Vier kunstenaars over werken in de eenzaamheid van Fort
Het is na het vertrek van de Amsterdamse beeldend kunstenaar Airco Caravan- afgelopen zondag weer wat gewoner geworden in het landelijke Culemborg.
Misschien is het een grap van de boeddhistische radio, maar in het persbericht van de BOS staat dat morgenavond – 1 april – in OBA Live de Nederlandse cabaretier Freek de Jonge te gast is. Freek is geen boeddhist maar kan wel boeiend vertellen.
In de eerste week van zijn verblijf op Werk aan het Spoel trok Leen Kaldenberg er ver op uit. De uiterwaarden in, verbaasde zich, de man van de stugge paarse Groninger klei, over de omgeving.
Luister mee met kunstenaar Leen Kaldenberg die de verbinding zocht met de rivier, het atelier en de bomvrije bunker.
De hele nacht brandden er twee waxinelichtjes voor het beeld van de Verhevene, de Boeddha, mijn leraar en grote vriend. Ze wierpen een schaduw tegen de gekromde stenen wand en waren een baken voor als ik- voor wat ook, mijn bed uit moest.
Leen woont en werkt in het hoge noorden van Groningen, waar de grond vrijwel elke week in beweging is en huizen op instorten staan door aardbevingen.
De eerste keer dat ik Airco ontmoette was vorig jaar juli in Den Haag, op de dag dat de Dalai Lama 78 werd. Ik stond op haar te wachten bij de poort van de Chinese ambassade in Den Haag. Boven mij een nerveus ronkende helikopter van de politie en op straat een net zo nerveuze ploeg politiemensen. Want China en de Dalai Lama zijn niet echt vrienden van elkaar.
Vier boeddhistische kunstenaars slapen in een bomvrije bunker, maken werk in de uiterwaarden, te midden van krijsende meeuwen, rovende vossen en hazen die voor hun leven rennen. Alcatraz of Nirvana. Welke handvatten reikt het boeddhisme de kunstenaars aan?
Vier boeddhistische kunstenaars gaan twee maanden in de uiterwaarden van de Lek de confrontatie aan met eenzaamheid, stijgend water, donkere nachten en een steigerende geest. Reikt het boeddhisme hen handvatten aan? En hoe zit het met die koan?
