• Door naar de hoofd inhoud
  • Skip to secondary menu
  • Spring naar de eerste sidebar
  • Spring naar de voettekst

Boeddhistisch Dagblad

Ontwart en ontwikkelt

Header Rechts

Twaalfde jaargang

Zoek op deze site

  • Home
  • Agenda
    • Geef je activiteit door
  • Columns
    • Andre Baets
    • Dharmapelgrim
    • Bertjan Oosterbeek
    • Dick Verstegen
    • Edel Maex
    • Emmaho
    • Goff Smeets
    • Hans van Dam
    • Joop Hoek
    • Jules Prast
    • Paul de Blot
    • Ramo de Boer
    • Rob van Boven en Luuk Mur
    • Ronald Hermsen
    • Theo Niessen
    • Xavier Vandeputte
    • Zeshin van der Plas
  • Nieuws
  • Contact
    • Steun het BD
    • Mailinglijst
  • Series
    • Boeddha in de Linie
    • De werkplaats
    • Recepten
    • De Linji Lu
    • De Poortloze Poort
    • Denkers en doeners
    • De Oude Cheng
    • Meester Tja en de Tao van Niet-Weten – alle links
    • Fabels door Goff
    • Cartoons van Ardan
    • Tekeningen Sodis Vita
    • De derwisj en de dwaas
  • Over ons
    • Redactiestatuut van het Boeddhistisch Dagblad
    • Redactieformule van het Boeddhistisch Dagblad
  • Privacy

Home » Columns » Het jaar 2019 – dag 225 – bijbeldorst

Het jaar 2019 – dag 225 – bijbeldorst

13 augustus 2019 door Joop Ha Hoek

De jonge moeder van twee kinderen van 5 en 9 besloot op een zondag vanuit haar huis in een klein Nederlands grensdorpje in Brabant naar de Zeeuwse kust te fietsen. Haar man wachtte daar. Het was zeker een halve dag fietsen. De negenjarige fietste op een eigen fietsje, de kleine zat achterop. Moeder nam alleen een flesje water mee voor onderweg, waar genoeg broodjes, ijsjes en drinken te koop zou zijn. Wat een feest zou het worden.

Zo fietsten ze richting het Zeeuwse land, met een opgeruimd gemoed en genoeg spierkracht in de benen en beentjes. De hele horeca zat potdicht in het bijbelse Zeeland en de Goereese eilanden. De zwarte kousen stonden zondags vertier niet toe. Psalmen en gezangen weerklonken uit de kerken waar de drie langs fietsten. Het jongetje zei: mama, ik heb zo’n pijn in m’n kont van het fietsen, de kleinste zei dat het dorst had, zo ook mamma. En zo fietsten ze wanhopig door tot de moeder een waarschijnlijk niet-gelovige vrouw aansprak. ‘Mevrouw, het flesje water is al leeg, we hebben honger en dorst, moeten nog uren fietsen, weet u waar een snackbar geopend is?’ De ongelovige zei: ‘Vijf kilometer verderop is een snackbar, maar je moet ook nog eens 5 kilometer terug om weer op deze route te komen. Kom maar met mij mee.’ Bij de vrouw thuis kregen de drie koffie, drinken en wat lekkers en konden zo gelaafd hun tocht weer vervolgen. Een bijbels sprookje. Samaritaans.

Deze column gaat ook over het vertrouwen dat kinderen in hun ouders hebben als ze pijn, honger en dorst ervaren. Het komt altijd goed, geloven ze. Vader en moeder als de ANWB, Touring in België.

Heel lang geleden liep ik in een ongelooflijk strenge winter op een zaterdagmiddag met mijn twee kleine kinderen en de hond Quintus in een bos waar alle bomen op elkaar lijken. Quintus was geen speurhond en ik heb geen ingebouwd navigatiesysteem. Ik loop altijd op gevoel en ben al vaak de weg kwijt geweest. Het vroor dat het kraakte, de sneeuw lag hoog. Mijn kinderen vielen regelmatig van de door de hond voortgetrokken slee en hun kleding werd steeds natter. De zon dreigde onder te gaan, er waren toen nog geen draagbare telefoons en ik wist niet meer waar ik mijn auto in het bos geparkeerd had. We liepen alsmaar rondjes, ik herkende helemaal niks. Mijn kinderen bleven geloven in hun vader de gids en ik niet meer in mezelf. En net voordat de duisternis inviel en het nog harder begon te vriezen vond ik de auto.

Thuis dronken we warme chocolade en zaten we rond de houtkachel, dat kon nog in die tijd. Ik las voor uit Jip en Janneke.

Op een dag reisde ik per auto naar een boeddhistische leraar in Den Haag voor wie ik een boek zou schrijven. Ik kwam met de Citroën op een verhoogde trambaan- hoog is ook hoog in de Hofstad,  terecht waar ik met geen mogelijkheid meer af kon komen. Onderweg stonden de Hagenaars stil om naar dit merkwaardige verschijnsel te kijken en tikten tegen hun voorhoofd. Ik stopte niet om passagiers mee te nemen. Het was een verwarde situatie. Ik reed maar door over die rail. Na vele kilometers doemde de tramremise op maar kon die ontwijken door nog net op tijd op die plek de verhoogde trambaan te verlaten. Goede reis gehad, vroeg de leraar. Jazeker, antwoordde ik.

Ik verdwaalde in Nederland, België, Portugal, Schotland, Zwitserland, Duitsland, Engeland en Frankrijk maar behield altijd mijn goede humeur. Er zijn anderen die tot wanhoop worden gedreven door mijn verstoorde navigatiegedrag. Ze zitten met hun hoofd in de handen als ik weer eens te laat kom omdat een weg is afgesloten en ik maar doorrijd en doorrijd.

Moedig voorwaarts!

BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, heimwee naar Chef, de Kloosterbunker, Bunkerstad, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen, het abonnement op te zeggen- wat niet kan. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren. De politiek de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. Kwaad spreken over Feyenoord. Breken met de familie. Het haten van planten en groenten. Aantijgen of beschuldigen. Het stopzetten van gedachten. Sprookjes verwerpen. Houden van Donald Trump. Sommigen voederen geen vogels meer. Of gaan de redactie stalken en bedreigen. Of geloven niet meer in Sinterklaas. Of wantrouwen de banken. Of er kruipt een poes op je hoofd. Of te twijfelen aan het nu. Of gepensioneerde uitvreter te worden.

 

Delen is rijkdom:

  • Twitter
  • LinkedIn
  • E-mail

Categorie: Columns, Joop Hoek Tags: bijbelbelt, BOS, kinderen, kou, Quintus, trambaan, verdwalen, weg kwijt, winter, Zeeland

Lees ook:

  1. Het jaar 2017 – de tweehonderdentwintigste dag – weggesleept
  2. Het jaar 2017 – de driehonderdenzesde dag – vogelschaap
  3. Het jaar 2018 – de vijfentwintigste dag – echowoningen
  4. Het jaar 2019 – dag 2 – honddood

Elke dag het BD in je mailbox?

Elke dag sturen we je een overzicht van de nieuwste berichten op het Boeddhistisch Dagblad. Gratis.

Wanneer wil je het overzicht ontvangen?

Primaire Sidebar

Door:

Joop Ha Hoek

Joop Ha Hoek, volger van de dhamma en redacteur. 
Alle artikelen »

Ochtend- of avondeditie

Ochtend- of avondeditie ontvangen

Abonneer je

Elke dag gratis een overzicht van de berichten op het Boeddhistisch Dagblad in je mailbox.
Inschrijven »

Agenda

20 mrt
Open Les Kum Nye Yoga en meditatie | Live op ma t/m wo
20 mrt 23
21 mrt
Meditatiecursus in de Dhammakaya traditie
21 mrt 23
21 mrt
Vipassana meditatie Rotterdam
21 mrt 23
Rotterdam
22 mrt
Online Lezingenserie 'Universele symbolen: de taal van de ziel' (4)
22 mrt 23
22 mrt
Ontspanningsmeditatie Rotterdam (vipassana)
22 mrt 23
  • bekijk de agenda
  • De werkplaats

    De werkplaats.

    Boeddhistische kunstenaars

    Artikelen en beschrijvingen van en over het werk van boeddhistische kunstenaars. Lezers/kunstenaars kunnen zich ook aanmelden met hun eigen werk.
    lees meer »

    Pakhuis van Verlangen

    In het Boeddhistisch pakhuis van verlangen blijven sommige teksten nog een tijdje op de leestafel liggen.

    Wanneer iedereen liegt, weet niemand nog wie er liegt

    Kees Moerbeek - 19 maart 2023

    Een staatsgreep, of het manipuleren van het politieke systeem zijn voorbeelden van andere manieren om aan de macht te grijpen dan verkiezingen. Onverbloemde macht is echter beperkt houdbaar en macht verkregen met geweld vraagt meer geweld om het in stand te houden.

    Geschiedkundige Romila Thapar – de stem van afwijkende meningen

    Kees Moerbeek - 12 maart 2023

    Romila Thapar is een van India’s meest vooraanstaande geschiedkundigen. In haar boek Voices of Dissent (2020) beschrijft ze de rol van het ‘meningsverschil’ in de verschillende periodes van de Indiase geschiedenis. De Boeddha was een van degenen die vraagtekens zette en met een alternatief kwam. Dit artikel gaat met grote stappen door haar boek.

    Het jaar 2023 – dag 66 – vlokjesneeuw

    Joop Ha Hoek - 7 maart 2023

    KNMI regen en natte sneeuw. Somewhere over the rainbow, skies are blue. Take care out-there.

    Spelen met oneindigheid, verrassende figuren en patronen

    Erik Hoogcarspel - 6 maart 2023

    Hoe zit het nu met het oneindige? Om te beginnen merkt Zantema op dat er verschillende soorten oneindigheid bestaan. Als voorbeeld noemt hij het zogenaamde Hilbert-hotel, vernoemd naar de wiskundige David Hilbert. Dit is een denkbeeldig hotel met oneindig veel kamers. Als deze allemaal bezet zijn en er meldt zich een nieuwe gast, dan zou hij of zij op het eerste gezicht geen kamer kunnen krijgen. Dit lukt echter wel met een bepaald trucje: laat iedere gast verhuizen naar de kamer ernaast. Deze is er altijd, anders zouden er niet oneindig veel kamers zijn. De eerste kamer komt dan vrij.

    Hoe zen is Zuid? De weg van de vier geloften met een bus vol ikken.

    Erik Hoogcarspel - 2 maart 2023

    De schrijfster, Hanneke Dijkman, is lerares zenmeditatie en woont in Rotterdam Zuid, in de wijk Vreewijk. Als Rotterdammer vraag je je dan af zen in Zuid ‘ken dit wel?’ Zuid is namelijk het jongste en armste deel van de stad, de plaats waar in het begin van de vorige eeuw arme landarbeiders uit Zeeland en Friesland kwamen wonen om in de haven te werken. De Rotterdammers aan de linker Maasoever hadden het toen over de ‘boeren’, die een geit op zolder hadden en in klederdracht liepen. Dit is natuurlijk nogal overdreven, maar Zuid heeft de reputatie van een verzameling probleemwijken nooit helemaal van zich af kunnen schudden.

    Meer onder 'pakhuis van verlangen'

    Footer

    Boeddhistisch Dagblad

    over ons

    Recente berichten

    • Het jaar 2023 – dag 80 – deboodschap
    • Hartlicht
    • Boeddhistisch vormingsonderwijs bestaat vijf jaar
    • Leven in Thailand – stroomrantsoen
    • Van nul tot stil in acht tellen

    Reageren

    We vinden het geweldig om reacties op berichten te krijgen en op die manier in contact te komen met lezers, maar wat staan we wel en niet toe op de site?

    Over het BD

    Het Boeddhistisch Dagblad is een onafhankelijk journalistiek webmagazine over boeddhistische thema’s en inzichten.
    Lees ons colofon.

    Zie ook

    • Contact
    • Over ons
    • Columns
    • Reageren op de krantensite

    Het Boeddhistisch Dagblad is een onafhankelijk journalistiek webmagazine over boeddhistische thema’s en inzichten. Lees ons colofon.

     

    Op deze website gebruiken we cookies voor het bijhouden van bezoekersstatistieken.  Via de instellingen kun je bepalen wat je wel of niet toestaat: bekijk je instellingen.

     

    Privacy en cookies

    Op deze website gebruiken we cookies voor het bijhouden van bezoekersstatistieken en als je reageert: je naam en mailadres.

    Zo houden we bij hoe de site gebruikt wordt en hoe vaak.

    Hier kun je instellen welke cookies je wel of niet toestaat.

    Noodzakelijke cookies

    Met deze cookies slaan we je voorkeuren in het gebruik van deze website op.

    If you disable this cookie, we will not be able to save your preferences. This means that every time you visit this website you will need to enable or disable cookies again.

    Privacy

    Bekijk wat we wel of niet doen met je gegevens