Dick – Alles is mogelijk

Als je zelf MU wordt, ligt de wereld voor je open. Hou op zeg! Abracadabra van de bovenste plank! Zie je wel dat zen een mistig gedoe is, waar je geen spijker in kunt slaan? Je zult het je schoonouders echt nooit kunnen uitleggen! Nee. Luister maar. Het gaat om een oud verhaaltje. Daarin vraagt een monnik aan zijn zenmeester of een hondje boeddhanatuur heeft. Dat is alles wat wij van nature zijn. Nou, dat is vragen naar de bekende weg, want alle levende wezens hebben in zen boeddhanatuur en de zenmeester geeft dus een bitse repliek. ‘MU’, roept hij. Wat ‘geen’ of ‘niet(s)’ betekent.  Dat lijkt een ontkenning, maar dat kan zo niet bedoeld zijn, want alle wezens hèbben immers boeddhanatuur. Sterker nog, sinds de verscherpende visie van de grote zenmeester Dogen, is alles (alle wezens en dingen) boeddhanatuur. Dan volgt de vraag aan de zenstudent  -en dat zijn we allemaal, of we nu mediteren of niet- : wat is MU? Ofwel: wil je elke pretentie laten varen, wil je alle weten prijsgeven, wil je ervaren dat doel en weg één zijn, dat er geen eens een weg is, wil je aanvaarden dat er niets te bereiken valt en wil je erop vertrouwen dat je goed bent zoals je bent? En dat je zodoende niet iemand hoeft te zijn en dat je dan ook het universum bent? En wil je je daarvoor uit de naad werken?

In Pokhara iets om de hoek van het straatje dat van Baidamstraat naar Mike’s restaurant loopt, staat Purna elke dag zijn somoza’s te maken. Dat zijn driehoekjes van deeg waarin een pittig mengsel van bonen en groente verstopt zit. Hij frituurt ze in een oude ijzeren bak, die helemaal zwart geworden is. Vaak helpt Sita, zijn vrouw en hun kinderen sjokken overal rond.  Hij loopt af en aan met koffie en thee naar de nabij gelegen winkeltjes, bakt nu en dan ook ronde koeken van maismeel en bereidt voor wie wil zijn simpele maaltijden van slurppasta en groente.

Purna lacht altijd. Als hij zich onbespied waant, glimlacht hij. Als hij je ziet, beloont hij je met een lach van oor tot oor. Purna is een kleine middenstander in Nepal, zoals er miljoenen zijn daar. Een mini-middenstander. Twee stappen zijn onooglijke winkeltje in en je staat in zijn keuken. Twee stappen verder ontwaar je achter een kast een bed en daar slapen ze. Allemaal. Soms ziet Purna een gat in de markt als er een festiviteit is en dan en bakt hij met Sita een etmaal aan een stuk door. Purna heeft geen weet van MU en belazert soms de kluit. Maar hij heeft elke pretentie laten varen, heeft alle weten prijsgegeven, ziet geen ander doel dan de weg die hij gaat en heeft geen idee dat er iets te bereiken valt. Hij vertrouwt erop dat hij goed is zoals ie is. Voor hem is op elk moment alles mogelijk.