De vis gaat onze mond in, de woorden zwemmen eruit. Zo leven we.
Columns
Ksaf – Weg van de stress
De stress van deze samenleving is als een zon die onophoudelijk blijft branden en mij oververhit. Het vuur van activiteiten is zo intens dat een groot deel van mijn bewustzijn in de schaduw zit.
Het jaar 2017 – de tweehonderdentweeennegentigste dag – voor altijd
Stilte is heerlijk, zeker innerlijke stilte. Somewhere over the rainbow, skies are blue. Take care out-there.
Het jaar 2017 – de tweehonderdeneenennegentigste dag – billenklets
Me too en ik ook, het zijn er veel, te veel. Somewhere over the rainbow, skies are blue. Take care out-there.
Tweespraak – mindfulness voor zich schuldig voelende moralisten
Mindfulness meditatie maakt je er bewust van hoe gevoelens een startpunt kunnen zijn van je hypnotische gedrag. Door dit grotere bewustzijn wordt de hypnose zwakker. Dat kan een resultaat zijn van mindfulness, van oordeelloos gewaarzijn.
Het jaar 2017 – de tweehonderdennegentigste dag – schijnstilte
De stilte is vaak te snijden bij de Kloosterbunker. Somewhere over the rainbow, skies are blue. Take care, out-there.
Het jaar 2017 – de tweehonderdennegenentachtigste dag – omgekomen
Niemand belde met de vraag of ik misschien dood was. Somewhere over the rainbow, skies are blue. Take care out-there.
Paul – Wat is er mis in het onderwijs?
Het kind ziet veel meer dan we denken maar het kan dit niet in woorden uitdrukken. Een leerkracht in het Lager Onderwijs is er om het kind hierin te begeleiden en te steunen.
Theo – Voorbij woorden?
Waarom blijf ik steken in woorden die me als drijfzand meezuigen steeds verder mijn hoofd in?
Zelfloosheid
In het oude China was een arme boer die zijn geluk in de grote stad wilde beproeven.
Het jaar 2017 – de tweehonderdenzesentachtigste dag – wilders
Geert Wilders in zijn eigen docu. Somewhere over the rainbow, skies are blue.
Vrede en alle goeds.
Bewustzijn
‘Ik worstelde als klein meisje al met de vraag waarom ik mezelf als een geest met een lichaam zie, maar niet omgekeerd: een lichaam met een geest. Terwijl dat wel is wat de wetenschap zegt: een materieel lichaam waarin ergens bewustzijn ontstaat. Zomaar.’
Het jaar 2017 – de tweehonderdenvijfentachtigste dag – kaal
Waarom zaagden de arbeiders juist deze boom kort? Somewhere over the rainbow, skies are blue.
Vrede en alle goeds.
Het jaar 2017 – de tweehonderdenvierentachtigste dag – pindaverkoper
Een tas met groenten maakte mij gelukkig. Somewhere over the rainbow, skies are blue.
Vrede en alle goeds.
Het jaar 2017 – de tweehonderdendrieentachtigste dag – dode duif
Gelukkig hoefde ik de duif z’n nek niet om te draaien. Somewhere over the rainbow, skies are blue.
Vrede en alle goeds.
Ksaf – In en uit contact
Vaak zitten we in een schemerzone, niet helemaal alleen, maar ook niet helemaal in contact met de ander of het andere. Die schemerzone lijkt op wat we doen als we bang zijn.
Het jaar 2017 – de tweehonderdentweeentachtigste dag – naakt
Het live doodmaken van mensen maakt wel een kans om over een halve eeuw gememoreerd te worden. Somewhere over the rainbow, skies are blue.
Vrede en alle goeds.
Tweespraak – Boeddha zei: wees je eigen autoriteit, maak je niet afhankelijk van anderen
Zelf zoeken naar wie je werkelijk bent is belangrijker dan welke tekst of leraar dan ook.
Zonder hoop
Is geluk iets van bijzondere momenten? Is geluk iets waar we moeten in lukken? Doen we het daarvoor, om dat te bereiken? En worden we dan ongelukkig als we het niet bereikt hebben, en afgunstig op iemand van wie we denken dat hij het wel bereikt heeft?
Theo – Het glasgordijn!
Ik wil graag een docent zijn die laagdrempelig en benaderbaar is. Gewoon. Je weet wel: zonder dwang of pressie er zijn om zo het beste uit studenten naar boven te halen.
Hoe vang je een aap?
In de Boeddhistische verhalen en afbeeldingen komt de aap regelmatig voor. Bijvoorbeeld in de bhava-cakka, het wiel van wording (soms vrij vertaald als ‘levenswiel’), waar we in de buitenste ring een aap zien die van de ene tak naar de andere slingert.
Niets is eeuwigdurend
Alles is maar spel.
Het jaar 2017 – de tweehonderdennegenenzeventigste dag – voorgedachte
Spontaniteit is ver te zoeken in het spreken. Somewhere over the rainbow, skies are blue.
Vrede en alle goeds.
Minimaal
Canto Ostinato, minimal music van Simeon ten Holt, hoor ik graag. Maar waarom eigenlijk? Ik vermoed een religieuze ondertoon.
