• Door naar de hoofd inhoud
  • Skip to secondary menu
  • Spring naar de eerste sidebar
  • Spring naar de voettekst

Boeddhistisch Dagblad

Ontwart en ontwikkelt

Header Rechts

Twaalfde jaargang

Zoek op deze site

  • Home
  • Agenda
    • Geef je activiteit door
  • Columns
    • Andre Baets
    • Dharmapelgrim
    • Bertjan Oosterbeek
    • Dick Verstegen
    • Edel Maex
    • Emmaho
    • Goff Smeets
    • Hans van Dam
    • Joop Hoek
    • Jules Prast
    • Paul de Blot
    • Ramo de Boer
    • Rob van Boven en Luuk Mur
    • Ronald Hermsen
    • Theo Niessen
    • Xavier Vandeputte
    • Zeshin van der Plas
  • Nieuws
  • Contact
    • Steun het BD
    • Mailinglijst
  • Series
    • Boeddha in de Linie
    • De werkplaats
    • Recepten
    • De Linji Lu
    • De Poortloze Poort
    • Denkers en doeners
    • De Oude Cheng
    • Meester Tja en de Tao van Niet-Weten – alle links
    • Fabels door Goff
    • Cartoons van Ardan
    • Tekeningen Sodis Vita
    • De derwisj en de dwaas
  • Over ons
    • Redactiestatuut van het Boeddhistisch Dagblad
    • Redactieformule van het Boeddhistisch Dagblad
  • Privacy

Home » Achtergronden » Beeldende kunst » Jan Hendriks – Alles wat overbodig is mag weg

Jan Hendriks – Alles wat overbodig is mag weg

1 juli 2021 door de redactie

Beeldend kunstenaar Jan Hendriks (1946) maakt reliëfs, die vaak gerelateerd worden aan de NUL-beweging*, maar die hij zelf uiteindelijk ziet als een sterk beeld van leegte en verstilling, van rust, van stilte, in een meditatieve sfeer, een beeld van oneindigheid binnen een eindige vorm. Er zijn geen hoofd- of bijzaken, geen accenten. Hendriks moet het hebben van het, wat hij noemt, het ‘dwalende oog’.

Hendriks: ‘Je oog zoekt houvast bij het kijken naar mijn werk en vindt die soms in de terugkerende groepjes elementen of richtingen. Vaak ook is er geen houvast en blijft je blik dwalen over het paneel. Dat komt omdat accenten ontbreken, er zijn geen plekken die meer of minder aandacht vragen dan andere plekken en waarop je oog zich even kan vastzetten, even kan rusten. Het beeld van het koele, strakke werk verdwijnt, het handschrift wordt zichtbaar en daarmee komt de emotie in beeld, die in het werk ligt, voorbij het koele en strakke. Dit is, voor mijn gevoel, het meditatieve moment, het moment van herkenning. Terwijl je blik blijft dwalen over het oppervlak en steeds weer nieuwe dingen, hoekjes, structuren, details ziet ga je als vanzelf aan de gang met je eigen gedachten.’

Eenvoudige vormen

Jan Hendriks: ‘Ik werk met eenvoudige vormen en materialen, karton, papier, hout, mdf, foam board. In eenvoudige ritmische composities, vooral gebaseerd op spiraalvormige bewegingen. Eenvoudig betekent een rechte lijn, eenvoudiger dan een vlak, een vierkant, eenvoudiger dan een rechthoek. Alles wat overbodig is mag weg. Eenvoudig betekent ook wit.

jan-hendriks-2011-30x30x5-karton-papier-acryl-op-mdf-paneel-part-coll
jan-hendriks-2011-30x30x5-karton-papier-acryl-op-mdf-paneel-part-coll

Ik werk graag in minimale beeldtaal: een herhaling van hetzelfde element, soms met kleine verschuivingen of verdraaiingen. Soms ontstaan er ook meer elementen, die elkaar versterken en samen een nieuw element vormen. Er ontstaan structuren, die vanaf de randen oneindig doorlopen, maar waarvan ik slechts een gedeelte laat zien. Wat er uiteindelijk te zien is, is een sterk beeld van leegte en verstilling, van rust, van stilte, in een meditatieve sfeer, een beeld van oneindigheid binnen een eindige vorm.’

Are you a buddhist?

‘Of ik boeddhist ben? Ik zou die vraag niet kunnen beantwoorden. Een boeddhistische lama vroeg me dat al eens.

Ik ontmoette hem in 2009 toen ik met mijn vrouw en een vriendin een trektocht had georganiseerd naar Lo Mantang, de hoofdstad van het mysterieuze koninkrijk Mustang in Nepal. Toen wij daar aankwamen was daar een groot feest want de kleinzoon van de laatste koning van Mustang werd geïnaugureerd als monnik en dat kwam deze hoge lama, een Tibetaanse monnik, doen.

Wij gingen mee met de bevolking van Lo Mantang om hem in zijn klooster aan de Chinese grens op te halen. Op de terugweg naar Lo Mantang werd hij en zijn gevolg in een klein dorpje ten noorden van Lo Mantang ontvangen door de dorpsbewoners. Daar raakten wij, als opvallende buitenlanders, met hem aan de praat. “Are you a buddhist”, vroeg hij. Daar had ik niet van terug. Wanneer ben je een boeddhist? Moeilijke vraag. Dat zei ik ook tegen hem: “Ik weet het niet”. Toen voorspelde hij me dat ik een Tibetaanse leraar zou ontmoeten. Daar kijk ik nog steeds naar uit.

In ieder geval ben ik niet als boeddhist ingezegend of zoiets, maar ik voel me er wel verwant mee. Ik mediteer sinds 2003, nadat ik een awareness-weekendtraining had gedaan, dat me een heel goed gevoel had opgeleverd. Dat gevoel wilde ik vasthouden.

Ik heb toen eerst een mini-meditatietraining gedaan bij Osho-mensen in Amsterdam, daar kwam ik min of meer toevallig terecht. Na wat omzwervingen twee jaar Rigpa en daarnaast het Vipassana Meditatiecentrum Dhammadipa kregen mijn vrouw en ik steeds meer het gevoel, dat we dat allemaal dichter bij huis wilden halen en toen hebben we maar onze eigen meditatiegroep in het leven geroepen.

Elke woensdagavond komt hier een groep van tussen de zes en twaalf mediteerders bij elkaar. We mediteren dan ongeveer anderhalf uur. Beetje Rigpa, beetje Tich Nhat Han, veel metta, van tijd tot tijd mantrazingen. Ik heb geen bepaalde voorkeur, wel eens een Tich Nhat Han weekeind gedaan in Brabant, maar die metta-meditaties doen me toch het meest in praktische zin.

In de periode 2006-2008 heb ik nog een opleiding gedaan voor stervensbegeleider, die opleiding werd gegeven door een bön-boeddhist, was dus heel erg boeddhistisch getoonzet, vond ik ook enorm interessant en aansprekend.

Ik merk wel dat ik naar mijn werk kijk met de ogen van een boeddhist. Voor mijn gevoel gaat het werk over het NIETS, datgene wat er overblijft als je in een meditatie alles kunt loslaten. Pretentieus, dat wel.

Wat mij vooral aantrekt in het boeddhisme is dat het niet, zoals in de katholieke kerk, waar ik vandaan kom, op de eerste plaats gaat over de ander, maar dat ik zelf het vertrekpunt ben, waarvandaan ik naar de ander kijk en met de ander omga. Dat vind ik troostend en motiverend.

Bovendien heeft het boeddhisme- en de stervensbegeleiding, me een kijkje gegeven in wat er met mij gebeurt als ik doodga. Daar was ik zo benieuwd naar, heel fascinerend.’

Het werk van Jan Hendriks is te zien in binnen- en buitenlandse collecties, onder meer in Europa, de VS, Japan en de verenigde Arabische emiraten.

Deze tekst werd eerder, in november 2016, in het BD gepubliceerd.

* De Nederlandse Nul-beweging werd gevormd in 1960, door Jan Schoonhoven, Armando, Jan Hendriks, Herman de Vries en Henk Peeters. De groep bestond tot 1965. De werken van de Nul-groep zijn bij uitstek ‘anti-schilderkunstig’. Traditionele materialen als verf en steen werden vervangen voor veelal industriële materialen.
In zijn algemeenheid kan gesteld worden dat het werk van Nul zich kenmerkt door monochromie: Veelkleurigheid maakt plaats voor gebruik van enkele kleuren, vaak zwart en rood. En herhaling: Nul hield van ritme en regelmaat. Herhaling van gelijkvormige elementen binnen een voorstelling is typisch ‘Nul’. Denk hierbij aan de repeterende vormen in de reliefs van Schoonhoven en de reliëfs van kurken en centen van Jan Hendriks.
Serialiteit was ook een kenmerk van Nul, Het authentieke kunstwerk werd door Nul doodverklaard. De moderne tijd en industriële materialen werden daarentegen omarmd. De machinale reproductie van ‘kunstproducten’ was typisch Nul.
Directheid van materiaal: Een Nul-werk moest een ‘objectief-neutrale weergave van de werkelijkheid’ zijn. Het handschrift van de kunstenaar moest dan ook zo veel mogelijk worden vermeden. Dit werd onder andere bereikt door ‘onbemiddelde presentatie’: materialen, vaak objecten, werden zonder bewerking of toevoeging als ‘kunstproduct’ gepresenteerd.
jan-hendriks-1973-38x38x12-karton-papier-acryl-op-mdf-paneel-part-coll-nederland
jan-hendriks-1974-46x46x6-karton-papier-acryl-op-mdf-paneel-part-coll-nederland
jan-hendriks-2010-met-lijst-80x80x5-karton-papier-acryl-op-mdf-paneel
jan-hendriks-2011-30x30x7-karton-papier-acryl-op-mdf-paneel-part-coll-zwitserland
jan-hendriks-2012-80x80x6-karton-papier-acryl-op-mdf-paneel-galerie-coll
jan-hendriks-2014-30-x30x6-karton-papier-acryl-op-mdf-paneel
jan-hendriks-2015-85x85x6-karton-papier-acryl-op-foam-paneel
jan-hendriks-2015-65x65x8-karton-papier-acryl-op-foam-paneel
jan-hendriks-2016-70x70x6-karton-papier-acryl-op-foam-paneel

Categorie: Beeldende kunst, De werkplaats, Kunst Tags: boeddhist, De Werkplaats, het atelier, Jan Hendriks, leraar, meditatie, minimale beeldtaal

Lees ook:

  1. Jan Hendriks – Alles wat overbodig is mag weg
  2. Marien Bakker – Hoe minder ballast ik mee sjouw hoe meer ik van me zelf kan geven
  3. Huib Suurmond – samenbrengen in plaats van onderscheiden
  4. Carmen Mensink en de boeddhistische thangka’s

Elke dag het BD in je mailbox?

Elke dag sturen we je een overzicht van de nieuwste berichten op het Boeddhistisch Dagblad. Gratis.

Wanneer wil je het overzicht ontvangen?

Primaire Sidebar

Door:

de redactie

 
Alle artikelen »

Agenda

  • Agenda
  • Geef je activiteit door
  • Locaties
  • Overzicht op kaart

Ochtend- of avondeditie

Ochtend- of avondeditie ontvangen

Abonneer je

Elke dag gratis een overzicht van de berichten op het Boeddhistisch Dagblad in je mailbox.
Inschrijven »

Agenda

14 sep
Tao en geluk; vijf bijeenkomsten
14 sep 23
25 sep
Discovering Buddhism
25 sep 23
25 sep
Stiltemeditatie Stichting Bodhisattva
25 sep 23
26 sep
The Bodhisattva Vows: Making Bodhicitta work in daily life
26 sep 23
26 sep
cursusreeks Dhammakaya meditatie
26 sep 23
  • bekijk de agenda
  • De werkplaats

    De werkplaats.

    Boeddhistische kunstenaars

    Artikelen en beschrijvingen van en over het werk van boeddhistische kunstenaars. Lezers/kunstenaars kunnen zich ook aanmelden met hun eigen werk.
    lees meer »

    Pakhuis van Verlangen

    In het Boeddhistisch pakhuis van verlangen blijven sommige teksten nog een tijdje op de leestafel liggen.

    De taal van het lijden  (deel 1 van 3)

    gastauteur - 20 september 2023

    De taal welke zich op verschillende momenten in ons leven aan ons openbaart, meestal in de vorm van verlies, pijn en verdriet, het diep begrijpen ervan, te leren het lijden te omarmen, er ruimte voor te creëren, zodat het uiteindelijk los kan komen.  Leren één te worden met de ontvouwing van het leven en het ontdekken, blootleggen en hervinden van deze nobele waarheid. Hoewel dit vaak een erg zware taak lijkt, en voor velen van ons te moeilijk om zelfs maar over na te denken, ligt er binnen dit proces van herkennen en het omarmen van lijden, een ontvouwen van kalmte, vreugde, vrede en harmonie met onszelf en de wereld om ons heen. Elke keer dat we dichter bij deze ontvouwing komen, tillen we een klein stukje van de sluier op die ons ware wezen omhult.

    Taigu – Tibetaans bijgeloof op gespannen voet met anatman

    Taigu - 19 september 2023

    Het geloof dat Tibetaanse boeddhisten vertegenwoordigen in de zielsverhuizing van de dertiende naar de veertiende Dalai Lama, en bij diens overlijden naar de vijftiende, onderstreept nog eens de ondoorzichtige magie waarvan het Tibetaanse boeddhisme is doortrokken. Je zou het een scepticus niet kwalijk kunnen nemen, wanneer deze de conclusie trekt dat bij de overgang van de ene op de andere Dalai Lama een loopje wordt genomen met het leerstuk van anatman, een van de klassieke hoekstenen van het boeddhisme.

    Ardan, van zenleraar tot brugwachter – ‘Je opent de brug en je sluit ‘m weer. Bijna zen.’

    Ardan - 11 september 2023

    'Ik wil mezelf niet opzadelen met titels. En bovendien zei me de titel 'zenleraar' niet zoveel. Was ik nu anders geworden? Kon ik nu beter mensen begeleiden dan daarvoor? Het klopte voor mij niet. Datgene wat mij het meest gebracht had, namelijk die vrije vrouw/man zonder titel liep nu met een titel rond. En dat beviel me niks.'

    Pseudo-Cicero, pseudo-troost?

    Erik Hoogcarspel - 11 september 2023

    Cicero voert in zijn epistel aan dat we niet overmatig moeten rouwen om de dood van een geliefde, omdat er bij de dood voor de geliefde zelf weinig verloren gaat. Het leven is nu eenmaal niets dan ellende. Als je de pech hebt geboren te zijn geworden, kun je maar beter gauw dood zijn. Je hoeft ook niet oud te worden om te slagen in het leven.

    Wat loert daar in de duisternis?

    Kees Moerbeek - 10 september 2023

    Eeuwenlang zwierven ze in de bergen, de bossen, de velden, in de rivieren en langs de kust en joegen de Japanners de stuipen op het lijf of belaagden ze. Ze zijn ook nu niet weg te denken, de yokai.

    Meer onder 'pakhuis van verlangen'

    Footer

    Boeddhistisch Dagblad

    over ons

    Recente berichten

    • Over de Lotus-soetra (40): Materialisme
    • XR spant kort geding aan: inzet waterkanon per direct verbieden  
    • Haiku
    • De oerknal van Bewustzijn en de inflatie van de geest
    • Het denken (2) – Een superieur brein in een kreupel lichaam? 

    Reageren

    We vinden het geweldig om reacties op berichten te krijgen en op die manier in contact te komen met lezers, maar wat staan we wel en niet toe op de site?

    Over het BD

    Het Boeddhistisch Dagblad is een onafhankelijk journalistiek webmagazine over boeddhistische thema’s en inzichten.
    Lees ons colofon.

    Zie ook

    • Contact
    • Over ons
    • Columns
    • Reageren op de krantensite

    Het Boeddhistisch Dagblad is een onafhankelijk journalistiek webmagazine over boeddhistische thema’s en inzichten. Lees ons colofon.