U bekijkt artikelen met het label: "Taigu"
Wie dagelijks de media volgt, wordt wel eens mistroostig van alle ellende die mensen zichzelf, anderen en de planeet aandoen. Zelfs boeddhisten verliezen wel eens de moed.
In mahayana liggen onboeddhistische valkuilen op de loer. Beoefenaars weten te weinig van de alternatieven en laten zich dus te makkelijk indoctrineren.
De cultus van Dogen is bespottelijk en nodigt uit tot een nieuwe beeldenstorm. Zo je wilt in de geest van Hakuin, die niets van het zitten-zitten-zitten-quiëtisme van Soto Zen moest hebben.
Vijfentwintig eeuwen boeddhisme hebben geen gedragsverandering teweeggebracht. Of je nu verlossing zoekt in wereldverzaking of in een gedachteloze realisatie van bevrijdende wijsheid, het lijkt geen bal uit te maken.
Erik Hoogcarspel en Taigu hebben een verschillende beoordeling van én Schopenhauer en én het westerse boeddhisme. Schopenhauer koesterde hoop op een convergentie van Oost en West een eeuw voordat Japanse studenten in Europa en Amerika neerstreken om zich te verdiepen in de kunst van wetenschap en filosofie. Zij droegen, eenmaal terug in eigen land, bij aan het imperialisme dat Japan in 1945 van een koude kermis deed thuiskomen.
Een spook recht in het gezicht kijken, is een vergeefse oefening.
De vrijheid wordt pas compleet wanneer de vrijheid om het vlot te dumpen vanzelfsprekend is.
Een korte verhandeling over het spel van hoofd en hart, en de kracht van geloof.
.
Geen uitweg. Geen hoop. En kom dan nog eens terug met je boeddhisme om te vertellen wat dat te betekenen heeft.
Ochtend- of avondeditie
Abonneer je
Elke dag gratis een overzicht van de berichten op het Boeddhistisch Dagblad in je mailbox.
Inschrijven »De werkplaats
Boeddhistische kunstenaars
Artikelen en beschrijvingen van en over het werk van boeddhistische kunstenaars. Lezers/kunstenaars kunnen zich ook aanmelden met hun eigen werk.
lees meer »
