Vandaag de Cula-Rahulovada-Sutta MN 147 (1): De Boeddha onderricht zijn zoon, Rahula (deel 3)
Niets bestaat op zich, alles heeft een oorzaak, een voorwaarde om te bestaan. Er is geen toeval maar ook geen goddelijk ingrijpen, er is enkel de wet van oorzaak en gevolg.
Omdat ieder mens in wezen bewustzijn is, is iedereen vrij. Iedereen bestaat op de manier van vrij te zijn. Vrijheid is echter volgens Sartre niet behaaglijk, het roept angst op, daarom probeert iedereen zich een plaats te veroveren tussen de dingen. Het streven van een mensenleven is om iets te worden, iets waarvoor mensen bewondering hebben, iets dat in de media wordt geroemd. Daartoe moet je het beste uit jezelf halen.
Spreuken die aan de Boeddha worden toegeschreven vind je overal, op wenskaarten, op mokken, op T-shirts en wat al niet meer. De meeste daarvan heeft de Boeddha niet gezegd, kan hij nooit hebben gezegd.
Een groot deel van onze tijd zijn we aan het dagdromen. Het lijkt er op dat dit ongevraagde denken de oorzaak is van onaangename gevoelens. Vaak is dit een belangrijke reden om te gaan mediteren of op een andere wijze spiritueel bezig te gaan.
Het zich los beginnen te ervaren van de wereld is de start van de ‘geboorte’ van het daadkrachtige kind in ons. Waren we aanvankelijk alleen het natuurlijke kind, nu is er dus een intern broertje bij, het daadkrachtig kind. Dit deel in ons probeert de wereld waarin geleefd wordt te begrijpen.
‘Het goede is dat we als mens in ieder geval kunnen trainen om dergelijke beperkingen in ons denken en onze waarnemingen te overwinnen. We kunnen ons verkeerde gevoel van het zelf en alles wat we op die verkeerde verbeelding hebben gebouwd in vraag stellen.’
‘Het lijkt wel of je gaat sterven’.
Somewhere over the rainbow, skies are blue.
Take care out-there.
Zelfbeeld, imago en persoon zijn de aspecten van ons zelf die we direct ervaren. Ze ontstaan zonder dat we erbij hoeven na te denken.
