Mediteren doen we ter bevrijding van alle levende wezens. Toch? Hoe dat zit? Geen idee, maar dit Mahayanabeginsel is ons met de boeddhistische paplepel ingegoten dus reciteren wij braaf Sho jo mu hen sei gan do of Hoe talloos de levende wezens ook zijn, ik beloof ze te bevrijden. Allemaal!
Dick – Niet iemand durven zijn
Wat een bevrijding. Eindelijk gebeurt wat ik nooit had durven dromen. Elke reden om iemand te zijn valt weg.
Dick – ruimteschip
Onze adem stokt, aangegrepen als we zijn door een ontzag dat nog nooit enige kerk bij ons opriep. Hier drukt elke ruimte, elk vlak, elke hoek, elke verbinding een grootsheid uit, waarvan ik niet dacht dat zij met vorm is weer te geven.
Chomei’s donderend stilvallen
Chomei heeft zichzelf in een mentale spagaat gebracht. Hij wil de Boeddhaweg volgen en is uit op onthechting. Maar hij is en blijft dol op gedichten en muziek maken, zijn hutje, eenvoud en stilte, wat hij ziet als gehechtheid. Daardoor zou hij verwijderd blijven van nirwana.
Dick – Alleen maar nu
Het aftellen is begonnen en niemand die iets kan zeggen over het verloop. Maar wij zijn nog bij elkaar en leren nu iets onbeschrijflijk belangrijks: er is regen, wind, zonneschijn. Dat groen van die blaadjes, waar het licht op valt, die geuren ’s avonds in de tuin…
Dick – Scherp van de snede
Momenten van aanwezigheid en eenheid liggen binnen handbereik. In alles wat je doet, kun je het oefenen. En je zult zien: er ontgaat je minder, je wordt er wijzer van. Maar het is lastig.
Dick – Ons leven zien
Je zou kunnen zeggen dat Zen Zien Tekenen je de mogelijkheid aanreikt je diepgaand te verbinden met de ander en het andere – met wat je leven is. Wat is dit dan voor zien, waarbij de ziener en het geziene eigenlijk één worden via het tekenen? Het is een ‘ziensvorm’ die alles met ‘zijn’ te maken heeft. Het is ‘gewaarzijn’. Bij deze vorm van zien zijn niet alleen de ogen betrokken maar ons hele wezen. Met ons hart als spil.
Dick – Jongste zenkunst
In zijn drang mens en wereld diep gewaar te zijn, schiep Frederick Franck (1909-2006) een nieuwe zenkunst. Het gebeurde rond 1957 op de evenaar in Lambarene waar hij als tandarts samenwerkte met Albert Schweitzer. Om de Afrikanen daar echt te leren kennen, liet hij zijn camera plaatsmaken voor zijn schetsboek.
Dick – Stroomafwaarts
Worden mijn keuzes en beslissingen dus minder belangrijk? Integendeel. Steeds meer wil ik ze afstemmen op de grote lichtstroom, laten varen op het getij van openheid, zonder dat mijn systeemdenken de overhand heeft. Dat vergt een kalmte die mij maar al te vaak ontbreekt.
Dick – De stroom van het leven
Hoor, voel en zie je haar, die stroom van leven? In zoveel gedaanten? De hartenklop van de aarde, de polsslag van de wereld, de trage bloedstroom van het universum, het mysterieuze verglijden van de tijd…soms pijlsnel, soms oorverdovend traag, ongewis…
Dick – Woorden
Voor je het weet, zijn woorden geen voertuig meer voor een vrije onbelemmerde expressie, maar gebeurt het omgekeerde. Je zit gevangen in het raamloze instituut waarin woorden makkelijk ontaarden.
Dick -Windorgel
We horen een half uur lang alle grondtonen van bestaan en niet-bestaan met alle smartelijkheid en onbereikbaarheid: elke denkbare uitdrukking van vergankelijkheid, van fysiek en mentaal lijden. Maar de tonen worden gedragen door een tijdloze onderstroom, waarin ook de vrede van de eeuwigheid heerst en waarin de dingen mogen zijn zoals het is.