• Door naar de hoofd inhoud
  • Skip to secondary menu
  • Spring naar de eerste sidebar
  • Spring naar de voettekst

Boeddhistisch Dagblad

Ontwart en ontwikkelt

Header Rechts

Twaalfde jaargang

Zoek op deze site

  • Home
  • Agenda
    • Geef je activiteit door
  • Columns
    • Andre Baets
    • Dharmapelgrim
    • Bertjan Oosterbeek
    • Dick Verstegen
    • Edel Maex
    • Emmaho
    • Goff Smeets
    • Hans van Dam
    • Joop Hoek
    • Jules Prast
    • Paul de Blot
    • Ramo de Boer
    • Rob van Boven en Luuk Mur
    • Ronald Hermsen
    • Theo Niessen
    • Xavier Vandeputte
    • Zeshin van der Plas
  • Nieuws
  • Contact
    • Steun het BD
    • Mailinglijst
  • Series
    • Boeddha in de Linie
    • De werkplaats
    • Recepten
    • De Linji Lu
    • De Poortloze Poort
    • Denkers en doeners
    • De Oude Cheng
    • Meester Tja en de Tao van Niet-Weten – alle links
    • Fabels door Goff
    • Cartoons van Ardan
    • Tekeningen Sodis Vita
    • De derwisj en de dwaas
  • Over ons
    • Redactiestatuut van het Boeddhistisch Dagblad
    • Redactieformule van het Boeddhistisch Dagblad
  • Privacy

Home » Boeddhisme » Alsof we een Van Gogh weggooien

Alsof we een Van Gogh weggooien

29 november 2022 door gastauteur

“Het voelt een beetje alsof we een Van Gogh weggooien,” zegt Paul, “best jammer.” En hij werpt een laatste spijtige blik op het Tweetal dat nu in het gras ligt.
“Nou”, zeg ik, “het ligt daar wel dicht bij de plek waar het vandaan kwam. Best mooi toch dat het hier weer in de cyclus van de natuur zal worden opgenomen. “

Een Van Gogh? Wat een compliment! Nou ja, mijn Tweetal lijkt toch meer op een Penone of Yu Hua dan op een Van Gogh; en heeft hooguit een potentiële waarde als kunstproduct. Ik begrijp wel wat Paul bedoelt. Wij twee vonden het Tweetal een prachtig en veelzeggend kunstwerk en hebben het nu gedegradeerd tot stukken eikenhout die zullen vergaan.

Gedegradeerd? Ja. Of meer precies uitgedrukt: gedevalueerd. Het wordt niet meer gepresenteerd als kunstwerk en verliest daardoor aan waarde, ook los van het nu inzettende verval door weer en wind. De kunstwerken van Yu Hua en Penone worden voor veel geld verkocht en wereldwijd ten toon gesteld. Giuseppe Penone (1947) “zet je zintuigen op scherp. De Italiaanse arte-poverakunstenaar toont met zijn iconische sculpturen, grootse installaties en intieme kunstwerken de verbinding tussen mens en natuur.” Zo beschrijft Museum Voorlinden zijn grote overzichtstentoonstelling. Daar ga ik overmorgen naar toe: ‘petje af’ dat Penone dit voor elkaar kreeg. Dit is toch waarvan iedere kunstenaar droomt? Een tikje jaloers ben ik wel op hem. Penone’s werken zijn iconische sculpturen die vast heel zorgvuldig worden bewaard om verval en degradatie tot stukken materie te voorkomen.

Via het SLAK had ik 14 jaar als ‘kleine ondernemer’ in Arnhems Buiten een betaalbaar atelier om ruimtelijk werk te kunnen maken. De energiecrisis, een nieuwe eigenaar en hardvochtige beleidsbepalers die BTW verplicht stellen verjagen mij nu – en veel andere kunstenaars – uit mijn atelier. “Het voelt alsof creativiteit in de regio massaal wordt gedevalueerd en ontmoedigd.” Tenminste voorlopig zal mijn werkplaats beperkt blijven tot de dakloze stoep. Opgeslagen materiaal en een deel van de beelden konden gelukkig terecht in een schuur van een vriendin of thuis. Enkele van de grootste werkstukken besloot ik terug te geven aan de natuur. Vandaar dat ik Paul vroeg mijn Tweetal in zijn bus te laden en ‘terug naar het bos’ te brengen. Het ligt daar nu weer als naakt en puur eikenhout, zoals de boom het heeft geboren. Het Tweetal is na mijn vormgeving verschillende keren geëxposeerd en door honderden mensen bekeken. Dit werk toonde – zoals Penone’s werken – in alle bescheidenheid óók een unieke ‘verbinding tussen mens en natuur’!

Tja, en nu zet het Tweetal zijn reis door de geschiedenis weer voort in de natuur – en het voelt okee, dat cyclische proces. Het past bij mij. Ik blijf creatief bezig maar ik ben geen kunstenaar die is gefocust op ‘de reguliere kunstenaarsambitie’. De politici blijven zich vastbijten in een kapitalistische en antropocentrische maatschappij. Die is gericht op winst, groei, macht, beroemder worden. Je hoort in deze visie de tijd te beleven als een rechte lijn omhoog naar meer. Een lineaire tijdsbeleving. Dat is in mijn ogen een ‘platte’, een oppervlakkige en onbevredigende visie voor een mens en voor de maatschappij. Waar blijft de diepgang in de geestelijke kwaliteit en waar blijft de natuurlijke cyclische beleving? Alles wat leeft is onderhevig aan cyclische verandering. Materiele groei wordt gevolgd door verval. Groeien in unieke wijsheid en creativiteit is toch meer gepast voor de mens en mensheid?

Auteur: Moniek Nooren, 20 november 2022

PS. Drie dagen na mijn teruggave aan de natuur – de bosrand – was het Tweetal verdwenen!
Iemand heeft het weggehaald; het zich toegeëigend. Waarvoor? Ligt het nu ergens anders, in een tuin misschien, weer ‘opgewaardeerd’ als kunstwerk omdat die iemand de ‘van Gogh waarde’ ook zag? Wie weet? Dan heeft het Tweetal prima voor zichzelf gezorgd en zal het zich nog een poosje handhaven. Of wordt het op dit moment in stukken gehakt en gecremeerd? Enfin, het maakt niet zoveel verschil, ooit zal zijn materie uiteenvallen en weer samengevoegd raken in aarde, plant, dier of mens.

Tja, ik ken de toekomst niet, niet van mijn kunstwerken en niet van mijzelf. Ik ken alleen het heden en het verleden. Ik nam afscheid van het Tweetal in november van dit jaar en het ontstond in november negen jaar geleden. Een windhoos scheurde tijdens een zware novemberstorm een vijf meter lange tak uit een oude eik in de Valkeniersbossen. Hij viel op een pad. Een boswachter zaagde hem in tweeën en schoof de stukken opzij. Ik mocht mij ontfermen over de stukken en verenigde ze weer in een unieke ‘verbinding tussen mens en natuur’. Voor even.

Delen is rijkdom:

  • Twitter
  • LinkedIn
  • E-mail

Categorie: Boeddhisme, Columns, Geluk, Moniek Nooren, Natuur Tags: cyclische proces, Moniek Nooren, Museum Voorlinden, Penone, SLAK, Tweetal, Valkeniersbossen, Yu Hua

Lees ook:

  1. Moniek Nooren – de een z’n dood is de ander z’n brood
  2. Moniek Nooren – de een z’n dood is de ander z’n brood
  3. De schoonheid van het vergankelijke en onvolmaakte: wabi-sabi
  4. Over mens-zijn en een paar afgedankte schoenen

Elke dag het BD in je mailbox?

Elke dag sturen we je een overzicht van de nieuwste berichten op het Boeddhistisch Dagblad. Gratis.

Wanneer wil je het overzicht ontvangen?

Primaire Sidebar

Door:

gastauteur

diverse schrijvers 
Alle artikelen »

Ochtend- of avondeditie

Ochtend- of avondeditie ontvangen

Abonneer je

Elke dag gratis een overzicht van de berichten op het Boeddhistisch Dagblad in je mailbox.
Inschrijven »

Agenda

05 jan
Cursus Leven met Sterven
5 jan 23
30 jan
Wekelijkse Zen in Twente meditatie avond op maandag
30 jan 23
30 jan
Ecodhamma-reeks Onverschrokken
30 jan 23
31 jan
Boeddhisme en meditatie
31 jan 23
31 jan
Vipassana meditatie Rotterdam
31 jan 23
Rotterdam
  • bekijk de agenda
  • De werkplaats

    De werkplaats.

    Boeddhistische kunstenaars

    Artikelen en beschrijvingen van en over het werk van boeddhistische kunstenaars. Lezers/kunstenaars kunnen zich ook aanmelden met hun eigen werk.
    lees meer »

    Pakhuis van Verlangen

    In het Boeddhistisch pakhuis van verlangen blijven sommige teksten nog een tijdje op de leestafel liggen.

    Erik Hoogcarspel – Een beter boeddhisme met fenomenologie

    gastauteur - 16 januari 2023

    De Boeddha heeft zich ook nooit 100.000 geboortes herinnerd. Als je een goede meditatie hebt dan kan het voorkomen dat er heel veel situaties van vroeger door je hoofd spelen. En dat zijn allemaal geboortes van een ik en de dood van een ik. Je ik is niks anders dan het volledig verwikkeld zijn in jouw situatie. En dat gebeurt ook in je meditatie.

    Periyar E.V. Ramasamy de hemelbestormer

    Kees Moerbeek - 15 januari 2023

    De maatschappelijke initiatieven van de zakenman Periyar maakten hem populair en zijn populariteit nam toe door zijn activiteiten in de lokale politiek. In 1919 sloot hij zich aan bij het Indian National Congress, maar verliet deze partij teleurgesteld in 1925, omdat volgens hem de partij alleen de belangen van de brahmanen diende. In 1925 richtte hij de Self-Respect Movement op en daarna de Vaikom Satyagraha. In datzelfde jaar ging hij zijn eigen politieke weg.

    De twee hersenhelften ondergaan een hiërarchie verwisseling

    Rob van Boven en Luuk Mur - 11 januari 2023

    Een vriendin brak haar voet op vier plaatsen en kwam thuis te zitten. Ze woont alleen en toen ze de thuiszorgmedewerkster vroeg een boterham te smeren voor haar, was het antwoord dat ze dit niet mocht doen volgens haar protocol.

    Paul Boersma – Meditatie en pijn

    Paul Boersma - 10 januari 2023

    We vermijden in het dagelijks leven het lijden door er instinctief omheen te gaan, of anders door het te negeren, er geen aandacht aan te schenken, het te onderdrukken. In het eerste geval gaat het om mogelijke toekomstige pijn, in het tweede om aanwezige pijn, waarbij het makkelijker is psychische dan lichamelijke pijn te negeren, en makkelijker om de pijn van anderen dan de eigen pijn te negeren. Vermijden en negeren: dit is de dierlijke kant van ons mens-zijn.

    Kan je jezelf dom leren?

    Rob van Boven en Luuk Mur - 5 januari 2023

    We hebben twee hersenhelften en deze hebben ieder een eigen manier om de wereld te begrijpen. De rechterhersenhelft (R.H.) beleeft de werkelijkheid rechtstreeks en de linkerhersenhelft (L.H.) maakt zich een voorstelling van de wereld en probeert vanuit die voorstelling de wereld te begrijpen. De wereldbekende psychiater en filosoof Iain McGilchrist* heeft er zijn levenswerk van gemaakt om de (samen)werking van deze twee asymmetrische hersenhemisferen te onderzoeken.

    Meer onder 'pakhuis van verlangen'

    Footer

    Boeddhistisch Dagblad

    over ons

    Recente berichten

    • Zeshin – Dukkha
    • Guy – De spirituele vriend (P. kalyanamitta)
    • Ludo – Onthouding
    • Ardan
    • De ingang van het non-dualisme is de uitgang van het non-dualisme

    Reageren

    We vinden het geweldig om reacties op berichten te krijgen en op die manier in contact te komen met lezers, maar wat staan we wel en niet toe op de site?

    Over het BD

    Het Boeddhistisch Dagblad is een onafhankelijk journalistiek webmagazine over boeddhistische thema’s en inzichten.
    Lees ons colofon.

    Zie ook

    • Contact
    • Over ons
    • Columns
    • Reageren op de krantensite

    Het Boeddhistisch Dagblad is een onafhankelijk journalistiek webmagazine over boeddhistische thema’s en inzichten. Lees ons colofon.

     

    Op deze website gebruiken we cookies voor het bijhouden van bezoekersstatistieken.  Via de instellingen kun je bepalen wat je wel of niet toestaat: bekijk je instellingen.

     

    Privacy en cookies

    Op deze website gebruiken we cookies voor het bijhouden van bezoekersstatistieken en als je reageert: je naam en mailadres.

    Zo houden we bij hoe de site gebruikt wordt en hoe vaak.

    Hier kun je instellen welke cookies je wel of niet toestaat.

    Noodzakelijke cookies

    Met deze cookies slaan we je voorkeuren in het gebruik van deze website op.

    If you disable this cookie, we will not be able to save your preferences. This means that every time you visit this website you will need to enable or disable cookies again.

    Privacy

    Bekijk wat we wel of niet doen met je gegevens