Tijd
Met niets ontziende handen
heb jij jouw sporen
in mijn bast gekrast.
Jouw jaarringen
getuigen van mijn strijd.
Jij knaagt mijn takken broos
met onverbiddelijke tanden.
Jij, mij toegemeten tijd.Mijn lieve leven lang
heel jij mijn wonden.
Blijf bij mij.
Gun me nog wat tijd.
Dit gedicht wordt opgedragen aan mensen die ernstig ziek zijn.
© Marijke van Geest
Uit: Geestgrond
ISBN: 9 789402 111224
Wouter ter Braake zegt
? prachtig en ontroerend
Karin zegt
Wat ontzettend mooi?