Het verplegend personeel heeft vaak geen tijd voor een patiënt die zijn hart wil uitstorten.
Columns
Heden
Meer dan ooit worden we in beslag genomen door sociale verwachtingspatronen, je moet aan van alles voldoen, het vreet je op, woont je uit tot je er bij neer valt. We proberen allemaal voor ons zelf een rustig en veilig leefmilieu te creëren, bijvoorbeeld door onze verantwoordelijkheid in de schoenen van een ander te schuiven.
Het jaar 2017 – de honderdeneenentachtigste dag – hete hellen
Ik ben de zoon van Moeddha. Moge iedereen gelukkig zijn, vrij van lijden, haat en gehechtheid.
Betekenisdiarree
Sinds Homo Sapiens is gaan nadenken, lijdt h/zij aan betekenisdiarree. Alles en iedereen wordt voorzien van uiteenlopende betekenissen, en dat verandert dan ook nog met de setting en de tijd.
Het jaar 2017 – de honderdentachtigste dag – schrijven
Het was vanmiddag als het herfst was, zo melancholisch. Moge iedereen gelukkig zijn, vrij van lijden, haat en gehechtheid.
‘Het aantal kwaliteiten van de heer Gotama is onmetelijk.’
‘Evam me sutam’, aldus heb ik gehoord.
Deze woorden werden uitgesproken door Ananda, de neef en persoonlijke verzorger van de Boeddha. Volgens de traditie had hij een uitzonderlijk geheugen en reciteerde hij, tijdens het eerste concilie dat vlak na de dood van de Boeddha werd gehouden, alle leerredes.
Het jaar 2017 – de honderdennegenenzeventigste dag – het gaatje
Ik heb een gaatje in mijn voorhoofd. Moge iedereen gelukkig zijn, vrij van lijden, haat en gehechtheid.
Het jaar 2017 – de honderdenachtenzeventigstedag – nuwe aardappelen
De uiterste gebruiksdatum is verlopen. Moge iedereen gelukkig zijn, vrij van lijden, haat en gehechtheid.
Manu Grisar – Prachtig als je in alle onzekerheid ‘ja’ kan zeggen
Na een poos vind ik het toch verdacht en zeul mijn tassen terug het station in. Ik was zwaar bepakt, boeddhabeeld, klankschaal, theelichtjes, wierook, dikke kaars op batterijen (moest er geen vuur op die tanker gemaakt mogen worden), teksten, bel, dordje, …
Het jaar 2017 – de honderdenzevenenzeventigste dag – dwazen
We kunnen niet zonder elkaar. Moge iedereen gelukkig zijn, vrij van lijden, haat en onwetendheid.
Wat kan ik u geven?
Ik vraag aan mensen die in onze tempel komen: wat brengt u hier? Met andere woorden wat zoekt u, en… kan ik u dat geven.
Het jaar 2017 – de honderdenvierenzeventigste dag – de verzetsman
Tudor en de IRA. Moge iedereen gelukkig zijn, vrij van lijden, haat en gehechtheid. Vrede en alle goeds.
Verschil
In de publieke sfeer zorgen verschillen vaak voor problemen, wereldwijd én binnenlands. Waar komt dat toch door?
Wat mindfulness dan wel is: ‘een bejegeningswijze’
Het begint met mildheid, respect, waardigheid. In de eerste plaats in het omgaan met jezelf. Bij uitbreiding met anderen en met de wereld.
Het jaar 2017 – de honderdendrieenzeventigste dag – de kogel
Roep nooit in een metrostation. Moge iedereen gelukkig zijn, vrij van lijden, haat en gehechtheid.
Het jaar 2017 – de honderdentweeenzeventigste dag – waarzegger
Ik zie mooie dingen, rijkdom, geluk. Chef wordt zijn eigen waarzegger. Moge iedereen gelukkig zijn, vrij van lijden, haat en gehechtheid. Vrede en alle goeds.
Tweespraak – ‘ik was er bijna helemaal aan onderdoor gegaan’
‘Je je hoeft niets te veranderen, je bent niet je baan, je bent niet wat anderen van je denken, je bent ook niet wat je van jezelf denkt. Laat je gedachten er zijn zoals ze komen. Ze gaan net zo makkelijk weer weg. Dat soort dingen zei hij tegen me en het werkte.’
Het jaar 2017 – de honderdeneenenzeventigste dag – halve zool
Jaap kakte in zijn broek. Tijdens een wandeling ver van huis. Moge iedereen gelukkig zijn, vrij van lijden, haat en gehechtheid. Vrede en alle goeds.
Ksaf – religie en onzekerheid
Religieus fanatisme biedt een antwoord op het verlangen naar veiligheid en samenhorigheid, duidelijke geboden en verboden. Religieus fanatisme biedt vooral een oplossing voor de angst voor onzekerheid.
Het jaar 2017 – de honderdenzeventigste dag – onszelf
Ook al zijn we weg, we zijn er nog. Moge iedereen gelukkig zijn, vrij van lijden, haat en gehechtheid.
Voor mij was het loslaten van regels na een leven vol ‘moeten’ een bevrijding
Vorige week schreef Joop Hoek in een column in het BD over zijn twijfel, of hij nog wel boeddhist wilde zijn, dat eeuwige zitten, die opgelegde vriendelijkheid, ook in zijn mails en brieven. Hij voelde zich opgesloten, wil een breekijzer om die deur open te krikken. In onderstaande tekst reageert Geertruida* op die column.
Begeleiding
Ik heb weleens een opblaaskussen in de zendo aangetroffen, maar daar zat een keurig zwarte hoes omheen en was geen storend element binnen het geheel. Ik ontdekte het pas toen ik het kussen oppakte.
Het jaar 2017 – de honderdenzevenenzestigste dag – afvallige
Ik twijfel me rot, waarom zit ik? Moge iedereen gelukkig zijn, vrij van lijden haat en gehechtheid. Vrede en alle goeds.
Spelbederf
De kabinetsformatie is eigenlijk een overgangsritueel. Kijk je er op die antropologische manier naar, dan komt wat in Den Haag gebeurt langs een onverwachte meetlat te liggen. Conclusie: men haalt er niet uit wat erin zit. Nog sterker: er lijkt sprake van spelbederf.