Meneer Van Hall slaapt. Menno ’s maag rommelt. Zijn darmen spelen op. Hij wil naar het toilet, maar durft niet om aflossing te vragen en blijft daarom maar zitten. Hij maakt zijn hand voorzichtig los en zoekt de polsslag van de patiënt. Zesennegentig slagen per minuut telt hij. Menno zucht, schuift zijn stoel een beetje naar achteren en begint allerlei figuurtjes in het witte pleisterwerk van het plafond te bestuderen. Hij voelt zich slaperig worden.
dood
Het jaar 2025 – dag 154 – verdrinkingsdood
Door mijn onoplettendheid verdronk een vogeltje.
Somewhere over the rainbow, skies are blue.
Take care out-there.
Het jaar 2025 – dag 105 – meerfout
Nederland vergroend maar dan anders.
Somewhere over the rainbow, skies are blue.
Take care out-there.
Het jaar 2025 – dag 79 – dood en soep
Eet nooit soep in een ziekenhuis.
Somewhere over the rainbow, skies are blue.
Take care out-there.
Paul Stolk is dood
Twee jonge, gedreven gasten werden ouwe knarren. En toen bleef er nog maar een over.
Het jaar 2025 – dag 65 – Conor
Troostend lied.
Somewhere over the rainbow, skies are blue.
Take care out-there.
Het jaar 2025 – dag 35 – kanarie
Vogeltje wat zing je doods.
Somewhere over the rainbow, skies are blue.
Take care out-there.
Menno – ze leven nog
Dan komt oma. Ze pakt de teil op, en gaat ermee de trap op, naar de keuken boven. Menno volgt haar. Een voor één haalt oma de alen uit de teil, legt de vissen op een houten snijplank en snijdt ze de kop af. Tot Menno ’s stomme verbazing lijken de van elkaar losgesneden koppen en lijven afzonderlijk voort te leven. De bekjes blijven open en dicht gaan, net als de kieuwen, en de lange lijven kronkelen gewoon door.
Het jaar 2025 – dag 9 – bosdood
Het vaderschap, de kinderen, de vorst en de kramsvogel.
Somewhere over the rainbow, skies are blue.
Take care out-there.
Hans de Booij: ‘Boeddhisten volgen geen opleiding in het moorden’
‘Ik ga niet meer mee in emoties en maak geen keuzes. Ik zeg gewoon: dit voelt niet goed aan en ik wil niet weten waarom.’
Peter – Mijn artsen zijn anders
Een mening hebben over hoe mijn lichaam behandeld wordt na mijn overlijden is altijd prematuur: het moet nog gebeuren. Of, in mijn geval: volgens sommigen had het al gebeurd moeten zijn. Mijn artsen zijn anders.
Guy – dhammazaadjes – Ook al vergaat het lichaam, er is niets te vrezen
Op 1 november sloot Johan C. de stille online meditatie af met onderstaand prachtig gedicht. Een juweeltje. Johan liet zich inspireren door vers nr. 16 van de Tao Te Ching van Lao Tse in een vertaling van de pas overleden auteur Kristofer Schipper.
Guy – dhammazaadjes – Aandacht op de dood (P. maranasati bhavana)
De traditionele maranasati-praktijk van het Theravada is gebaseerd op de (Maha) Satipatthana Sutta. Deze meditatiebeoefening omvat de visualisatie van het lichaam dat metaforisch uit 32 ‘onderdelen’ (organen en lichaamsvloeistoffen) bestaat. Het lijk wordt door de beoefenaar gevisualiseerd in verschillende stadia van verval. In de Oosterse praktijk worden skeletten prominent op verschillende locaties in de kloosters geplaatst om deze contemplatie aan te moedigen en te bevorderen.
Jelle Seidel – Opmaat tot eeuwigheid
Ik ben opgevoed met achterdocht tegen de katholieke kerk en had de eerste jaren grote moeite met zenrituelen en –verhoudingen. Al die mannen in jurken, devoot gevouwen handen, buigingen tot op de grond, wierook, en niet vergeten de hiërarchie…
De Dood
Mensen zijn geneigd de dood als iets negatiefs te benaderen, maar dat is eigenlijk niet realistisch. Zonder dood is leven onmogelijk. Dode planten, dode dieren, dode insecten en zelfs dode mensen zijn bronnen voor nieuw leven. Er komen allerlei essentiële grondstoffen vrij voor nieuwe planten, nieuwe dieren, nieuwe insecten … en ruimte, zoals voor nieuwe mensen. Zonder dood was er geen aardgas, geen aardolie, geen vruchtbare grond.
Het jaar 2024 – dag304 – raam
Het schip, de mannen en het dikke raam.
Somewhere over the rainbow, skies are blue.
Take care out-there.
Sterven
Iedere zuigeling komt ter wereld om er dood te gaan. Dat klinkt cru, maar zo is het nou eenmaal. Deze aarde is één groot sterfhuis! Mensen, dieren, insecten, planten… alles gaat een keer dood. Je daartegen verzetten is volstrekt zinloos. Als er geen mensen sterven, mogen er uiteindelijk ook geen baby’s meer geboren worden.
Het jaar 2024 – dag 298 – smetvrij
Laat ebben, laat vloeien…
Somewhere over the rainbow, skies are blue.
Take care out-there.
Het jaar 2024 – dag 295 – rotzooi
Bij die man kon je beter niet over de vloer komen…
Somewhere over the rainbow, skies are blue.
Take care out-there.
Het jaar 2024 – dag 261 – zilverenvogel
De boeddhistische meesters en luchtvervuiling.
Somewhere over the rainbow, skies are blue.
Take care out-there.
Beeldgedicht – tweelingbroertje
…
Het jaar 2024 – dag 239 – eeuwigleven
Ik ga nooit meer dood als ik dat wil.
Somewhere over the rainbow, skies are blue.
Take care out-there.
Rekening houden met…
Laten we eens speculeren dat er na de dood helemaal niets is. Gewoon niks. Je gaat dood, en dat is het dan. Einde leven. Einde bestaan. Voor die tijd was er dan ook al niks, maar dat terzijde.
De dood als onderdeel van het leven
Leven en dood staan niet tegenover elkaar. Net als onsterfelijkheid en sterfelijkheid niet tegenover elkaar zijn, want het leven omvat beide.
