Boeddhistisch Dagblad

Ontwart en ontwikkelt

Header Rechts

Veertiende jaargang

Columns

Jasper – ’t Is maar wat je te horen krijgt’

door

Hier komt een ander punt van beoordeling naar voren. In de discussie in Nederland kiezen de rechtse politici, met name van VVD, BBB en de minister-president simpelweg voor het modelletje ‘van Israël is oké en lijdt en dus wij tonen onze solidariteit daarmee.’ En de demonstranten die Palestina steunen worden als simpele pubers en als antisemieten weggezet.

Dokter Zen – een toekomstsprookje?

door

Wat een aparte neuroloog heb ik toch! Helemaal wetenschappelijk geschoold, werkzaam in een academisch ziekenhuis, en toch in staat om te zeggen: “Ach ja, in mijn specialisme zijn we gewend elektrische stroompjes te meten, maar wat is elektriciteit anders dan energie? Als neurologen weten we dat heel het lichaam doortrokken is van energie en dat we daar via de zenuwen maar een deel van kunnen objectiveren.”

Intelligentie

door

Ik vraag mij wel eens af of zogenaamd intelligente mensen in staat zijn om dierlijke problemen op te lossen, voor zover deze mensen überhaupt op de hoogte zijn van de problemen die dieren zo al kunnen hebben.

B’eter: Poké bowl of boeddha bowl

door

Een Buddha bowl is een vegetarisch of veganistisch gerecht dat als lunch of als avondmaaltijd wordt genuttigd. Het gerecht is afgeleid van de poké bowl, die meestal vis bevat. Het gerecht bestaat uit een combinatie van verschillende fijngesneden groenten en fruit die op een sierlijke manier gerangschikt zijn met vaak een portie rijst of quinoa. De eerste Buddha bowl werd mogelijk in 2013 geserveerd in Toronto.

Worden wat we zijn

door

Zijn monniken, hippies en dichters mensen van betekenis? Nee, we zijn bewust onbelangrijk. We zijn vergroeid met een onbeduidendheid die ieder mens zou passen. De marginale mens aanvaardt de basale onbeduidendheid van de menselijke conditie, een irrelevantie die boven alles gestalte krijgt in de dood. De marginale mens, de monnik, de ontheemde, de gevangene, al deze mensen leven in het aangezicht van de dood, wat vervolgens weer de vraag naar de zin van het leven oproept. Hij worstelt met het gegeven van de dood zelf en zoekt naar iets diepers dan de dood omdat er iets diepers is. De roeping van de monnik, van de marginale, de meditatieve mens of de dichter, is om nog in dit leven voorbij de dood te geraken, voorbij de tweedeling van leven en dood om voor altijd getuige van het leven te zijn.

Leven in Thailand – Niet naast onze kinderen

door

Misschien moet ik minister Faber toch maar eens het hierboven beschreven idee van de opvanglocaties in overweging geven. Maar dan lees ik over een aanslag op een beoogde opvanglocatie voor asielzoekers in Ugchelen. Over spandoeken bij de naastgelegen school “Niet naast onze kinderen.” Dat bericht kan ik niet met droge ogen uitlezen. Wat voor wereldbeeld krijgen die kinderen mee? Een waarin mensen ver weg die strijden voor hun bestaan eng zijn, en het maar uit moeten zoeken? Maar dieren, die moeten we helpen? Tja.

De dakloze zenmeester

door

Tosui was in zijn tijd een bekende zenmeester. Hij had in verscheidene tempels gewoond en door het hele land onderricht gegeven. Zijn populariteit werd zo groot dat de laatste tempel waar hij woonde het aantal leerlingen niet meer aan kon. Tosui kwam tot de conclusie dat de persoonsverheerlijking die op de loer lag een blokkade op het pad van zijn leerlingen zou zijn. Tosui riep al zijn leerlingen bij elkaar en vertelde dat hij de lesgeverij er aan zou geven. Hij raadde ze aan uiteen te gaan waarheen ze maar wilden. Om vervolgens in de stad te verdwijnen.

Geboorte

door

Als kuikentje kun je zomaar in een shredder terecht komen en tot visvoer worden vermalen. Als kitten kun je in zak terecht komen en in een waterplas worden verzopen. Mensenbaby’s hebben over het algemeen betere kansen dan kuikens en kittens, hoewel …