Boeddhistisch Dagblad

Ontwart en ontwikkelt

Header Rechts

Veertiende jaargang

dood

Boeddha in de bajes – echt vrij?

door

Doordenkend vraag ik me af hoe vrij je eigenlijk bent als lid van het Koninklijk Huis. Daar woon je dan prachtig in de bossen achter een groot hek dat je beschermt voor ongewenste indringers maar dat je nooit zelf open of dicht kunt doen. De auto waarin je rijdt wordt voor je gereden, de poort wordt voor je open gedaan. Het enige verschil met een gedetineerde lijkt dat je zelf kunt aangeven waar je naartoe wilt.

Dick – niet wegkijken

door

Jullie weten dat mijn schoonmoeder overleden is. Ellen en ik waren kort na haar overlijden in haar huis. En er viel mij iets enorm sterk op. Nu Marleen dood was, waren alle dingen die zij om zich heen had verzameld tijdens haar leven ook dood. In zen-context zouden we zeggen: de tienduizend dingen.

Dick – vertrouwen 2 (niet)

door

Vandaag op de fiets vroeg ik me af: als het in ons leven gaat om levensbeaming om niet, zoals de filosoof Otto Duijntjer het uitdrukt, hoe kan je zelfgekozen dood daar dan bij horen? Is je overgeven aan je leven zoals het is, niet in alle opzichten strijdig met zelfdoding en is zelfdoding niet in alle opzichten strijdig met vertrouwen?

Sloddervos

door

Hoewel hij een naam had, was hij die helemaal vergeten, omdat niemand met wie hij omging hem ooit riep. Hij was anders dan andere vossen, al zag je dat niet aan hem op het eerste gezicht. Zijn soortgenoten meden zijn gezelschap.

De Boeddha en de dood

door

Wij mensen bestaan niet als geïsoleerde subjecten, we zijn in ons bestaan van elkaar afhankelijk, dat kunnen we van de huidige pandemie leren. De ander maakt dus deel uit van het zelf en omgekeerd. De dood van de ander is een aspect van mijn eigen dood en met de ander sterft er een stukje van mij. Dit besef ik in de rouw en in dit besef ervaar ik de vriendschap, zo ervaar ik wat de ander voor mij betekende. Zonder dood zouden we ons gevoel voor vriendschap verliezen en een soort onmensen worden.

Zin en onzin

door

In mijmeringen en gesprekken borrelt regelmatig de vraag naar de zin van het leven op. Veel mensen denken dat die zin er al is en dat je die gewoon nog even moet zien te vinden. Vaak lees je slimmigheidjes zoals: ‘de zin van het leven is de zin in het leven’. Woordspelletjes hebben een grote aantrekkingskracht. Het lijkt soms dat je met taal kunt toveren, dus ook de zin van het leven uit een woordspeling kunt halen.