Ineens was ze er, trad handelend op.
Somewhere over the rainbow, skies are blue.
Take care out-there.
Het is goed dat er wordt gezaagd aan de pijlers van ons hedendaagse boeddhisme. Het is een uitdrukking van de impermanentie en opent een venster op de mogelijkheid van een boeddhistische paradigmavernieuwing die de dharma toegankelijk maakt voor meer mensen.
Na het optreden van de historische Boeddha brak het tijdperk van de nikaya’s aan. Het tijdperk van de verschillende boeddhistische scholen met de illustere namen Sarvastivada, Mahsamghika, Theravada, Sthaviravada, Dharmaguptakas, Pudgalavadas, om de belangrijkste te noemen. Gaandeweg bestempeld als hinayana-scholen waartegen de nieuwe stroming van het mahayana zich zou afzetten.
Toch zou het mooi zijn als we tijdens al deze nieuwsgaring de dharma in de praktijk konden brengen door ons innerlijke licht te laten stralen op al deze gebeurtenissen om deze moeilijk te hanteren energie te neutraliseren.
De organisatoren van de 20ste editie van Buddha in Beeld, in het Groningse Bellingwolde, hebben dit jaar gekozen voor het thema compassie. Tientallen beelden laten in hun centrum zien hoe compassie in het boeddhisme wordt verbeeld.
“Goedemiddag, mag ik me even voorstellen? Ik ben boeddhistisch geestelijk verzorger en ik kom even langs omdat ik zag dat er vandaag een boeddhist is opgenomen. Bent u dat? Dit komt namelijk niet vaak voor.”
Zijn er bodhisattva’s die moe worden van het redden?
Somewhere over the rainbow skies are blue.
Take care out-there.
Het merendeel van zenstudenten doet zen om rust te vinden, hun leven op orde te krijgen, kortom een positieve wending aan hun leven te geven. Maar als je omgeving steeds gewelddadiger wordt, hoelang zal jouw positieve leven dan stand houden?
Enkele jaren lang en vrijwel elke week schreef buschauffeur Eelco zijn belevenissen in en rond de bus op. Tot de dag dat hij buschauffeur-af was. Vandaag herhalen we zijn column van 16 mei 2014. De komende dagen meer columns van Eelco. Ze hebben aan schoonheid niets ingeboet.
