• Door naar de hoofd inhoud
  • Skip to secondary menu
  • Spring naar de eerste sidebar
  • Spring naar de voettekst

Boeddhistisch Dagblad

Ontwart en ontwikkelt

Header Rechts

Twaalfde jaargang

Zoek op deze site

  • Home
  • Agenda
    • Geef je activiteit door
  • Columns
    • Andre Baets
    • Dharmapelgrim
    • Bertjan Oosterbeek
    • Dick Verstegen
    • Edel Maex
    • Emmaho
    • Goff Smeets
    • Hans van Dam
    • Joop Hoek
    • Jules Prast
    • Paul de Blot
    • Ramo de Boer
    • Rob van Boven en Luuk Mur
    • Ronald Hermsen
    • Theo Niessen
    • Xavier Vandeputte
    • Zeshin van der Plas
  • Nieuws
  • Contact
    • Steun het BD
    • Mailinglijst
  • Series
    • Boeddha in de Linie
    • De werkplaats
    • Recepten
    • De Linji Lu
    • De Poortloze Poort
    • Denkers en doeners
    • De Oude Cheng
    • Meester Tja en de Tao van Niet-Weten – alle links
    • Fabels door Goff
    • Cartoons van Ardan
    • Tekeningen Sodis Vita
    • De derwisj en de dwaas
  • Over ons
    • Redactiestatuut van het Boeddhistisch Dagblad
    • Redactieformule van het Boeddhistisch Dagblad
  • Privacy

Home » Columns » Het jaar 2021 – dag 19 – dierenleedjoop

Het jaar 2021 – dag 19 – dierenleedjoop

19 januari 2021 door Joop Ha Hoek

Meestal worden ze rond Het Journaal uitgezonden, de bedelcampagnes voor zieke en gewonde dieren. Ze duren geen 30 seconden maar veel langer en ik denk dan: dat geld voor het maken en uitzenden zou je beter kunnen besteden aan het herstel van de zieke en gewonde dieren.

Er zijn binnen- en buitenlandse zieke dieren. In het buitenland worden dieren onder andere ziek omdat er door de corona geen toeristen meer komen die met en op die dieren rijden, zodat ze, de dieren, nu in de versukkeling raken.

Het meest wind ik me op over een Nederlandse fondswervende commercial Geld-en-Dier waarin financiële steun wordt gevraagd om dierenambulances te laten rijden, dierenartsen in te schakelen en gewonde dieren weer op te lappen zodat ze weer het veld of zerk in kunnen om daar door jagers te worden afgeknald. Of onder de wielen van voortjakkerende auto’s op de A15 terecht te komen of door de nieuwe roedel wolven op de Veluwe te worden verscheurd.

De commercial is bedoeld om mensen geld te laten geven, ik had bijna geschreven geld uit de zak te kloppen, een maandbedrag van 1,85 euro, om het werk van Geld-en-Dier mogelijk te maken. Een dierenarts vraagt om steun, een ooievaar heeft een gebroken vleugel, een grote herstelde vogel wordt uit een mand weer vrijgelaten en een dierenambulance rijdt rondjes door dorpen. Zo tonen de beelden. Allemaal voor die 1,85 euro per maand. En dreigend: stort je niks dan kunnen we niet doorgaan.

Ik heb helemaal niks tegen het redden en verzorgen van dieren. Mijn dochter heeft twee migranten honden te verzorgen, ze is er gek op, en een vriendin van mij heeft uit Rusland een hond over laten komen. Een andere vriendin heeft ook een migrantenhond uit een ver land. Die dieren hebben het goed, krijgen medische zorg en lekker eten, een knuffel ook. Mijn ouders vingen tientallen katten op en zelf bood ik ook honden in nood een tijdelijk veilig onderdak.

Waar ik moeite mee heb is het valse sentiment, dat er een organisatie wordt opgericht en dat er dan achteraf gebedeld wordt om financiële steun. Als je jezelf niet in leven kunt houden richt dan niks op. Waar ik ook moeite mee heb is dat mensen totaal vervreemd zijn van de natuur en geen moeite doen zich daar in te verdiepen. Dat er jaarlijks miljoenen dieren gewond raken en sterven omdat dat gewoon de natuur is. En dat wij mensen willen ingrijpen in dat proces, de natuurlijke gang van het buitenleven willen beïnvloeden, door  die gewonde dieren in ambulances, gelukkig zonder gillende sirenes, op te halen, op te lappen en weer vrij te laten, hun dood tegemoet.

Veel mensen weten niet eens dat de melk die ze drinken afkomstig is van een slavernij koe, denken dat de melk in een fabriek wordt gemaakt. Ze doneren wel aan Geld-en-Dier terwijl hun 90 kilo zware en kolossale hond zijn kont niet kan keren in de te kleine woonkamer.

Altijd als ik dit soort commercials zie krijg ik beelden voor ogen van imposante  kantoren, al of niet bij een gracht, goedbetaalde bestuurders, dure folders en krantjes, een uitstekende PR-afdeling en een incassoapparaat waar ik zelf ook een tijdje slachtoffer van was.

Het zit zo. Ik was voor mijn overleden oudste zus de executeur testamentair. Zij was bij haar leven donateur van AchtPoters die zich ook het lot van dieren aantrok. Zij vroeg aan mij in een gesprek of ik het geld dat na het betalen van rekeningen en uitvaart over was aan die AchtPoters wilde doneren. Zo gezegd, zo gedaan. Omdat ik haar eigen bankrekening had laten opheffen betaalde ik die maandelijkse donaties in haar naam vanaf mijn eigen bankrekening. En dat hadden ze goed in de smiezen bij het incassoapparaat. Bijna elke week kreeg ik wel een brief met het verzoek om zelf ook te doneren aan AchtPoters. Soms zat er in de envelop ook een speeltje, ik werd er beroerd van. Ik heb een groot wantrouwen tegen dit soort bedelorganisaties. Ik begon de ongeopende enveloppen terug te sturen, schreef erop: is verhuisd, haat dieren, haat jullie ook, staat onder curatele, is gevlucht, maar het hielp niks. De bedelbrieven bleven komen.

Ik hecht heel erg aan het leven, maar kon niet anders. Het was op een zondag, mijn vriendin, de kleindochter van zeevisser Thijmen, zat in een fijne leunstoel in de Kloosterbunker een boek over Vollenhove te lezen, toen ik haar zei: ‘Ik ben dood’. Ze keek me verwonderd aan want zo zag ik er niet uit. Nee, zei ik, ik ben dood voor de AchtPoters, ze worden steeds agressiever, niks helpt, geen verzonnen verhuizing of haten, ze blijven bedelbrieven sturen. Okay, zei mijn vriendin, ik zal je helpen. Ze stelde een tekst samen voor de AchtPoters waarin ze mijn overlijden aankondigde en of ze geen brieven meer wilden sturen. Het bericht werd verstuurd via een neutraal mailadres. Enkele dagen later condoleerde AchtPoters haar met dit vreselijke verlies en was ik vrij, vrij, helemaal vrij.

Ik weet, je mag niet liegen en ik creëerde daarmee negatief karma, maar ik vraag geen vergiffenis, dan maar een jaartje langer in de hete blaartrekkende boeddhistische hellen.

Overigens: ik kende de eerste dierenambulance bedenker Aart Bosschieter. Hij reed met een altijd opgewekt humeur rond om dieren naar de dierenarts te brengen in de jaren zeventig van de vorige eeuw. Hij bood zijn diensten aan op basis van dana, belangeloze goedgeefsheid, maar stak ook zelf veel geld in zijn  ambulancewerk.

Moedig voorwaarts!

Redding hond brandend schip, zonder donatie.

BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak,  woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen is waargenomen, het abonnement op te zeggen. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren maar niet weten waartegen. Het boeddhisme de rug toe te keren.  Of aan de drugs te gaan. En zo gaat het maar door.

Delen is rijkdom:

  • Twitter
  • LinkedIn
  • E-mail

Categorie: Columns, Dierenwelzijn, Geluk, Joop Hoek, Zorg Tags: Aart Bosschieter, dierenambulance, dood, fondswerving

Lees ook:

  1. Goooodmorning! boeddhisten in de Lage Landen
  2. Het jaar 2020 – dag 166 – bonobojoop
  3. Het jaar 2019 – dag 141 – mezocide
  4. Het jaar 2020 – dag 48 – doodvries

Elke dag het BD in je mailbox?

Elke dag sturen we je een overzicht van de nieuwste berichten op het Boeddhistisch Dagblad. Gratis.

Wanneer wil je het overzicht ontvangen?

Lees Interacties

Reacties

  1. Ruud van Bokhoven zegt

    20 januari 2021 om 11:37

    Mooi geschreven Joop, precies het onderwerp dat ook dagelijks mijn beeldscherm als lange reclame voorbij schuift en waarbij een vrouw met weemoed staat te klagen dat ze er niet aan moet denken dat ze er mee zouden moeten stoppen en dit nu allemaal betaald wordt uit privé kosten.
    Voor dieren veel doen vind ik een goede zaak, maar dagelijks zo’n dure reclame lijkt mij betalen voor de ondernemer(s), oftewel pure oplichterij.
    En de dieren waar het om gaat, die zien er niets van.

  2. Yolanda Knoop zegt

    21 januari 2021 om 10:08

    Heel herkenbaar! Ik zie ook de slechte, vaak oude bedel filmpjes voorbij trekken. De ene keer huisdieren dan weer zielige ezeltjes of beren. De namen van de goede doelen wisselen, maar de opzet geeft het gevoel dat het allemaal in dezelfde portemonnee terechtkomt.

Primaire Sidebar

Door:

Joop Ha Hoek

Joop Ha Hoek, volger van de dhamma en redacteur. 
Alle artikelen »

Ochtend- of avondeditie

Ochtend- of avondeditie ontvangen

Abonneer je

Elke dag gratis een overzicht van de berichten op het Boeddhistisch Dagblad in je mailbox.
Inschrijven »

Agenda

02 feb
Meditatie in het dagelijks leven
2 feb 23
04 feb
Innerlijke ruimte | Live en Online Workshop Kum Nye Yoga
4 feb 23
05 feb
Zen ochtend met Doin Sensei
5 feb 23
05 feb
Medicijnboeddha ceremonie | Live en Online
5 feb 23
05 feb
Ontspanningsmeditatie Rotterdam (vipassana)
5 feb 23
  • bekijk de agenda
  • De werkplaats

    De werkplaats.

    Boeddhistische kunstenaars

    Artikelen en beschrijvingen van en over het werk van boeddhistische kunstenaars. Lezers/kunstenaars kunnen zich ook aanmelden met hun eigen werk.
    lees meer »

    Pakhuis van Verlangen

    In het Boeddhistisch pakhuis van verlangen blijven sommige teksten nog een tijdje op de leestafel liggen.

    Erik – Een kleine geschiedenis van de leegte

    Erik Hoogcarspel - 1 februari 2023

    Logica is als de Formule 1: het geeft een hoop lawaai, maar het leidt ergens naar. Leegte gaat ook nergens naartoe, het heeft geen geschiedenis, dat hebben alleen de mensen die erover praten.

    Erik Hoogcarspel – Een beter boeddhisme met fenomenologie

    gastauteur - 16 januari 2023

    De Boeddha heeft zich ook nooit 100.000 geboortes herinnerd. Als je een goede meditatie hebt dan kan het voorkomen dat er heel veel situaties van vroeger door je hoofd spelen. En dat zijn allemaal geboortes van een ik en de dood van een ik. Je ik is niks anders dan het volledig verwikkeld zijn in jouw situatie. En dat gebeurt ook in je meditatie.

    Periyar E.V. Ramasamy de hemelbestormer

    Kees Moerbeek - 15 januari 2023

    De maatschappelijke initiatieven van de zakenman Periyar maakten hem populair en zijn populariteit nam toe door zijn activiteiten in de lokale politiek. In 1919 sloot hij zich aan bij het Indian National Congress, maar verliet deze partij teleurgesteld in 1925, omdat volgens hem de partij alleen de belangen van de brahmanen diende. In 1925 richtte hij de Self-Respect Movement op en daarna de Vaikom Satyagraha. In datzelfde jaar ging hij zijn eigen politieke weg.

    De twee hersenhelften ondergaan een hiërarchie verwisseling

    Rob van Boven en Luuk Mur - 11 januari 2023

    Een vriendin brak haar voet op vier plaatsen en kwam thuis te zitten. Ze woont alleen en toen ze de thuiszorgmedewerkster vroeg een boterham te smeren voor haar, was het antwoord dat ze dit niet mocht doen volgens haar protocol.

    Paul Boersma – Meditatie en pijn

    Paul Boersma - 10 januari 2023

    We vermijden in het dagelijks leven het lijden door er instinctief omheen te gaan, of anders door het te negeren, er geen aandacht aan te schenken, het te onderdrukken. In het eerste geval gaat het om mogelijke toekomstige pijn, in het tweede om aanwezige pijn, waarbij het makkelijker is psychische dan lichamelijke pijn te negeren, en makkelijker om de pijn van anderen dan de eigen pijn te negeren. Vermijden en negeren: dit is de dierlijke kant van ons mens-zijn.

    Meer onder 'pakhuis van verlangen'

    Footer

    Boeddhistisch Dagblad

    over ons

    Recente berichten

    • Tussen natuurlijk en onnatuurlijk vind je de deur naar non-dualiteit
    • Het jaar 2023 – dag 34 – rotterdamseriet
    • Wie straft koning Yama?
    • Boeddha in de Linie – terugblik op een verstilde periode
    • Boeken – ‘Odi en het Grote Bedoelingenboek’

    Reageren

    We vinden het geweldig om reacties op berichten te krijgen en op die manier in contact te komen met lezers, maar wat staan we wel en niet toe op de site?

    Over het BD

    Het Boeddhistisch Dagblad is een onafhankelijk journalistiek webmagazine over boeddhistische thema’s en inzichten.
    Lees ons colofon.

    Zie ook

    • Contact
    • Over ons
    • Columns
    • Reageren op de krantensite

    Het Boeddhistisch Dagblad is een onafhankelijk journalistiek webmagazine over boeddhistische thema’s en inzichten. Lees ons colofon.

     

    Op deze website gebruiken we cookies voor het bijhouden van bezoekersstatistieken.  Via de instellingen kun je bepalen wat je wel of niet toestaat: bekijk je instellingen.

     

    Privacy en cookies

    Op deze website gebruiken we cookies voor het bijhouden van bezoekersstatistieken en als je reageert: je naam en mailadres.

    Zo houden we bij hoe de site gebruikt wordt en hoe vaak.

    Hier kun je instellen welke cookies je wel of niet toestaat.

    Noodzakelijke cookies

    Met deze cookies slaan we je voorkeuren in het gebruik van deze website op.

    If you disable this cookie, we will not be able to save your preferences. This means that every time you visit this website you will need to enable or disable cookies again.

    Privacy

    Bekijk wat we wel of niet doen met je gegevens