Meditatie is niet ophouden met denken.
Menno Prins: ‘De volgende ‘soetra’ is in ieder geval niet van de Boeddha afkomstig, maar van een leek in Nederland anno 2019.’
In de laatste twee decennia, voordat mindfulness modieus werd, was het boeddhisme dat in dialoog was met wetenschap vooral het Tibetaans boeddhisme. Aanvankelijk werd het boeddhisme nog gezien als afgoderij en was het zo gedegenereerd dat het de naam boeddhisme niet verdiende. Nu houdt de Dalai Lama jaarlijks seminars met vooraanstaande wetenschappers.
Ad Westerterp: ‘In het protestantisme wordt het menselijk bestaan bepaald door lijden. In het boeddhisme wordt de mens bevrijd van lijden. Van een theocentrische geloofsleer, gericht op het hiernamaals, naar een antropocentrische heilsweg, gericht op het hier en nu. Eenvoudiger gezegd ‘van het geloof in God naar het pad van de Boeddha.’
Regels zijn er om overtreden te worden?
Somewhere over the rainbow, skies are blue.
Take care out-there.
Het besef een ik te zijn dat afgescheiden is van de rest van de wereld, is onze meest gevaarlijke illusie, stelt Loy. De hedendaagse psychologie onderkent dat het ik-besef een psychologisch-sociaal-taalkundige constructie is. Psychologisch omdat het ik-zelf (ego-self) een product is van mentale conditionering, sociaal omdat het ik-besef ontstaat in de omgang met andere geconstrueerde ikken.
Raken aan de grond der dingen is een ongelooflijk simpele beweging. Even simpel als letterlijk de grond aanraken. Misschien zitten we daarom op de grond bij het mediteren. Een vaak voorkomende afbeelding van de Boeddha is de Boeddha die de grond aanraakt. Verder moet je niet zoeken, zo simpel is het.
Het Boeddhahuis is een uniek samenwerkingsverband van elf Rotterdamse boeddhistische groepen. Ook dit jaar organiseren zij weer stadsmeditatiebijeenkomsten in de maanden juni, juli, augustus en september, in het Stadspark voor de Laurenskerk, hartje Rotterdam.
Meditatie is een act van liefde. Dat betekent dat wat ook komt, welkom is. Dat wat zich ook aandient bestaansrecht heeft. Je zou het, in navolging van het bekende vers van Rumi, een act van gastvrijheid kunnen noemen.
Als we gaan zitten (liggen, staan, lopen) om te mediteren, wat is dan onze praktijk? Waarvoor doen we het? Wat is ons doel? Of is het zonder doel? Maar als het geen doel heeft, waarom zouden we het dan doen? En hoe verhoudt onze praktijk zich tot ons dagelijks leven? Of staat het daar zoveel mogelijk los van. Wat is onze praktijk? (1).
