Ik vroeg mij af: “Hoe pak je zoiets dan aan? Hoe kun je mensen leren sterven? Wat is er voor nodig om iemand te leren accepteren dat het met zijn of haar aards bestaan een keer afgelopen is?”
De meeste dieren kwamen afgelopen zomer om toen de ventilatie van een vleeskuikenbedrijf uitviel op een zeer hete dag: 150.000 jonge kuikens stikten. De grootste stalbrand van 2019 eiste 100.000 kippenlevens. Deze brand bleek aangestoken.
Er zijn mensen die geloven in reïncarnatie of in wedergeboorte. En er zijn mensen die zich vorige levens (zeggen te) herinneren; die ‘geloven’ niet, die weten. En die herinneren zich dus ook hoe het is, dood te gaan, dat hebben ze op diverse manier ondergaan (‘gedaan’ lijkt me te actief uitgedrukt). Ik hoor daar niet bij, ik heb het nog nooit gedaan – doodgaan – ik weet het niet.
‘Meneer, bent u mijn vader?’
Somewhere over the rainbow, skies are blue.
Take care out-there.
Je beseft dat je de dingen niet tot morgen of volgende week of volgend jaar kunt uitstellen, want morgen kan voor jou misschien nooit komen.
Expositie ‘(Re)design Death’ toont actueel design rond sterven.
en zal van invloed zijn op het leven van Tibetanen en miljoenen anderen, aldus klimaatdeskundigen.
Beoefenaars van Chod nodigen de schaduwzijde en haar angsten uit en in plaats van zich terug te trekken en weg te rennen in een zelf beschermende reflex, bieden ze hun lichaam symbolisch aan als voedsel voor de demonen.
Sterven is te leren, tot het punt waarop er geen enkele angst, vrees of huiver meer is voor de eigen dood. Hoe? Door het te doen. Begrijp me goed: ik pleit niet voor onverantwoord spelen met het leven, laat staan voor het jezelf tot de rand van de fysieke dood brengen. Nee! Ik heb het over het aangaan van de confrontatie met de dood en het doorlopen van verschillende fasen van het stervensproces.
‘Waar zijn wij vóór dat we geboren worden?’. Het kleine joch kijkt Vanitas verwachtingsvol aan. ‘Overal en nergens’ flitst het door Vanitas heen. Maar hij antwoordt in uitgebreide zinnen. Soms aarzelend. Het lijkt erop dat zijn bronnen van poëzie en literaire zinnen opgedroogd zijn.
