KNMI regen en natte sneeuw.
Somewhere over the rainbow, skies are blue.
Take care out-there.
Reportages
Ardan, van zenleraar tot brugwachter – ‘Je opent de brug en je sluit ‘m weer. Bijna zen.’
‘Ik wil mezelf niet opzadelen met titels. En bovendien zei me de titel ‘zenleraar’ niet zoveel. Was ik nu anders geworden? Kon ik nu beter mensen begeleiden dan daarvoor? Het klopte voor mij niet. Datgene wat mij het meest gebracht had, namelijk die vrije vrouw/man zonder titel liep nu met een titel rond. En dat beviel me niks.’
Ardan, van zenleraar tot brugwachter – ‘Je opent de brug en je sluit ‘m weer. Bijna zen.’
‘Ik wil mezelf niet opzadelen met titels. En bovendien zei me de titel ‘zenleraar’ niet zoveel. Was ik nu anders geworden? Kon ik nu beter mensen begeleiden dan daarvoor? Het klopte voor mij niet. Datgene wat mij het meest gebracht had, namelijk die vrije vrouw/man zonder titel liep nu met een titel rond. En dat beviel me niks.’
Boerenzakdoek als symbool voor steun aan boeren
De boeren, de media, het park en Sodis Vita
Ardan, van zenleraar tot brugwachter – ‘Je opent de brug en je sluit ‘m weer. Bijna zen.’
‘Ik wil mezelf niet opzadelen met titels. En bovendien zei me de titel ‘zenleraar’ niet zoveel. Was ik nu anders geworden? Kon ik nu beter mensen begeleiden dan daarvoor? Het klopte voor mij niet. Datgene wat mij het meest gebracht had, namelijk die vrije vrouw/man zonder titel liep nu met een titel rond. En dat beviel me niks.’
Ardan, van zenleraar tot brugwachter – ‘Je opent de brug en je sluit ‘m weer. Bijna zen.’
‘Ik wil mezelf niet opzadelen met titels. En bovendien zei me de titel ‘zenleraar’ niet zoveel. Was ik nu anders geworden? Kon ik nu beter mensen begeleiden dan daarvoor? Het klopte voor mij niet. Datgene wat mij het meest gebracht had, namelijk die vrije vrouw/man zonder titel liep nu met een titel rond. En dat beviel me niks.’
Expeditie Nepal – vermoeidheid en avonturen op mijn weg
Wouter ter Braake: ‘Ik ben nog net niet wanhopig. Wel volledig uitgeput. Mijn voeten voelen opgezet, mijn knieën kraken bij elke stap. Ontelbare stappen, waarvan de afdaling langs het kronkelige, smalle, gladde pad (inmiddels al weer 600, 700 meter afgedaald?) bijna niet meer vol te houden is. Ik sta op instorten.’
Wouter ter Braake – Ontmoetingen op mijn weg
Onderweg zijn er altijd ontmoetingen. Soms vluchtig, soms intens. Soms gepaard gaand met weinig woorden, soms met veel. De voor mij meest indrukwekkende zijn de woordloze ontmoetingen. Zoals die eerste keer dat ik mijn kleindochter in mijn armen nam en ze mij aankeek. In de peilloze diepte van haar observerende ogen leek alles te verdwijnen, leek ik te verdwijnen in een stil, ontspannen en gelukzalig zijn.
Erik Bruijn – Naar het dak van de wereld (aflevering 3 en slot)
Erik Bruijn: ‘De kunst, die evenals alle andere facetten van het leven in Ladakh nauw met de boeddhistische religie verbonden is, werd door de nieuwe politieke situatie in Tibet en aan de Chinese- Indiase grens van een belangrijke inspiratiebron en voedingsbodem afgesneden. Ladakh is dan ook niet alleen door zijn natuurlijke gesteldheid eenzaam en afgelegen, maar het verkeert nu ook in een religieus en cultureel isolement.’
Erik Bruijn – Naar het dak van de wereld (deel 1)
Erik Bruijn: ‘Als we eindelijk in Ladakh arriveren is het alsof we een andere wereld binnengaan. Het landschap verandert plotseling in een maanachtig berglandschap met steenwoestijnen en grote vlaktes waarin geen levend wezen te bekennen is.’
Ardan, van zenleraar tot brugwachter – ‘Je opent de brug en je sluit ‘m weer. Bijna zen.’
‘Ik wil mezelf niet opzadelen met titels. En bovendien zei me de titel ‘zenleraar’ niet zoveel. Was ik nu anders geworden? Kon ik nu beter mensen begeleiden dan daarvoor? Het klopte voor mij niet. Datgene wat mij het meest gebracht had, namelijk die vrije vrouw/man zonder titel liep nu met een titel rond. En dat beviel me niks.’
Het jaar 2019 – dag 172 – singelhuis
Paul is dood.
Somewhere over the rainbow, skies are blue.
Take care out-there.
