• Door naar de hoofd inhoud
  • Skip to secondary menu
  • Spring naar de eerste sidebar
  • Spring naar de voettekst

Boeddhistisch Dagblad

Ontwart en ontwikkelt

Header Rechts

Twaalfde jaargang

Zoek op deze site

  • Home
  • Agenda
    • Geef je activiteit door
  • Columns
    • Andre Baets
    • Dharmapelgrim
    • Bertjan Oosterbeek
    • Dick Verstegen
    • Edel Maex
    • Emmaho
    • Goff Smeets
    • Hans van Dam
    • Joop Hoek
    • Jules Prast
    • Paul de Blot
    • Ramo de Boer
    • Rob van Boven en Luuk Mur
    • Ronald Hermsen
    • Theo Niessen
    • Xavier Vandeputte
    • Zeshin van der Plas
  • Nieuws
  • Contact
    • Steun het BD
    • Mailinglijst
  • Series
    • Boeddha in de Linie
    • De werkplaats
    • Recepten
    • De Linji Lu
    • De Poortloze Poort
    • Denkers en doeners
    • De Oude Cheng
    • Meester Tja en de Tao van Niet-Weten – alle links
    • Fabels door Goff
    • Cartoons van Ardan
    • Tekeningen Sodis Vita
    • De derwisj en de dwaas
  • Over ons
    • Redactiestatuut van het Boeddhistisch Dagblad
    • Redactieformule van het Boeddhistisch Dagblad
  • Privacy

Home » Columns » Sloddervos

Sloddervos

27 december 2020 door Henk van Kalken

Hoewel hij een naam had, was hij die helemaal vergeten, omdat niemand met wie hij omging hem ooit riep. Hij was anders dan andere vossen, al zag je dat niet aan hem op het eerste gezicht. Zijn soortgenoten meden zijn gezelschap. Over het geheel genomen was onze vos ook behoorlijk vergeetachtig. Zijn moeder had hem ooit Sloddervos had genoemd, maar ook dat wist hij niet meer. Hoewel hij een roofdier was en alles bezat wat een roofdier moest hebben om te overleven in de natuur, had Sloddervos een grote handicap – althans voor vossen. Hij lustte eigenlijk geen vlees. Hij had zelfs een hekel aan vlees, en vooral aan doden van dieren. Maar: hij was van nature een roofdier en hij had vlees ook nodig in de winter. Net als de andere roofdieren was hij hiervan afhankelijk. Diep in zijn hart voelde hij zich een vegetariër. Hij kon genoeg vruchten van het seizoen eten, maar ’s winters vermagerde hij altijd sterk. Hij probeerde wel om voorraden maiskolven en korenaren aan te leggen, maar omdat hij zo vergeetachtig was wist hij zelden de plekken terug te vinden waar hij zijn oogst bewaarde. Het maakte hem verdrietig. Hij was liever een konijn geweest, dan had hij lekker kunnen knabbelen op wortels en knolgewassen. Of een eekhoorn zijn, dat leek hem ook wel wat. Net alsof de zwaartekracht (niet dat hij wist wat dat precies was) helemaal geen vat op die razendsnelle diertjes had. En eekhoorns wisten altijd hun verstopte voorraad terug te vinden. Op een sombere maandagmorgen liep hij in een bos te dwalen, tevergeefs op zoek naar wat door hem zelf begraven maiskolven.
Waar heb ik toch…? dacht hij. Ik ben ook zo’n sloddervos! Of was dat mijn naam? Ik weet het allemaal niet meer. Als ik niks terug kan vinden moet ik toch maar een dier vangen. Hij huiverde, en niet alleen door het denkbeeld dieren te moeten doden. Door de koude oostenwind voelde hij, dat hij te weinig vet op zijn lijf had. En er groeide niets meer. Hij snuffelde tevergeefs rond in de hoop op een lekkere maiskolf, tot hij plotseling de geur van een eekhoorn in zijn neus kreeg.  Hij volgde het geurspoor en vond tot zijn grote schrik een eekhoorn aan de voet van een boom. Ze lag in elkaar gekrompen van pijn en angst, haar pluimstaart beschermend om zich heengeslagen.
‘Wat is er, eekhoorntje?’ vroeg Sloddervos medelijdend. Het diertje keek hem angstig aan. ‘Ik viel van bovenuit de boom,’ kwetterde ze met pijn in haar stem. Er brak een tak af en ik kon me nergens meer aan vastgrijpen. Ik viel op die steen – ze  wees –  hier met mijn achterpoot. Gebroken.’ De vos snuffelde aan het fragiele achterpootje en zag dat de eekhoorn gelijk had. ‘Ik vind het heel erg voor je, eekhoorn. Maar er is niets aan te doen, ben ik bang. Er zijn geen dierenartsen in het bos.’  De eekhoorn keek hem met haar kraaloogjes aan waar tranen uitdruppelden. ‘Help me, vos. Je moet doen wat vossen altijd doen. Je moet me doodbijten. Ik kan mezelf niet meer redden. Ik ga dood door honger en dorst en kan niet vluchten voor roofdieren zoals eh… vossen.’
De vos ging erbij zitten en legde uit dat hij diep in zijn hart vegetariër was, maar dat het winterseizoen hem geen andere keus liet dan toch vlees te eten, al vond hij het ook gruwelijk. ‘Ik zou je graag willen redden, maar weet niet hoe,’ voegde hij eraan toe. De eekhoorn bewoog zich moeizaam en draaide haar nek naar de vos toe en kwetterde van pijn door de beweging.
‘Doe het!’ zei ze dringend. ‘Je verlost me uit mijn lijden en ik word opgenomen in de grote geest van de natuur. Alle eekhoorns zijn daar. Ze spelen voor de troon van de Grote Goede Eekhoorn. Daar verheug ik me dan maar op.’ Sloddervos aarzelde. Hij wilde de eekhoorn graag helpen en haar lijden besparen, maar het doden van elk dier maakte hem altijd verdrietig.
De gedode dieren bezochten hem in zijn dromen en hij voelde zich dan altijd schuldig.
Maar hier zou hij een gewonde eekhoorn toch veel lijden kunnen besparen?
Het gaat niet om mij, dacht hij. Hij bracht zijn kop in de richting van het diertje.
‘Maar eekhoorntje, dat kan ik toch niet…’
Met een razendsnelle beweging beet hij toe en voelde het tere nekje van de eekhoorn door zijn krachtige beet verbrijzelen. De geur van haar bloed drong in zijn neusgaten en hij werd zich er plotseling van bewust dat hij honger had. Hij wilde eigenlijk de eekhoorn naar zijn burcht brengen, maar helaas was hij weer eens vergeten waar die was.
Hij pakte het nu levenloze lichaampje op en zocht een rustig plekje in de struiken.
Ach, dacht hij. Nu ze toch niet meer leeft, kan ik haar net zo goed opeten.
Tot zijn verbazing voelde hij zich eens een keer niet schuldig na het doden van een dier.
Ik heb tenslotte een goede daad verricht, dacht hij en zette zijn tanden in de malse bout van het gebroken pootje.

 

 

Delen is rijkdom:

  • Twitter
  • LinkedIn
  • E-mail

Categorie: Columns, Dierenwelzijn, Geluk, Gezondheid, Natuur Tags: dood, eekhoorn, prooi, Sloddervos, Vos

Lees ook:

  1. Het jaar 2019 – dag 141 – mezocide
  2. Wakker Dier – 339.000 dieren dood door brand en hittestress in 2019
  3. Leven in Thailand: Beestachtig
  4. Vrijdag Zindag – stijgen en overstegen worden

Elke dag het BD in je mailbox?

Elke dag sturen we je een overzicht van de nieuwste berichten op het Boeddhistisch Dagblad. Gratis.

Wanneer wil je het overzicht ontvangen?

Lees Interacties

Reacties

  1. Piet Nusteleijn zegt

    28 december 2020 om 09:57

    Dit sprookje van de vos en het eekhoorntje van Henk van Kalken gaat over goed en kwaad?
    Wat wil Henk ons nu duidelijk maken? Of heeft hij zin in een leuk verhaaltje met een plot; soms pakt iets verkeerds, doden, toch goed uit en is het een doodswens in vervulling doen gaan.
    Of had de vos zich bij z’n principes moeten houden en hoefde hij het eekhoorntje niet zo nodig te helpen en de natuur z’n gang moeten laten gaan.
    Ook in dit verhaal komt “eigenlijk”, het woord, voor. Het wordt heel erg vaak gebruikt.
    Eigenlijk wilde de vos niet doden. Eigenlijk niet doden leidt tot doden. Eigenlijk vegetarisch willen zijn blijft vlees eten. Of is er niets mis met van twee wallen eten?
    Waar gaat die sloddervos over? Waar gaat ze heen, die vos? Wat drijft haar? Ja, het is een ze.

  2. Henk van Kalken zegt

    28 december 2020 om 11:42

    De kracht van sommige verhalen is wat je er zelf uithaalt of inlegt. Als bij een goede mop: je moet die nooit uitleggen, anders gaat de kracht verloren. En zij is een hij.

  3. Carla zegt

    28 december 2020 om 12:11

    Dank je wel, Henk van Kalken voor dit ontroerende verhaaltje met een diepe gelaagdheid. Een verhaaltje, een sprookje….wat vragen aan mij stelt. Ga ze overwegen.

    • Henk van Kalken zegt

      28 december 2020 om 12:29

      Buiging

Primaire Sidebar

Door:

Henk van Kalken

Henk van Kalken heeft affiniteit met het boeddhisme (Kagyu) en is dzogchenpractitioner. 
Alle artikelen »

Ochtend- of avondeditie

Ochtend- of avondeditie ontvangen

Abonneer je

Elke dag gratis een overzicht van de berichten op het Boeddhistisch Dagblad in je mailbox.
Inschrijven »

Agenda

22 mrt
Online Lezingenserie 'Universele symbolen: de taal van de ziel' (4)
22 mrt 23
22 mrt
Ontspanningsmeditatie Rotterdam (vipassana)
22 mrt 23
23 mrt
ONLINE - Meditatiecursus in de Dhammakaya traditie
23 mrt 23
23 mrt
Stiltemeditatie Stichting Bodhisattva
23 mrt 23
23 mrt
Rotterdam - geleide meditatie (vipassana meditatie)
23 mrt 23
  • bekijk de agenda
  • De werkplaats

    De werkplaats.

    Boeddhistische kunstenaars

    Artikelen en beschrijvingen van en over het werk van boeddhistische kunstenaars. Lezers/kunstenaars kunnen zich ook aanmelden met hun eigen werk.
    lees meer »

    Pakhuis van Verlangen

    In het Boeddhistisch pakhuis van verlangen blijven sommige teksten nog een tijdje op de leestafel liggen.

    Wanneer iedereen liegt, weet niemand nog wie er liegt

    Kees Moerbeek - 19 maart 2023

    Een staatsgreep, of het manipuleren van het politieke systeem zijn voorbeelden van andere manieren om aan de macht te grijpen dan verkiezingen. Onverbloemde macht is echter beperkt houdbaar en macht verkregen met geweld vraagt meer geweld om het in stand te houden.

    Geschiedkundige Romila Thapar – de stem van afwijkende meningen

    Kees Moerbeek - 12 maart 2023

    Romila Thapar is een van India’s meest vooraanstaande geschiedkundigen. In haar boek Voices of Dissent (2020) beschrijft ze de rol van het ‘meningsverschil’ in de verschillende periodes van de Indiase geschiedenis. De Boeddha was een van degenen die vraagtekens zette en met een alternatief kwam. Dit artikel gaat met grote stappen door haar boek.

    Het jaar 2023 – dag 66 – vlokjesneeuw

    Joop Ha Hoek - 7 maart 2023

    KNMI regen en natte sneeuw. Somewhere over the rainbow, skies are blue. Take care out-there.

    Spelen met oneindigheid, verrassende figuren en patronen

    Erik Hoogcarspel - 6 maart 2023

    Hoe zit het nu met het oneindige? Om te beginnen merkt Zantema op dat er verschillende soorten oneindigheid bestaan. Als voorbeeld noemt hij het zogenaamde Hilbert-hotel, vernoemd naar de wiskundige David Hilbert. Dit is een denkbeeldig hotel met oneindig veel kamers. Als deze allemaal bezet zijn en er meldt zich een nieuwe gast, dan zou hij of zij op het eerste gezicht geen kamer kunnen krijgen. Dit lukt echter wel met een bepaald trucje: laat iedere gast verhuizen naar de kamer ernaast. Deze is er altijd, anders zouden er niet oneindig veel kamers zijn. De eerste kamer komt dan vrij.

    Hoe zen is Zuid? De weg van de vier geloften met een bus vol ikken.

    Erik Hoogcarspel - 2 maart 2023

    De schrijfster, Hanneke Dijkman, is lerares zenmeditatie en woont in Rotterdam Zuid, in de wijk Vreewijk. Als Rotterdammer vraag je je dan af zen in Zuid ‘ken dit wel?’ Zuid is namelijk het jongste en armste deel van de stad, de plaats waar in het begin van de vorige eeuw arme landarbeiders uit Zeeland en Friesland kwamen wonen om in de haven te werken. De Rotterdammers aan de linker Maasoever hadden het toen over de ‘boeren’, die een geit op zolder hadden en in klederdracht liepen. Dit is natuurlijk nogal overdreven, maar Zuid heeft de reputatie van een verzameling probleemwijken nooit helemaal van zich af kunnen schudden.

    Meer onder 'pakhuis van verlangen'

    Footer

    Boeddhistisch Dagblad

    over ons

    Recente berichten

    • Tussen tellen en noemen vind je de deur naar non-dualiteit
    • Het jaar 2023 – dag 80 – deboodschap
    • Hartlicht
    • Boeddhistisch vormingsonderwijs bestaat vijf jaar
    • Leven in Thailand – stroomrantsoen

    Reageren

    We vinden het geweldig om reacties op berichten te krijgen en op die manier in contact te komen met lezers, maar wat staan we wel en niet toe op de site?

    Over het BD

    Het Boeddhistisch Dagblad is een onafhankelijk journalistiek webmagazine over boeddhistische thema’s en inzichten.
    Lees ons colofon.

    Zie ook

    • Contact
    • Over ons
    • Columns
    • Reageren op de krantensite

    Het Boeddhistisch Dagblad is een onafhankelijk journalistiek webmagazine over boeddhistische thema’s en inzichten. Lees ons colofon.

     

    Op deze website gebruiken we cookies voor het bijhouden van bezoekersstatistieken.  Via de instellingen kun je bepalen wat je wel of niet toestaat: bekijk je instellingen.

     

    Privacy en cookies

    Op deze website gebruiken we cookies voor het bijhouden van bezoekersstatistieken en als je reageert: je naam en mailadres.

    Zo houden we bij hoe de site gebruikt wordt en hoe vaak.

    Hier kun je instellen welke cookies je wel of niet toestaat.

    Noodzakelijke cookies

    Met deze cookies slaan we je voorkeuren in het gebruik van deze website op.

    If you disable this cookie, we will not be able to save your preferences. This means that every time you visit this website you will need to enable or disable cookies again.

    Privacy

    Bekijk wat we wel of niet doen met je gegevens