• Door naar de hoofd inhoud
  • Skip to secondary menu
  • Spring naar de eerste sidebar
  • Spring naar de voettekst

Boeddhistisch Dagblad

Ontwart en ontwikkelt

Header Rechts

Twaalfde jaargang

Zoek op deze site

  • Home
  • Agenda
    • Geef je activiteit door
  • Columns
    • Andre Baets
    • Dharmapelgrim
    • Bertjan Oosterbeek
    • Dick Verstegen
    • Edel Maex
    • Emmaho
    • Goff Smeets
    • Hans van Dam
    • Joop Hoek
    • Jules Prast
    • Paul de Blot
    • Ramo de Boer
    • Rob van Boven en Luuk Mur
    • Ronald Hermsen
    • Theo Niessen
    • Xavier Vandeputte
    • Zeshin van der Plas
  • Nieuws
  • Contact
    • Steun het BD
    • Mailinglijst
  • Series
    • Boeddha in de Linie
    • De werkplaats
    • Recepten
    • De Linji Lu
    • De Poortloze Poort
    • Denkers en doeners
    • De Oude Cheng
    • Meester Tja en de Tao van Niet-Weten – alle links
    • Fabels door Goff
    • Cartoons van Ardan
    • Tekeningen Sodis Vita
    • De derwisj en de dwaas
  • Over ons
    • Redactiestatuut van het Boeddhistisch Dagblad
    • Redactieformule van het Boeddhistisch Dagblad
  • Privacy

Home » Columns » Op weg naar Thailand – life is easy

Op weg naar Thailand – life is easy

22 november 2018 door gastauteur

De regentijd is officieel voorbij, maar het weer laat zich niet door kalenders de wet voorschrijven. Een paar dagen geleden viel er een groot deel van de nacht veel regen. De kracht daarvan en de bijbehorende windvlagen hebben de rijst op het perceeltje van Ien dat direct aan ons landje grenst platgeslagen. Ien is de buurman aan de westkant. Of beter gezegd, Ien is de eigenaar van de grond aan de westkant. Net als die andere buurman, Toey, woont hij niet naast ons, maar heeft hij daar landbouwgrond. Buren hebben we niet.

Ien heeft op zijn land een paar koeien en een schuurtje met een paar varkens staan. ’s Morgens om 8 uur komt hij op zijn brommertje aanrijden om de varkens te voeren en de koeien ergens in een wei te zetten. Meestal is hij in een uurtje klaar, maar soms heeft hij langer werk, bijvoorbeeld als de varkensschuur moet worden schoongemaakt.

De afgelopen dagen was hij zelfs de hele dag in de weer. De rijst moest namelijk dringend worden geoogst, en doordat de halmen plat op het veld lagen, kon dat niet met de machine die dat hier voor bijna alle boeren komt doen. Ien verbouwt zijn rijst vooral voor eigen gebruik, maar laten liggen is voor hem geen optie, want dan moet hij de komende maanden rijst kopen en dat kost hem zo’n 35 cent per kilo.

Om die kosten te besparen komt hij ’s morgens extra vroeg naar zijn land. Samen met zijn vrouw en een helper is hij dan twee dagen in de weer om met een sikkelvormig snoeimes de rijsthalmen af te snijden. De afgesneden halmen worden netjes op stapels gelegd, met de aren allemaal in dezelfde richting. Als alles geoogst is worden de aren in grote bossen op de nek genomen en naar Ien’s brommertje gebracht. Daarmee rijdt hij naar de sala, het open hutje, bij de ingang van zijn land.

Naast de sala is een groot zeil uitgespreid. Daarop worden de rijstkorrels uit de aren geslagen, door flinke bossen halmen met grote kracht op de grond te slaan. De nu lege halmen worden weer netjes opgestapeld en hebben ongetwijfeld nog een bestemming als compost of ondergrond in de varkensschuur. De rijst blijft vervolgens nog een tijdje op het zeil liggen om te drogen, waarna het in grote zakken wordt geschept en ergens in Ien’s voorraad wordt opgeslagen.

De activiteiten bij de buurman slaan we met enige bewondering gade. Ook wij klussen aardig wat af op ons landje, maar tegen een uur of 11 wordt het ons toch echt te warm om door te gaan (we beginnen al wel om een uur of 6), en al eerder wagen we ons niet meer in de zon. Hoewel het momenteel uitzonderlijk warm is voor de tijd van het jaar, in de middag soms wel 34 graden, werken Ien en zijn helpers gestaag door.

Ondanks dat het om zware fysieke arbeid gaat, heeft het tegelijkertijd iets ontspannen gemoedelijks. Er wordt ook ruimschoots gepauzeerd in de sala. Daar staat de koelbox met koud water, en rond de middag komen er mensen langs met eten, dat ter plekke wordt bereid. Vandaag waren er ook wegwerkers bezig om de straat van een nieuwe laag gebroken puin te voorzien en glad te schaven. Vanzelfsprekend schuiven die aan voor de lunch.

Later in de middag (en soms ook al wat eerder) komt de zelfgestookte wodka of whisky op tafel en geleidelijk aan vermindert het aandeel water in de drankjes. We kunnen merken dat de stemming er goed in zit. Ik ben al enkele keren uitgenodigd om een borreltje mee te drinken, maar heb sinds ik uit het ziekenhuis ben nog geen druppel alcohol gedronken. Tot nu toe heb ik de uitnodigingen af kunnen wimpelen, maar ik zal er een keer aan moeten geloven. Eigenlijk lijkt me dat trouwens ook erg leuk, alleen moet ik me weer even over de weerstand tegen alcohol heenzetten. Dat gaat vast wel lukken.

Als we zo naar het gezelschap in de sala van Ien zitten te kijken en luisteren, moet ik denken aan de geweldige TEDx-lezing van Jon Jandai, een boerenzoon uit de Isaan, de armste regio van Thailand, die naar Bangkok vertrekt om te studeren en geld te verdienen, maar er na een tijdje voor kiest om weer naar het platteland terug te keren. Onder het motto “Life is easy; why make it so difficult?” laat hij onder meer zien hoe hij alleen al door het bouwen van zijn eigen huis 29 jaar en 10 maanden meer vrije tijd heeft dan zijn vrienden die in Bangkok zijn gebleven.

Jon Jandai is uiteindelijk gestart met een organische boerderij, die inmiddels is uitgegroeid tot een educatief centrum op het gebied van landbouw en natuurlijke bouwmethodes. Wij zijn er ook een keer langs geweest om te kijken naar hun bouwmethoden en inspiratie op te doen voor ons eigen huisje. Zijn motto hebben we van harte overgenomen.

Mieke Kupers en haar echtgenoot François la Poutré wonen sinds januari 2017 in Thailand. Ze schrijven over zaken die hen aan het hart gaan en of op hun pad komen. Het paar woont in een klein, zelf van bamboe, klei, leem en zand gebouwd huisje in Noord Thailand.

 

Categorie: Columns Tags: François la Poutré, huisje, Mieke Kupers, oogst, Op weg naar Thailand, platteland, regen, rijst, vee

Lees ook:

  1. Op weg naar Thailand – gezichtsverlies
  2. Op weg naar Thailand – Hitteplan
  3. Op weg naar Thailand – smog, taal, solar, tuin
  4. Op weg naar Thailand – ‘onze’ dieren

Elke dag het BD in je mailbox?

Elke dag sturen we je een overzicht van de nieuwste berichten op het Boeddhistisch Dagblad. Gratis.

Wanneer wil je het overzicht ontvangen?

Primaire Sidebar

Door:

gastauteur

diverse schrijvers 
Alle artikelen »

Agenda

  • Agenda
  • Geef je activiteit door
  • Locaties
  • Overzicht op kaart

Ochtend- of avondeditie

Ochtend- of avondeditie ontvangen

Abonneer je

Elke dag gratis een overzicht van de berichten op het Boeddhistisch Dagblad in je mailbox.
Inschrijven »

Agenda

14 sep
Tao en geluk; vijf bijeenkomsten
14 sep 23
22 sep
Retraite: natuur en meditatie
22 sep 23
23 sep
Teaching over Bodhicitta, het actieve mededogen
23 sep 23
23 sep
De Vijf krachten en de Dood
23 sep 23
24 sep
Meditatiedag: handleiding voor creatieve meditatie
24 sep 23
  • bekijk de agenda
  • De werkplaats

    De werkplaats.

    Boeddhistische kunstenaars

    Artikelen en beschrijvingen van en over het werk van boeddhistische kunstenaars. Lezers/kunstenaars kunnen zich ook aanmelden met hun eigen werk.
    lees meer »

    Pakhuis van Verlangen

    In het Boeddhistisch pakhuis van verlangen blijven sommige teksten nog een tijdje op de leestafel liggen.

    De taal van het lijden  (deel 1 van 3)

    gastauteur - 20 september 2023

    De taal welke zich op verschillende momenten in ons leven aan ons openbaart, meestal in de vorm van verlies, pijn en verdriet, het diep begrijpen ervan, te leren het lijden te omarmen, er ruimte voor te creëren, zodat het uiteindelijk los kan komen.  Leren één te worden met de ontvouwing van het leven en het ontdekken, blootleggen en hervinden van deze nobele waarheid. Hoewel dit vaak een erg zware taak lijkt, en voor velen van ons te moeilijk om zelfs maar over na te denken, ligt er binnen dit proces van herkennen en het omarmen van lijden, een ontvouwen van kalmte, vreugde, vrede en harmonie met onszelf en de wereld om ons heen. Elke keer dat we dichter bij deze ontvouwing komen, tillen we een klein stukje van de sluier op die ons ware wezen omhult.

    Taigu – Tibetaans bijgeloof op gespannen voet met anatman

    Taigu - 19 september 2023

    Het geloof dat Tibetaanse boeddhisten vertegenwoordigen in de zielsverhuizing van de dertiende naar de veertiende Dalai Lama, en bij diens overlijden naar de vijftiende, onderstreept nog eens de ondoorzichtige magie waarvan het Tibetaanse boeddhisme is doortrokken. Je zou het een scepticus niet kwalijk kunnen nemen, wanneer deze de conclusie trekt dat bij de overgang van de ene op de andere Dalai Lama een loopje wordt genomen met het leerstuk van anatman, een van de klassieke hoekstenen van het boeddhisme.

    Ardan, van zenleraar tot brugwachter – ‘Je opent de brug en je sluit ‘m weer. Bijna zen.’

    Ardan - 11 september 2023

    'Ik wil mezelf niet opzadelen met titels. En bovendien zei me de titel 'zenleraar' niet zoveel. Was ik nu anders geworden? Kon ik nu beter mensen begeleiden dan daarvoor? Het klopte voor mij niet. Datgene wat mij het meest gebracht had, namelijk die vrije vrouw/man zonder titel liep nu met een titel rond. En dat beviel me niks.'

    Pseudo-Cicero, pseudo-troost?

    Erik Hoogcarspel - 11 september 2023

    Cicero voert in zijn epistel aan dat we niet overmatig moeten rouwen om de dood van een geliefde, omdat er bij de dood voor de geliefde zelf weinig verloren gaat. Het leven is nu eenmaal niets dan ellende. Als je de pech hebt geboren te zijn geworden, kun je maar beter gauw dood zijn. Je hoeft ook niet oud te worden om te slagen in het leven.

    Wat loert daar in de duisternis?

    Kees Moerbeek - 10 september 2023

    Eeuwenlang zwierven ze in de bergen, de bossen, de velden, in de rivieren en langs de kust en joegen de Japanners de stuipen op het lijf of belaagden ze. Ze zijn ook nu niet weg te denken, de yokai.

    Meer onder 'pakhuis van verlangen'

    Footer

    Boeddhistisch Dagblad

    over ons

    Recente berichten

    • Kleefkracht
    • Het ene bewustzijn is het andere (niet)
    • Het jaar 2023 – dag 245 – benenwagen
    • Het BD en het grote driedaagse onderhoud
    • Ik keur alles af…

    Reageren

    We vinden het geweldig om reacties op berichten te krijgen en op die manier in contact te komen met lezers, maar wat staan we wel en niet toe op de site?

    Over het BD

    Het Boeddhistisch Dagblad is een onafhankelijk journalistiek webmagazine over boeddhistische thema’s en inzichten.
    Lees ons colofon.

    Zie ook

    • Contact
    • Over ons
    • Columns
    • Reageren op de krantensite

    Het Boeddhistisch Dagblad is een onafhankelijk journalistiek webmagazine over boeddhistische thema’s en inzichten. Lees ons colofon.