Tijd is een moeilijk onderwerp voor boeddhisten. Om te beginnen bevinden wij ons in een periode en een cultuur die diep geïmpregneerd is met de idee van een lijn van gestage progressie waarlangs wij ons bewegen. Af en toe flakkert er een golf van cultuurpessimisme op, op basis van de idee dat ook regressie, een terugval in de tijd, mogelijk is.
historische Boeddha
De Boeddha als mens
De historische Boeddha is al lang dood. En dat komt de latere volgelingen goed uit. Over een dode meester kan je fantaseren, je kunt hem belangrijk maken, beter, bovenaards. Je kunt projecteren, een droom om hem heen weven. Dan wordt hij meer mythe dan realiteit. En de Boeddha is er niet meer om te zeggen: “Nee, zo bedoelde ik het niet.”
Waarom toch die wil om te weten wat ‘het’ boeddhisme is? Hou op.
We hebben in dit leven iets te doen, nu. Dat is wat de historische Boeddha ons voorhield.
Jelle Seidel – Terug naar de bronnen
‘Stephan Batchelor (Schotland 1953) intrigeert me. Ik las voor €7,50 de pocket Boeddhisme zonder geloof: een nieuwe cultuur van ontwaken (Asoka, 1998) en ik was verkocht’.
Michael Hoek – Ik neem toevlucht tot de suttas
Het is zeer waarschijnlijk dat er omtrent 2500 jaar geleden wel degelijk een verlichte leraar leefde waarmee het boeddhisme is ontstaan en uitgebouwd, maar deze man en zijn leer zijn voor ons in wezen onkenbaar.
Dood de Boeddha!
Vele mensen hebben van de vinger die naar de maan wijst, de maan gemaakt.
De sangha, een veilig toevluchtsoord?
Wie de leer ziet, zal de essentie van de Boeddha zien. Wees in elke sangha een erfgenaam van Gotama Boeddha.
Afscheid van de historische Boeddha (deel 2)
Ik laat mij niet dicteren door de wetenschap, ik laat mij erdoor informeren. De wetenschap heeft mijn geloof in wedergeboorte niet benomen- het heeft mij geïnformeerd en daardoor heb ik zelf conclusies kunnen trekken.
Waarom toch die wil om te weten wat ‘het’ boeddhisme is? Hou op.
We hebben in dit leven iets te doen, nu. Dat is wat de historische Boeddha ons voorhield.
