst gevoeld als je vertrok op een retraite? Ooit het gevoel gehad: ‘vandaag niet, nu liever een borrel’? Ooit gedacht: ‘dit is te veel om toe te laten, dit durf ik niet aan’?
Van zen naar zending, een franciscaanse impuls
Je beoefening is oefening voor het leven, niet alleen voor het kussen. Als je voldoende op streek bent met je eigen bevrijding dan kun je er werk van gaan maken om anderen te bevrijden. Deze beide gaan uiteindelijk hand in hand. Jouw individuele bevrijding zal nooit compleet zijn zolang niet alle anderen bevrijd zijn. Je bevrijdt jezelf eerst echt in de ander.
BOS-radio: Jules Prast over Syrië. Wat kan je doen als boeddhist?
De beelden van de gruwelen in Syrië gaan door merg en been. De wereld vroeg en vraagt zich af: stilzitten of iets doen? Aanvallen of niet? Schrijver, historicus en zenbeoefenaar Jules Prast stelt zich ondertussen een iets andere vraag. Wat hieraan te doen als boeddhist?
Ad van Dun – Je rust vestigen
Rust is een hartskwaliteit, net als vreugde, echtheid, toewijding of helderheid. Hartskwaliteit wordt niet veroorzaakt maar heerst uit zichzelf, het is de ingeboren werking, het meest elementaire, meest natuurlijke potentieel van ons menselijk bewustzijn.
Boeddha’s zijn als leraar beregoed
‘Monkey Mind Song’, bij voorkeur zingen onder de douche, of met de kinderen.
Sneeuw voor de zon
Met Amida opgaan in Anicca.
Mediteren in een medische scanner
Een dankzegging. “Dank u voor deze nieuwe morgen, dank u voor deze nieuwe dag,” leerden wij vroeger zingen voor onze eerste heilige communie. “Dank u, dat ik met al mijn zorgen bij u komen mag.” Dat aspect kleeft Amida naar mijn gevoel ook enigszins aan, en dat raakt weer een gevoelige zensnaar. Sudhana. Dit is de plaats.
Ondoorgrondelijke stilte
Ondoorgrondelijke stilte. Ik had me al maanden van te voren voorgenomen om over deze tekst te spreken op onze sesshin. Ik heb heb hem talloze keren herlezen en beluisterd. Het is de meest gespeelde track in mijn iTunes bibliotheek. En iedere keer werd ik stil. Er kwamen geen woorden meer, enkel stilte. Ik werd ongerust of ik er wel zou kunnen over spreken. Ik kon niet anders dan wachten tot ik bij de teisho, een beetje naakt, voor de groep zat niet wetend of er wel woorden zouden komen.
Wie ben jij?
Harada Roshi is een fantastische meester. Als je voor hem zit, hoef je niets te zeggen. Hij weet gewoon wat er gaande is’. Deze zin in een artikel in het Boeddhistisch Dagblad, trof mij als bijzonder shockerend.
De kraai zingt de Hartsutra
Ik herroep alles wat ik tot dusver gezegd en beweerd heb.
Giesbaergske Koleuren Gazette, zen en maatschappelijke betrokkenheid
Hoofdredacteur Wim Schrever: ‘Het is vanuit onze zenboeddhistische praktijk, als leerlingen van zenleraar Frank Sensei De Waele (Zen Sangha, Gent), dat we dit engagement aangingen, geïnspireerd door de activiteiten van Bernie Glassman,’
Edel Maex schreef ‘Dit is de plaats’
Zenleraar Ton Lathouwers: ‘Het zitten in stilte en aandacht heeft echter niet alléén betrekking op de formele meditatie. Het verwijst evenzeer naar de beperkte plek waar het leven ons neergezet heeft en waaruit we soms uit alle macht los willen. Maar we zullen het met die kleine ruimte moeten doen: ‘Dit is de plaats!’ – de beginwoorden van de regel die meer dan twintig keer herhaald wordt – om die menselijkerwijs onmogelijke eerste gelofte tot uitdrukking te brengen, en wel zonder dat we de samenhang kunnen zien tussen ons zeer begrensde en onvolkomen blijvende handelen en de grenzeloze gelofte die we uitspreken.’
Ongelukkig zijn mág, zelfs in onze tijd
Willem Scheepers bespreekt ‘Ongelukkig Zijn – een aanmoediging’. “Ik begon vorige week op een avond te lezen in het nieuwe boekje van de Duitse levenskunst-filosoof Wilhelm Schmidt. Na de eerste regels al kreeg ik acuut een goeie zin, die ik even daarvoor nog niet had: ik had last van wat ergernisjes, allergietjes, onbestemde krampjes.”
