Je leeft om te sterven.
Somewhere over the rainbow, skies are blue.
Take care out-there.
Ik had me voorgenomen om nooit meer te praten.
Somewhere over the rainbow, skies are blue.
Take care out-there.
Ik heb mijn hart verloren aan de dharma. Maar het blijft onvervreemdbaar mijn weg, die ik zelf te gaan heb en die mij op onbekende paden brengt.
Waar zit onze kwetsbaarheid als leerling tegenover een boeddhistische leraar?
Eerdere zwaardere aanklachten zijn komen te vervallen nadat Smith meewerkte aan het politieonderzoek. Die zouden geleid hebben tot een verblijf voor onbepaalde tijd in de gevangenis.
Een meditatieleraar die meditatieles geeft tegen betaling berooft zichzelf van de mogelijkheid om de hoogste verdiensten (Pali: puñña) te realiseren. Het getuigt van verkeerde visie (Pali: ditthi); onvolledigheid in de zuivering van de geest; en onrijpe vipassana inzichten. Je zou je kunnen afvragen of ze wel de juiste personen zijn om vipassana onderricht te mogen geven.
Joop Hoek schreef in een column in het BD over zijn twijfel, of hij nog wel boeddhist wilde zijn, dat eeuwige zitten, die opgelegde vriendelijkheid, ook in zijn mails en brieven. Hij voelde zich opgesloten, wil een breekijzer om die deur open te krikken. In onderstaande tekst reageert Geertruida* op die column.
Bay Hagebeek: ‘De sangha als Boeddha gaat uit van de kracht van vriendelijkheid, connectie en vrijheid.’
Bij een leraar kiezen zijn naïviteit, gretigheid, gewin, of rust en geluk najagen, de slechtste raadgevers. Begin met je af te vragen ‘wat wil ik, wat zoek ik en is zen daar de beste remedie voor?
Regels zijn er om overtreden te worden?
Somewhere over the rainbow, skies are blue.
Take care out-there.
