Wat onderscheidt de mens van andere wezens?
Moniek Nooren
De schoonheid van het vergankelijke en onvolmaakte: wabi-sabi
Wabi beschreef oorspronkelijk de eenzaamheid van het leven in de natuur, weg van de samenleving. Sabi betekende mager of verdord, een bloem voorbij zijn bloei. De twee woorden suggereerden dus aanvankelijk de minder aantrekkelijke ervaringen van verlatenheid en aftakeling in de natuur.
Moniek Nooren – de een z’n dood is de ander z’n brood
“Waste not, want not” stond ooit als motto in een map met menuvoorbeelden van het meditatiecentrum in Engeland. “Niets verspillen, niemand tekort doen.” Het is een lijfspreuk voor onze cursuskeuken gebleven.
Reflecties van een kok – staal contra stilte
Moniek Nooren: “Wat vindt je het moeilijkst?” vroeg de meditatieleraar me nadat ik voor het eerst cursuskok was geweest. “Goed samenwerken” antwoordde ik zonder enige aarzeling. De leraar knikte en ik meende een spoor van een glimlach te zien, terwijl ik nadacht over wat ik had gezegd.
Moniek Nooren – sculpturen van steen en hout en levensverhalen
Moniek: ‘Omdat de boeddhistische leer een belangrijke rol speelt in mijn leven, komt die ook tot uiting in mijn werkstukken – vanzelf of doelgericht, duidelijk herkenbaar of in meer symbolische vorm.’
Over hoe wij de wereld interpreteren
Moniek Nooren: ‘Libbrecht heeft een uitstekend en heel compact model ontworpen om onze referentiekaders voor interpretatie van de wereld te illustreren. Het is gebaseerd op een driehoekige vorm die op zijn punt staat.’
Moniek Nooren – Birmese rijst met kikkererwten
Ontbijt, voedzaam, eiwitrijk, zonder zuivel, glutenvrij? (afhankelijk van de sojasaus).
Moniek Nooren – ‘herdenken is goed maar ik word niet goed van al het militaire vertoon’
‘Het kan zomaar gebeuren dat ik naar de supermarkt ga, de hoek om loop en schrik – omdat daar een tank staat met een groepje soldaten ernaast. Ik kan me dat beeld nog precies herinneren – ik keek recht in de loop van het kanon. Tja, het is september, Airborne-maand. Dan kan zoiets ‘leuks’ gebeuren.’
Moniek Nooren – ‘het lijkt haast alsof alarmbellen voor lawaai van boven in mijn genen zit’
‘Het kan zomaar gebeuren dat ik naar de supermarkt ga, de hoek om loop en schrik – omdat daar een tank staat met een groepje soldaten ernaast. Ik kan me dat beeld nog precies herinneren – ik keek recht in de loop van het kanon. Tja, het is september, Airborne-maand. Dan kan zoiets ‘leuks’ gebeuren.’
Reflecties van een kok – staal contra stilte
“Wat vindt je het moeilijkst?” vroeg de meditatieleraar me nadat ik voor het eerst cursuskok was geweest. “Goed samenwerken” antwoordde ik zonder enige aarzeling. De leraar knikte en ik meende een spoor van een glimlach te zien, terwijl ik nadacht over wat ik had gezegd.
