Zijn ogen de spiegels van het Zelf of is het Zelf de spiegel van het ego?
ego
Dick – Altijd weer terug naar de ervaring
Goddelijke onwetendheid. We spreken er vaak over in de zendo, maar meestal zonder er het adjectief goddelijk aan toe te voegen. En was het niet juist iets waar we van af moeten van die onwetendheid. Het heftigste lijden ontstaat toch immers door onwetendheid? De Boeddha zelf heeft het gezegd. En nog wel bij zijn eerste preek in Sarnath. Kennelijk is de ene onwetendheid de andere niet.
Edel – Het wegvallen van het zelf
Er rest mij niets anders dan mijn eigen integriteit. Misschien is er iets wat zij hebben wat ik nog niet heb, maar als ik naar hen kijk stel ik mij de vraag: ‘Wil ik zo worden, wil ik zelf op deze manier met mensen omgaan?’ En dan roept alles in mij: ‘Zo wil ik nooit zijn. Als dat verlichting is, laat mij dan voor altijd een onverlichte dwaas blijven.’
“Echte innerlijke vrijheid is vrijheid van angst en van hoop”
Op het toilet hier hangt de tekst: ‘Relax, nothing is under control’. En een vriendin van mij zegt, als ik eens bang of onzeker ben, altijd deze troostrijke zin tegen me: ‘Alleen wie dood is, is buiten levensgevaar!’ Humor helpt ook enorm bij angst en onzekerheid.
Ksaf – De drie biggetjes van het ego
We cultiveren ons ego als biggetjes die de bijna goddelijke macht hebben om onbetrouwbare wolven in een dierentuin te kunnen zetten. Alles is onder controle. Zonder wolven leven we in een roze en lichtblauwe sprookjeswereld, zonder andere kleuren, afgesneden van de buitenlucht.
Dick – Zen is opendoen
Gewoonlijk worden we heen en weer geslingerd tussen de twijfel van ons ego en de Grote twijfel van dat grotere bewustzijn. Maar wonderlijk genoeg kan het waarnemen van dit proces tot rust leiden. Als je leert alles wat er in je opkomt (twijfel, wanhoop, angst, woede, verdriet, jaloezie, genegenheid, mededogen, betrokkenheid, liefde etc. etc.) volledig te aanvaarden zoals het is, resteert vertrouwen dat gevoed wordt door het besef van niet-weten. Dan kan je doen wat je te doen hebt.
Vrede in ons hart
Sinds mensenheugenis is de eindejaarperiode een tijd van bezinning, het is de tijd van hoop op het nieuwe leven en nieuwe licht. Wellicht is er daarom ook in onze tijd bij veel mensen een innerlijke drang om samen te komen in de stilte.
Guus – gaan sport en boeddhisme samen?
Of sport en boeddhisme samengaan? Het is een vraag die kan leiden tot veel discussies. Wat is tegenwoordig belangrijker, sport of het naleven van boeddhistische voorschriften? Helaas, maar dat zegt mijn gevoel, lijkt het erop dat sport nog altijd – of steeds meer – aan de winnende hand is.
Fundamentele goedheid en verlichte samenleving
Fundamentele goedheid, je boeddhanatuur is niet iets wat hebben, het is wat we zijn. Boeddhist zijn is dit te geloven, te zien en te omarmen. Daarom zul je door het boeddhisme te beoefenen niets verkrijgen. Alles wat je doet door het boeddhisme te beoefenen, is uitdrukking geven aan je fundamentele goedheid.
Dansen met je Ego – Zie het gevaar van vergelijken
De Indianen in Noord Amerika hebben daar een treffend spreekwoord voor: Benijdt nooit iemand voordat je vier dagen in zijn mocassins hebt gelopen! Ofwel, zou je je leven willen ruilen voor dat van de ander met alles wat daarbij komt?
Ludo – De onvindbare tel
…
Dansen met je ego – Omgaan met kritiek en complimenten
De grootste kwetsbaarheid van denken dat je je Ego bent, is het krijgen van kritiek en complimenten. Kritiek op je identiteiten zoals je naam, uiterlijk, werk, positie, auto, overtuigingen, gedrag, emoties, geloof, nationaliteit, en noem maar op, kunnen je raken.