Chomei heeft zichzelf in een mentale spagaat gebracht. Hij wil de Boeddhaweg volgen en is uit op onthechting. Maar hij is en blijft dol op gedichten en muziek maken, zijn hutje, eenvoud en stilte, wat hij ziet als gehechtheid. Daardoor zou hij verwijderd blijven van nirwana.
Zen
Nu?
Het bestaat dus helemaal niet.
Sumi-e – De kunst om één te worden met lichaam en geest en het object dat je schildert
Al schilderend word je steeds aandachtiger. Sumi-e kan je helpen meer in harmonie te komen met het leven en je uiteindelijk in contact brengen met de bron van het leven zelf, een bron die in ieder van ons huist.
Dick – Alleen maar nu
Het aftellen is begonnen en niemand die iets kan zeggen over het verloop. Maar wij zijn nog bij elkaar en leren nu iets onbeschrijflijk belangrijks: er is regen, wind, zonneschijn. Dat groen van die blaadjes, waar het licht op valt, die geuren ’s avonds in de tuin…
Avatamsaka (8): Jezelf volledig tot uitdrukking brengen
Zittend in meditatie jezelf tot uitdrukking brengen op alle wegen van het bestaan is niet iemand anders worden dan je bent. Het is zijn wie je bent, nu in dit ogenblik, zoals je bent. Het is wat Linji noemt: ‘De ware mens zonder rang of stand’. Naakt, van alle franje ontdaan.
Zen is zacht blijven
Ik herinner me dat ik een of ander een lulverhaal ophing over boeddhisme, verschillende varianten en dus, moeilijk, moeilijk, moeilijk…
Buiten jezelf is er niets te vinden
Hoe zou je vrede kunnen creëren zonder zelf vrede gevonden te hebben? Je kunt maar één ding veranderen en dat is jezelf, jij bent het die de wereld ervaart, hoort, ziet, ruikt, proeft en voelt.
Dick – Scherp van de snede
Momenten van aanwezigheid en eenheid liggen binnen handbereik. In alles wat je doet, kun je het oefenen. En je zult zien: er ontgaat je minder, je wordt er wijzer van. Maar het is lastig.
Dick – Ons leven zien
Je zou kunnen zeggen dat Zen Zien Tekenen je de mogelijkheid aanreikt je diepgaand te verbinden met de ander en het andere – met wat je leven is. Wat is dit dan voor zien, waarbij de ziener en het geziene eigenlijk één worden via het tekenen? Het is een ‘ziensvorm’ die alles met ‘zijn’ te maken heeft. Het is ‘gewaarzijn’. Bij deze vorm van zien zijn niet alleen de ogen betrokken maar ons hele wezen. Met ons hart als spil.
Geen dood, geen vrees (18) – een bel van volle aandacht
Geniet zolang je leeft van elk moment en oefenen diepgaand kijken om zo je ware natuur van geen-geboorte en geen-dood te kunnen ervaren.
Grote schoonmaak in je geest
Er zijn geen absoluut verlichte personen, die bestaan NIET; er is alleen verlicht handelen. Leraren en zenmeesters zijn gewoon mensen. De zesde patriarch Huineng (638 – 713) zegt dat al in de Platform soetra: het ene moment ben je verlicht; een volgend moment kun je in complete verwarring verkeren.
Dick – Jongste zenkunst
In zijn drang mens en wereld diep gewaar te zijn, schiep Frederick Franck (1909-2006) een nieuwe zenkunst. Het gebeurde rond 1957 op de evenaar in Lambarene waar hij als tandarts samenwerkte met Albert Schweitzer. Om de Afrikanen daar echt te leren kennen, liet hij zijn camera plaatsmaken voor zijn schetsboek.
Dick – Stroomafwaarts
Worden mijn keuzes en beslissingen dus minder belangrijk? Integendeel. Steeds meer wil ik ze afstemmen op de grote lichtstroom, laten varen op het getij van openheid, zonder dat mijn systeemdenken de overhand heeft. Dat vergt een kalmte die mij maar al te vaak ontbreekt.
Mag het iets minder?
Het westers boeddhisme is een bravoure-religie geworden. Het moet altijd meer, sterker, intenser. Mag ik een lans breken voor het gewone?
Dick – De stroom van het leven
Hoor, voel en zie je haar, die stroom van leven? In zoveel gedaanten? De hartenklop van de aarde, de polsslag van de wereld, de trage bloedstroom van het universum, het mysterieuze verglijden van de tijd…soms pijlsnel, soms oorverdovend traag, ongewis…
Overdracht van verdienste, maar welke?
In het prille westerse boeddhisme zit het bereiken er weer goed in. We zijn in de ban van de zelfverbetering. We verwachten vooral veel van meditatie. De meeste van die verwachtingen, inclusief de verlichting, hebben daarenboven nog maar weinig met boeddhisme te maken maar zijn louter westerse fantasie en naïeve pop-psychologie.
Ad van Dun – De Weg is niet collectief, de Weg is niet functioneel
De Weg heeft geen doel, beoogt niets anders dan ieder van ons in de gelegenheid te stellen toe te komen aan échte kwaliteit van leven, die ieders individualiteit overstijgt vanwege de onpersoonlijke aard ervan.
‘Mijn clown lacht alleen maar om zichzelf’
De clown is voor mij de weg naar verlichting, is verlichting. Ik merk dat het echt zo werkt. Hij brengt je tot het midden, hier en nu, helemaal ja zeggen.
Edel Maex – Wij
Ik maak er voor mezelf een punt van om in iedere mindfulnessgroep die ik start, bij het openingsrondje iedereen expliciet en gemeend welkom te heten. Daarmee is, van in de eerste minuten, alles al gezegd.
‘Als een ploeg die de aarde omwoelt’; over koan en hua-tou
Alleen maar zitten en de ademhaling volgen die lichaam en geest met elkaar verbindt. Zenmeditatie is met aandacht zitten, wakker en alert.
Portret van een moordenaar
Terrorisme is de enige gewelddadige tactiek die overblijft voor anderszins machtelozen en achter de schermen zijn er krachten die ervan profiteren voor eigen gewin. Het met geweld uitroeien van terrorisme is geen remedie, omdat het terroristen in de kaart speelt.
De verwrongen hoofden van kunstenaar Joost Blom
Halffabricaten noemt hij ze, zijn tekeningen. Sommigen meten maar een paar vierkante centimeter. Hij legt vast zoals hij denkt dat mensen naar hun omgeving en leven kijken. Soms vol afschuw, dan weer met warmte, de nieuwe dag begroetend.
Taigu – Zen is geen mystiek
Het is niet vergezocht om een vergelijking te trekken tussen Jakob Böhme’s oergrond, het Philadelphia van zijn Europese aanhangers, het mystieke piëtisme van het Nederlandse Reveil en het vormloze zelf van zen.
Dick – Woorden
Voor je het weet, zijn woorden geen voertuig meer voor een vrije onbelemmerde expressie, maar gebeurt het omgekeerde. Je zit gevangen in het raamloze instituut waarin woorden makkelijk ontaarden. Dan zijn woorden begrenzers, fuiken, die niet openen, maar doden.
